Με το τελευταίο διήμερο στο αρχαίο θέατρο του Πολυκλείτου να έπεται και την «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» του Ευριπίδη να κλείνει στις 20 Αυγούστου το φετινό Φεστιβάλ, η συζήτηση για το «τι Επίδαυρο θέλουμε» καλά κρατεί. Λίγο οι «πρωτότυπες» απόπειρες νεόκοπων ή περισσότερων έμπειρων σκηνοθετών, λίγο ή πολύ οι «τηλεοπτικοί» θίασοι και οι sold out παραστάσεις, οι απόψεις αυτό το καλοκαίρι δίνουν και παίρνουν. Και αν οι δύο ξένες μετακλήσεις – με τον «Αγαμέμονα» του Ούλριχ Ράσε να ξεχωρίζει – έμειναν απ’ έξω από όλον αυτόν τον (επικοικοδομητικό;) προβληματισμό, όλες οι υπόλοιπες αποτέλεσαν σημείο αναφοράς.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ