Η τελευταία «σιωπή» του Αντώνη Ζέρβα

Ο ποιητής και μεταφραστής Αντώνης Ζέρβας, που πέθανε στις 3 Ιουνίου από καρκίνο των πνευμόνων, είχε γεννηθεί στον Πειραιά το 1953, σπούδασε Κοινωνιολογία της Λογοτεχνίας στο Παρίσι και Αγγλική Φιλολογία στο Λονδίνο (1970-1980). Μετά το 1982 ανέλαβε καθήκοντα συμβούλου διευθύνσεως στο Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών, ενώ από το 1984 εργάστηκε στο μεταφραστικό τμήμα της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ενωσης στις Βρυξέλλες. Εμφανίστηκε στην ποίηση το 1972 με τις συλλογές «Τελχίνες» (αποκηρυγμένη de facto από τον ίδιο) και «Τετράδιο», ενώ το 1983 κυκλοφόρησε η «Ανάσταση της Κυρά Τσίνης» (Καστανιώτης). Εμφανής παντού η σύνδεση με τη μεγάλη παράδοση του μοντερνισμού, επενδυμένη με το προσωπικό γριφώδες ύφος. Συνεργάστηκε με το λογοτεχνικό περιοδικό «Συνέχεια» (1973) και συμμετείχε στη συντακτική επιτροπή των περιοδικών «Χώρα» (1977) και «Ινδικτος». Δεν συμπεριλήφθηκε επισήμως στη γενιά των ποιητών του ’70, επιδίωξε ο ίδιος τη σιωπηρή παραγωγή ποιημάτων, ενώ συνδέθηκε με τον κύκλο του περιοδικού «Ερουρέμ», τον Κωστή Παπαγιώργη, τον Νίκο Λεβέντη, τον Στέλιο Ράμφο. Οι μεταφραστικές επιλογές του ήταν κυρίως ο Πάουντ («Τα άσματα της Πίζας», υποψήφιο για το Ευρωπαϊκό Αριστείο Μετάφρασης 1996), ο Γέιτς («Μια γυναίκα νέα και γραία», εκδ. Περισπωμένη, 2019) και ο Τζον Μπέριμαν, για τον οποίο παρέδωσε μια ολοκληρωμένη ανθολογία («Τα ονειρικά τραγούδια», εκδ. Περισπωμένη, 2021).