Το μπάχαλο και η δημοκρατία

Πριν από δεκαπέντε, περίπου, μέρες είχαμε τους τραμπουκισμούς, τους βανδαλισμούς, τα ρεσάλτα και το «δίκιο της βαριοπούλας» από «φοιτητές», αυτοαποκαλούμενοι πολλοί εξ αυτών, στο ΑΠΘ. Ετσι, χωρίς λόγο. Μόνο και μόνο για επίδειξη ισχύος και για το «πάνω χέρι, κάτω χέρι, τίνος είν’ το πιο μεγάλο». Πριν από δέκα μέρες είχαμε την αυτοκτονία του 14χρονου Μάκη. Λέγεται ότι έφτασε ως εκεί λόγω του bullying που δεχόταν στο σχολείο. Ή μήπως ήταν το θύμα ενός challenge, από αυτά που κυκλοφορούν στα κινητά των εφήβων και τους προκαλούν να ξεπεράσουν τα όρια των αντοχών και της δύναμής τους όπως ισχυρίζονται κάποιοι στενοί φίλοι του; Και στις δύο περιπτώσεις, «ένοχος» είναι η υπεραξία μίας, κακώς εννοούμενης, δύναμης που μοιάζει να αποτελεί ένα είδος διαβατηρίου για «ελεύθερη πρόσβαση» στις κοινωνίες των νέων.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή