Επειδή είναι μια ωραία ατμόσφαιρα εκεί στην Κουμουνδούρου, ο Παύλος Πολάκης έσπευσε να εξηγήσει στο πανελλήνιο το πραγματικό πρόβλημα του Νίκου Φίλη με την ιδέα της εκλογής αρχηγού από τη βάση. «Δεν είναι» είπε «αν τα μέλη του κόμματος «ψηφίσουν αγνώστους», αλλά ποιους από τους γνωστούς του σταρ σίστεμ δεν θα ψηφίσουν. Γιατί θα μπουν όλοι στο πραγματικό τους μπόι». Ξέρει αυτός από ανάστημα, αφού φροντίζει οι ιδέες που κουβαλάει να παίρνουν το δικό του «πρώτο μπόι».

Ελπίδα

Σύμφωνα με τον Νάσο Ηλιόπουλο, το κόμμα του δεν πρέπει να αναφέρεται μόνο στους κινδύνους, αλλά και στην προοπτική. Ως παράδειγμα που στηρίζει τη θέση του επικαλείται τη νίκη του 2015, στην οποία «η ελπίδα ήταν η λέξη – κλειδί». Οντως, τότε λανσαρίστηκε από τους αριστερούς η ελπίδα να καταργηθούν ο ΕΝΦΙΑ και τα Μνημόνια. Τώρα πάλι, αν κρίνω από το τελευταίο συριζαϊκό σποτ για την ακρίβεια, θα βροντοφωνάζουν τη μετεξέλιξη του συνθήματος. Θα υπόσχονται πως «η Μερσεντές έρχεται».

Πρέσπες

Ρώτησαν τον Δημήτρη Αβραμόπουλο για τη Συμφωνία των Πρεσπών, κι εκείνος παρέδωσε ένα μάθημα διεθνούς πολιτικής στο τηλεοπτικό κοινό. Οι τηλεθεατές, λοιπόν, έμαθαν ότι υπεγράφη εξαιτίας της απόπειρας των ΗΠΑ και της Ευρώπης – που πίεζαν να βρεθεί λύση μεταξύ Αθήνας και Σκοπίων – να περιορίσουν την επιρροή της Ρωσίας στα Βαλκάνια, Μπα; Κι εγώ που νόμιζα ότι η επίσημη νεοδημοκρατική θέση ήταν πως ανταλλάχθηκαν οι συντάξεις με τις Πρέσπες.

Κοντά

«Do not look up ελληνικού Τύπου. Κυβερνητικά στελέχη και δημοσιογράφοι δεν θέλουν να κοιτάτε ψηλά, για να μη δείτε: Ρεκόρ θανάτων σε σχέση με πληθυσμό. Ρεκόρ ενεργειακής ακρίβειας. Ανοδο ενοικίων, τιμών στα ράφια σουπερμάρκετ. Εγώ επιμένω: Να τα δούμε όλα για να τα αντιμετωπίσουμε». Το πιο πρόσφατο αντιπολιτευτικό τιτίβισμα του Γιώργου Κύρτσου μάς υπενθυμίζει ότι ο ευρωβουλευτής τα βλέπει όλα στην ελληνική επικαιρότητα από κοντά. Οχι από το πόστο του στις Βρυξέλλες.