Οσο πάμπλουτο και αν είναι το βιογραφικό του Νίκου Σταμπολίδη, δεν υπάρχει αμφιβολία πως όταν οι μελλοντικές γενιές των αρχαιολόγων αλλά και των ενδιαφερόμενων για την αρχαιολογία ανθρώπων, θα τον μελετούν ως αρχαιολόγο ή θα τον διδάσκουν, θα αναφέρονται ως πρώτιστο έργο του στις ανασκαφές της Ελεύθερνας και στα συνακόλουθα αποτελέσματα ή μάλλον ευρήματα αυτών των ανασκαφών. Και ενώ φαίνεται η παρατήρηση αυτή ενδεχομένως ως μεροληπτική ωστόσο συνιστά έναν -απόλυτα άλλωστε δικαιολογημένο – τίτλο τιμής. Οσοδήποτε σημαντικός παγκοσμίως και αν είναι ένας δημιουργός, οσαδήποτε έργα και αν έχει κληροδοτήσει, για ένα συνήθως έργο του τον αγαπούμε, τον τιμούμε, τον μνημονεύουμε. Είτε πρόκειται για τον Τόμας Ελιοτ («Ερημη χώρα») είτε για τον Τόμας Μαν («Το μαγικό βουνό») είτε για τον ημέτερο Γιάννη Ρίτσο («Η τέταρτη διάσταση»), ο χρόνος δεν κάνει εξαίρεση και ό,τι μπορεί να λογαριαστεί ως «αιωνιότητα», όσο και αν ανθρωπίνως δεν μπορεί παρά να έχει κάτι το πεπερασμένο, δεν παύει ωστόσο να συνιστά μια απόλυτη έννοια. Αλλωστε ως ένας σοφός άνθρωπος και επιστήμονας ο Νίκος Σταμπολίδης που έχει εκπαιδευτεί και μάθει να ολοκληρώνει το παρελθόν χάρη σε επιμέρους στοιχεία και σε θραύσματα, αντιλαμβάνεται καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον τι σημαίνει η ανάκλησή του χάρη σε ένα ολοκληρωμένο έργο.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή