Τα πολλαπλά είδωλα στο σινεμά του Ταρκόφσκι

Η κληρονομιά του οραματικού, πνευματικού κινηματογράφου του Αντρέι Ταρκόφσκι (1932 – 1986) αφορά ολόκληρο το φάσμα του ανθρώπινου πολιτισμού. Το ποιητικό πνεύμα αυτής της κληρονομιάς αναπτύσσεται αυτούσιο στο βιβλίο του Ταρκόφσκι Σμιλεύοντας τον χρόνο – αρχικά δημοσιευμένο στη Γερμανία το 1985 -, που περιγράφει τον πυρήνα της σκέψης του πάνω στο σινεμά και την τέχνη (πνευματική αυτοβιογραφία εν τω γίγνεσθαι το ονομάζει πολύ εύστοχα ο μεταφραστής του στα ελληνικά Σεραφείμ Βελέντζας, εκδ. Νεφέλη, 1987). Εκεί, δεν αποτυπώνεται, απλώς, η ποιητική που συγκροτεί ένα εντελώς πρωτότυπο και συνάμα πνευματικό καλλιτεχνικό βλέμμα στον κόσμο, αλλά περιγράφονται και οι «αρχές εργασίας» της μεθοδικής ανάπτυξης και ενσωμάτωσης του εν λόγω βλέμματος στην ίδια την καλλιτεχνική δημιουργία που – παρόμοια με πράξη πίστης – είναι ολοκληρωτικά αφιερωμένη σε μια κάθετη εφόρμηση προς τα βάθη της συνείδησης. Ο θεατής, έτσι, του ταρκοφσκικού κινηματογραφικού corpus οδηγείται εκ των πραγμάτων προς το εσωτερικό του εαυτού του, περιδινείται, με ένα είδος διερευνητικού μυστικού χορού, γύρω από γνωστά και άγνωστα τοπία της ύπαρξής του.