Την εποχή που απελευθερώθηκαν οι τηλεπικοινωνίες, η γκρίνια ήταν ουρανομήκης. Η κουλτούρα του κρατισμού της Μεταπολίτευσης και η δημοσιοϋπαλληλική αντίληψη της παραγωγικής οικονομίας αντιδρούσε. Και το πρώτο επιχείρημα ήταν ότι δεν μπορούσε να παραδοθεί ένας στρατηγικής σημασίας τομέας στην ιδιωτική επιχειρηματικότητα. Αλλ’ η αλλαγή, η απελευθέρωση των τηλεπικοινωνιών ερχόταν απ’ έξω, από τον μεγάλο κόσμο – μαζί με τις νέες τεχνολογίες που άλλαξαν τον κόσμο. Ο παλιός ΟΤΕ, που έπρεπε να έχεις άγριο βύσμα ώστε να βάλεις σε μερικά χρόνια τηλέφωνο στο σπίτι σου, μπήκε κι αυτός στο παιχνίδι του ανταγωνισμού. Και οι τηλεπικοινωνίες τράβηξαν ουσιαστικά τη χώρα μπροστά, στον δρόμο της ανάπτυξης. Η ίδια γκρίνια βλέπω ότι ξεσπά με την ανακοίνωση πώλησης της ΔΕΔΔΗΕ καθώς και της εισόδου ενός κολοσσιαίου ποσού στη ΔΕΗ. Ποιοι αντιδρούν; Οι συνήθεις. Πρωτίστως, ο βολεμένος αριστερός συνδικαλισμός και ο ΣΥΡΙΖΑ – «το ΠΑΣΟΚ αν είχε νικήσει ο Ακης», κατά την εύστοχη σύνοψη του Πέτρου Ευθυμίου. Με τα γνωστά επιχειρήματα: η στρατηγικής σημασίας για τη χώρα ενέργεια παραδίδεται στους ιδιώτες «στην καρδιά της ενεργειακής κρίσης», η κυβέρνηση οργανώνει «έγκλημα κατά του λαού», η ενέργεια αφελληνίζεται.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή