Είχα την τύχη, μαζί με συμφοιτητές της εποχής μου, να ακούω στα αμφιθέατρα της Φιλοσοφικής Αθηνών τον μεγάλο έλληνα λαογράφο, διάδοχο του Νικολάου Πολίτη, Γεώργιο Μέγα. Ο Μέγας είχε πλουτίσει την περιουσία μας την πνευματική με προίκα αδαπάνητη. Μελέτες του για τις λαϊκές γιορτές, τα έθιμα των μεγάλων εορτών της λαϊκής θρησκείας και, κυρίως, τη λαϊκή αρχιτεκτονική είναι η βασιλική οδός προς την καρδιά του λαού μας, αφού εκεί εδράζεται και θησαυρίζεται, ύστερα από τριβή αιώνων, η γλωσσική μας ιστορία μέσα από την τελετουργική της καθημερινότητας. Ο Μέγας, όσο ήμαστε φοιτητές, ανάμεσα στις άλλες υποχρεώσεις που είχαμε για να ανταποκρινόμαστε στις ανάγκες του μαθήματος της Λαογραφίας (το όνομα στην επιστήμη αυτή το οφείλουμε στον Νικόλαο Πολίτη) ήταν και να παραδίδουμε, εν είδει δικαιώματος να προσέλθουμε στις εξετάσεις, σημαντικό αριθμό παροιμιών που τα συλλέγαμε από τις γιαγιάδες και τις γειτόνισσες της γενέθλιας γης μας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ