Με τον Χρήστο Λεοντή μπορείς να μιλάς απ’ τα πραγματικά νοήματα του 1821 μέχρι το μουσικό σήμα της «Αθλητικής Κυριακής» (δικό του) ή τη χαμένη άνοιξη του ’60. Και μια συναυλία όπως αυτή της Τετάρτης δίνει απλώς την αφορμή για να ψηλαφίσεις λίγο απ’ το ήθος του, την προσήλωσή του στη δημιουργία, τις ριζοσπαστικές του απόψεις, την πίστη του στο συλλογικό. Μέλος της χορείας των μεγάλων συνθετών που ξεπήδησαν μέσα στο ’60, συνδιαμόρφωσε την εποχή του με έργα όπως η «Καταχνιά», το «Καπνισμένο Τσουκάλι», το «Αχ Ερωτα», τα μουσικά του έργα για το Θέατρο Τέχνης και τόσα ακόμη. Και σήμερα, με αφορμή τη συναυλία της 16ης Ιουνίου, στο Θέατρο Βράχων, ξανασυστήνει το έργο του «Καντάτα Ελευθερίας», όπου τραγουδούν οι Μίλτος Πασχαλίδης, Κώστας Τριανταφυλλίδης και Ιωάννα Φόρτη ενώ αφηγούνται οι Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος και Ουρανία Μπασλή. Και ξετυλίγει το νήμα των σκέψεών του αλλά και του τρόπου που «διαβάζει» την πραγματικότητα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ