Παιδί έβλεπα όνειρα με δράση και περιπέτεια, ταινίες επιστημονικής φαντασίας. Τώρα πια, αποκαμωμένη, βυθίζομαι ακαριαία. Ξυπνάω το ξημέρωμα, γύρω στις 5, και με κατακλύζουν οι σκέψεις για τη μέρα που ξεκινάει. Το μυαλό βιάζεται ν’ αναλάβει δράση, το σώμα όμως εκλιπαρεί για λίγο ακόμα χουζούρι. Στο μεταίχμιο νύχτας και μέρας, κρατώ τα μάτια μου ερμητικά κλειστά κι ονειρεύομαι τον κυκλαδίτικο ουρανό που συναντιέται με το γαλάζιο της θάλασσας, αυτής που αντικρίζω τα καλοκαιρινά πρωινά να λαμπυρίζει κάτω από τον αδυσώπητο ήλιο του Αιγαίου. Η εικόνα αυτή έρχεται κι επανέρχεται σαν αέναο μοτίβο. Η μέρα μου ξεκινάει με κυκλαδίτικο φως κι ένα ανεπαίσθητο χαμόγελο.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ
