Ο Τούρκος: Χειροκροτώ ολόψυχα την έκκληση φιλίας που τόσο εύστοχα θέσατε κι αν μου επιτρέψετε θα ήθελα να προσθέσω κι εγώ ότι σ’ αυτήν την ωραία γωνιά του πλανήτη μας εμείς, οι απόγονοι των δύο λαών που επί τόσους αιώνες έζησαν ο ένας δίπλα στον άλλο, θα μπορούσαμε πάλι να συνυπάρξουμε ειρηνικά, όπως μας αρμόζει. Πρέπει να εξαλειφθούν τα σύννεφα των αντιπαραθέσεων και να λάμψει ο ήλιος της αδερφοσύνης.
Ο Ελληνας: Ω, πόσο δίκιο έχει η εξοχότης σας! Η ειρήνη κι η καλή γειτονία είναι το πρώτο βήμα προς την ευημερία και την ευτυχία των λαών μας. Κι η ιδέα ακόμη του πολέμου, κι η σκέψη των εξοπλισμών, είναι καταστρεπτική. Οι λαοί μας αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα, ας τερματιστούν πια οι παράλογες προστριβές. (Αγκαλιάζονται, φιλιούνται σταυρωτά.)
Τ: Πρέπει να δώσουμε τα χέρια. Η συμμαχία μας θα ήταν μια αισιόδοξη αφετηρία για μια Ευρώπη ευημερίας. Πιστεύω ότι η εξοχότης σας συμμερίζεται την άποψη ότι το Αιγαίο μπορεί να μεταβληθεί σε μια θάλασσα αγάπης και συμφιλίωσης. Ξεκινώντας από σήμερα πρέπει να λύσουμε πια όλα τα προβλήματά μας. Εμείς είμαστε έτοιμοι για κάθε δυνατή παραχώρηση για να το επιτύχουμε αυτό. Λέμε τέρμα πια στην αντιπαράθεση!
Ε: Πόσο χαίρομαι που σας ακούω να μιλάτε έτσι! Μ’ εκφράζετε απόλυτα. Πάντως πιστεύω ότι θα συμφωνήσετε μαζί μου ότι η φιλία θα εδραιωθεί με βάση τα έργα και την καλοπροαίρετη πράξη.
Τ: Βεβαίως, συμφωνώ απόλυτα. Οπως ξέρετε εμείς πια δεν ζητάμε θεώρηση από τους έλληνες φιλοξενούμενούς μας, μπορούν και μας επισκέπτονται ελεύθερα. Εσείς όμως επιμένετε στις θεωρήσεις. Ελπίζω να μη με παρεξηγήσετε αλλά πρέπει να σας πω ότι πολλοί συμπατριώτες μας ταλαιπωρούνται στα προξενεία σας για να πάρουν θεώρηση.
Ε: Μπορεί να έχετε δίκιο. Θέλω να σας εκμυστηρευτώ ότι δεν ελέγχομε πάντα πλήρως τους δημοσίους υπαλλήλους μας. Κάποτε μας δημιουργούν τέτοια προβλήματα ακόμη και σκόπιμα. Θα φροντίσω πάντως να μην υπάρξουν καθυστερήσεις. Θα ήθελα με την ευκαιρία να ζητήσω κι εγώ κάτι. Θα έπρεπε σαν μια κίνηση καλής θέλησης να κάνετε κι εσείς κάτι. Θα μπορούσατε να αποσύρετε τον στρατό σας από την Κύπρο. Αλλωστε υπάρχει απόφαση των Ηνωμένων Εθνών. Ας το λύσουμε πια αυτό το πρόβλημα.
Τ: Κι εμείς ακριβώς αυτό θέλουμε. Στην πρώτη μας σύσκεψη θα μπορέσουμε να συζητήσουμε τις λεπτομέρειες.
Ε: Μα δεν χρειάζεται συζήτηση γι’ αυτό το θέμα. Η Κύπρος είναι μια ανεξάρτητη χώρα. Εάν θέλετε να αποδείξετε ότι είστε καλοπροαίρετοι δεν έχετε παρά να αποσύρετε τον στρατό σας.
Τ: Μα αγαπητέ μου, μόνο η μια πλευρά θα αποδεικνύει συνέχεια την καλή της θέληση; Κι η άλλη πλευρά δεν θα κάνει τίποτα; Τέλος πάντων το Κυπριακό δεν είναι δικό μας, αλλά δικό σας δημιούργημα. Εσείς κάνατε το πραξικόπημα με σκοπό την «ένωση», καταπατώντας συνθήκες. Τώρα τα φορτώνετε σε εμάς, έχοντας ξεχάσει τι προηγήθηκε.
Ε: Παρακαλώ! Τι θα πει «εσείς το κάνατε το πραξικόπημα»; Γιατί ξεχνάτε τα γεγονότα του χθες; Το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου ήταν λάθος της χούντας. Δεν υπάρχει καμιά ανάμειξη του ελληνικού λαού! Οι πραξικοπηματίες σε καμιά περίπτωση δεν αντιπροσωπεύουν τους Ελληνες. Ηδη εκτίουν ισόβια κάθειρξη. Δεν μπορείτε να μας κατηγορείτε για το Κυπριακό. Οι συνταγματάρχες είχαν επιβληθεί με τη βία.
Τ: Εμείς, κύριέ μου, αντιμετωπίζουμε το ελληνικό κράτος. Η χούντα είναι εσωτερικό σας θέμα. Στο κάτω κάτω ας ανατρέπατε τους στρατιωτικούς. Αν δεν ήταν η επέμβαση του Ετζεβίτ στην Κύπρο, τώρα δεν θα είχατε δημοκρατία. Κάτι μας χρωστάτε γι’ αυτό.
Ε: Μια στιγμή, ρε φίλε! Δεν φτάνει που εισβάλατε στην Κύπρο, χρωστάμε κι από πάνω;
Τ: Δεν είμαστε εμείς που πρώτοι επιλέξαμε τη λύση των όπλων. Δεν θα μέναμε όμως θεατές όταν εσείς εξολοθρεύατε τ’ αδέρφια μας στην Κύπρο.
Ε: Αυτά είναι προφάσεις. Περιμένατε μια ευκαιρία για να κάνετε απόβαση στην Κύπρο. Εάν είστε ειλικρινείς να φύγετε απ’ το νησί.
Τ: Για να ξαναρχίσετε τους διωγμούς κατά των αδελφών μας;
Ε: Εσείς είστε αυτοί που καταπιέζουν τις μειονότητες, όχι εμείς. Τι έγιναν οι Πόντιοι, οι Ελληνες της Πόλης; Τους αφανίσατε. Ενώ η μειονότητα της Δυτικής Θράκης ζει και ευημερεί.
Τ: Αυτοί που ζουν καλά, που έχουν ένα υψηλό επίπεδο ζωής είναι οι Ρωμιοί της Πόλης. Εμείς δεν πειράξαμε κανέναν. Εχουν ίσα δικαιώματα όπως όλοι οι τούρκοι πολίτες.
Ε: Και τα Σεπτεμβριανά; Ηταν μια σύγχρονη νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου!
Τ: Δεν ξέρεις τι λες. Υπερβολές! Δεν μάτωσε μύτη. Αποζημιώσαμε τους παθόντες. Δικάστηκαν και καταδικάστηκαν οι υπεύθυνοι και το πλήρωσαν ακριβά. Κι ο πρωθυπουργός ακόμη απαγχονίστηκε. Δεν ευθύνεται ο τουρκικός λαός για εκείνη την άτυχη νύχτα.
Ε: Για άλλους λόγους μηνύθηκε ο Μεντερές. Ηταν φάρσα η αποζημίωση.
Τ: Οι Ρωμιοί της Πόλης είναι αυτοί που ζουν άνετα, πλούσια. Εχουν τα σχολεία τους, τα ιδρύματά τους… Ενώ οι Τούρκοι της Δυτικής Θράκης… όλος ο κόσμος έμαθε πια τι τους κάνετε. Τα ανθρώπινα δικαιώματα…
Ε: Πρώτα απ’ όλα για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, δεν είναι Τούρκοι αλλά μουσουλμάνοι, Οθωμανοί Πομάκοι…
Τ: Τούρκοι είναι, αδέλφια μας. Έχουμε μια κοινή γλώσσα, κοινά ονόματα, όμοια πίστη και παραδόσεις. Μάθε το πια!
Ε: Και τους Ρωμιούς της Πόλης γιατί δεν τους αποκαλείτε Ελληνες;
Τ: Επειδή απλώς δεν είναι Ελληνες. Είναι Χριστιανοί, Ρωμιοί. Αιώνες τώρα ήταν Ρωμιοί, ποτέ Ελληνες.
Ε: Γιατί τότε το 1925 εκδιώχτηκαν στην Ελλάδα;
Τ: Ξέρεις καλά γιατί! Μην παριστάνεις τον ανήξερο. Με την πρόφαση αυτής της μειονότητας ο στρατός είχε φθάσει μέχρι την Αγκυρα. Ή μήπως είχατε έρθει για τουρισμό;
Ε: Καλύτερα για σένα να μη σκαλίζεις τα περασμένα. Τετρακόσια χρόνια σκλαβιά, τραβήξαμε τα πάνδεινα από σας, μας αφανίσατε…
Τ: Υποκριτές! Ψευτοκακόμοιροι! Εδώ και εκατόν πενήντα χρόνια όποτε βρίσκατε την ευκαιρία μας χτυπούσατε πισώπλατα. Βήμα προς βήμα προσαρτήσατε τα εδάφη μας.
Ε: Ποια εδάφη σου ρε! Πότε θα ελευθερωθείς από το κόμπλεξ που σας δημιούργησε η Οθωμανική Αυτοκρατορία; Πρόσφατα ακόμη ο υποψήφιος πρωθυπουργός σας αρνήθηκε να αποκαλέσει «ελληνικά» τα νησιά του Αιγαίου. Αν νομίζει ότι θα τα πάρει γελάστηκε! Θυμηθείτε πώς την πάτησε ο Μουσσολίνι.
Τ: Για δες θράσος! Μας προκαλεί κι από πάνω. Ούτε μια φορά δεν μας νικήσατε μέχρι σήμερα, είστε τα παραχαϊδεμένα παιδιά της Δύσης. Αν μας τη δώσει ποιος θα σας σώσει;
Ε: Προδόθηκες τελικά! Πάντα ο νους σου είναι να κατακτήσεις νέα εδάφη. Θέλετε να επεκταθείτε εις βάρος της Δύσης. Δεν έχετε ανορθώσει ούτε ένα έργο τέχνης, το μόνο που ξέρετε είναι ο επεκτατισμός. Ο νους σας είναι στο πλιάτσικο!
Τ: Εσείς δεν ξεπεράσατε τη Μεγάλη Ιδέα. Ακόμη λέτε Κωνσταντινούπολη την Ιστανμπούλ. Τα σχολικά σας βιβλία ιστορούν τον βασιλιά που θα πάρει την Πόλη.
Ε: Τι θέλετε, ν’ απαρνηθούμε την ιστορία μας; Εμείς έχουμε ιστορία, δεν είμαστε νομάδες που τρέχουν μόνο για πλιάτσικο, δεν είμαστε βάρβαροι. Ολος ο κόσμος γνωρίζει ότι το λίκνο του πολιτισμού…
Τ: Δεν μας παρατάς! Πάλι άρχισες να παραληρείς για τους αρχαίους; Σεις είστε μιγάδες, έχετε αίμα από Αρβανίτες και Σλάβους. Δεν έχετε καμιά σχέση με τους αρχαίους Ελληνες. Θα πρέπει να έχετε και λίγο απ’ το δικό μας αίμα!
Ε: Δεν πάει πέρα απ’ αυτό το κεφάλι σου. Και βλέπεις και οράματα με πιλάφια και ουρί μετά θάνατο. Μόνο η Ευρωπαϊκή Κοινότητα σου λείπει. Πάρε το άλογό σου και τράβα στις στέππες της Ασίας.
Τ: Για δες μούτρο! Στο ’21 σκότωνε τα βρέφη στην κούνια τους, βίαζε τις μάνες τους κι ύστερα έτρεχε στον γείτονα για βοήθεια φωνάζοντας «έρχονται οι Τούρκοι» σαν τα χαμίνια που φοβούνται το ξύλο.
Ε: Εμείς υπερασπιζόμαστε την εθνική μας ακεραιότητα.
Τ: Μπάνιο πάμε να κάνουμε στο Αιγαίο και φωνάζετε για παραβίαση ακεραιότητας. Μέχρι τα γόνατα να μπούμε στο νερό θορυβείστε για τα νησιά.
Ε: Κι η στρατιά του Αιγαίου είναι μόνο για την ασφάλειά σας;
Τ: Πρώτα εσείς στρατιωτικοποιήσατε τα νησιά με αεροδρόμια κ.ά. και μετά εμείς φτιάξαμε τη στρατιά.
Ε: Οχι, πρώτα εσείς κάνατε την απόβαση στην Κύπρο και μετά εμείς υποχρεωθήκαμε να προστατεύσουμε τα νησιά μας.
Τ: Δεν είναι έτσι. Πρώτα εσείς κάνατε το πραξικόπημα στην Κύπρο και μετά εμείς…
Ε: Μα σου το ‘χω πει: το πραξικόπημα το έκανε η χούντα. Εσείς περιμένατε μια δικαιολογία· ετοιμάσατε τον αποβατικό σας στόλο. Και τώρα αυτός ο στόλος περιμένει στο Αιγαίο.
Τ: Οσο εσείς δεν εγκαταλείπετε τη Μεγάλη Ιδέα κι εμείς θα παίρνουμε τα μέτρα μας. Εκατόν πενήντα χρόνια τώρα προσαρτάτε τα εδάφη μας.
Ε: Ποια εδάφη «σας»! Δικά μας είναι. Ο Βύζας είναι Μεγαρίτης. Δεν αλλάζει η αλήθεια προσθέτοντας μιναρέδες στην Αγια-Σοφιά.
Τ: Παραποιείς την ιστορία. Οταν εμείς ήρθαμε στην Ανατολή και νικήσαμε τον Ρωμανό Διογένη στο Μαντζικέρτ δεν συναντήσαμε Ελληνες. Βρήκαμε μια διαλυμένη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Οι Χριστιανοί έζησαν πολλούς αιώνες ελεύθεροι σ’ αυτά τα χώματα. Αφταστο δείγμα ανοχής και επιείκειας. Εσείς πάντα επιβάλλατε τα είδωλά σας.
Ε: Τι μας λες τώρα! Εμείς την επιείκειά σας τη γευτήκαμε σαν χαράτσι. Τετρακόσια χρόνια σκλαβιά κι ύστερα θέλετε να βγείτε λάδι εκμεταλλευόμενοι μια γκάφα της χούντας. Εμείς φερθήκαμε πάντα στους πάντες πολιτισμένα.
Τ: Μα τι διάβολο συμβαίνει κι είναι πάντα κάποιος άλλος υπεύθυνος για τις δικές σας βαρβαρότητες; Η χούντα φταίει για τις σφαγές του 1821, για τις βιαιότητες των Βαλκανικών Πολέμων, για τα έκτροπα στη Μικρασία, για τους φόνους των παιδιών της ΕΟΚΑ Β;
Ε: Εσείς δεν δικαιούστε να μιλάτε για βιαιότητες. Τι έγιναν οι Αρμένιοι, τι τους κάνατε;
Τ: Παρακινείτε τους φονιάδες.
Ε: Υποστηρίζουμε τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Τ: Τους τρομοκράτες…
Ε: Εσείς είστε οι μεγαλύτεροι τρομοκράτες. Δώστου και αμολάτε το κουρσάρικό σας το «Χόρα» στο Αιγαίο.
Τ: Το Αιγαίο δεν είναι η ιδιωτική πισίνα της βίλας σου.
Ε: Τρεις χιλιάδες χρόνια το Αιγαίο…
Τ: Φτάνει πια αυτό το τροπάριο, ζούμε στον εικοστό αιώνα, ξύπνα.
Ε: Ξυπνήσαμε, ξυπνήσαμε, σας μάθαμε για καλά πια.
Τ: Είπαμε να ξεχάσουμε τις δολοπλοκίες του γκιαούρη, σφίξαμε τα δόντια, αλλά εσείς πού να το εκτιμήσετε αυτό.
Ε: Είπαμε να ξεχάσουμε τα τετρακόσια χρόνια, αλλά εσείς τι ‘χες Γιάννη, τι ‘χα πάντα.
Τ: Σου χρειάζεται ένα μάθημα. Τότε θα συνέλθεις. Δεν θα είμαστε πάντα οι χαμένοι, τα κορόιδα.
Ε: Αποθρασύνεστε όσο δεν παίρνετε την απάντηση που σας χρειάζεται. Πρέπει να δοθεί ένα τέρμα στις αυθαιρεσίες σας. Δεν θα τρώμε συνέχεια σφαλιάρες.
Τ: Πάνε πες στους δικούς σου ότι εμείς δεν φοβόμαστε τον πόλεμο. Αν τον θέλετε εσείς, πάλι εσείς θα βγείτε χαμένοι.
Ε: Εμείς είμαστε υπέρ της ειρήνης αλλά, όταν χρειάζεται, ξέρουμε να πολεμάμε για την τιμή μας.
Τ: Ιδού η Ρόδος, Ψευτοπαλικαράδες!
Ε: Μολών λαβέ, Μεμέτηδες!
