Αυτές τις ημέρες έχουν την τιμητική τους έστω και σε καθεστώς πανδημίας. Είναι οι σταρ των αναλογίων, οι ψάλτες. Μεγάλη Εβδομάδα γαρ, δίνουμε την 4η Εντολή σε δύο εξ αυτών. Διαφορετικών γενιών. Και τρόπων ίσως. Αλλά σπουδαίων. Ξεκινούμε από τον παλιό. Τον Θεόδωρο Βασιλικό. Μισό αιώνα, η Αθήνα τον βρίσκει στον Αγιο Θωμά στου Γουδί. Ταυτισμένος με τον ναό, ελκύει κόσμο από παντού. Ερμηνευτικό φαινόμενο, με τεράστια διαδρομή και διακρίσεις, και αμέτρητες ηχογραφήσεις και δισκογραφία. Ο Βασιλικός είναι από εκείνους τους πρεσβευτές της Ψαλτικής που την έκαναν γνωστή και ελκυστική σε ευρύ κόσμο. Σεμνός, ευγενής, με υποδέχεται σπίτι του στου Ζωγράφου, όπου δεσπόζει το μεγάλο και τακτοποιημένο του αρχείο ηχογραφήσεων. Ο έτερος της σημερινής στήλης έχει διαγράψει ήδη μια σπουδαία πορεία στο ελληνικό τραγούδι. Με προσήλωση όμως και συνέπεια πάντα ψάλλει. Ο Ζαχαρίας Καρούνης – μακριά από τους προβολείς – φέτος συμπληρώνει δέκα συναπτά έτη στην Παναγία Πρασίνου Λόφου στο Νέο Ηράκλειο. Και οι δύο, πριν ανέβουν στο αναλόγιο για τους ύμνους των ημερών, μας μυούν στην τέχνη της Ψαλτικής και το νόημά της.
Αν είσαι συνδρομητής
ξεφύλλισε Τα ΝΕΑ
