Χθες ήταν η πρώτη μέρα που άνοιξαν τα λύκεια – κι αυτό έγινε δυνατό χάρη στην εφαρμογή του self test. Χθες, όμως, ήταν και η μέρα που ξανάρχισαν σχολικές καταλήψεις! Είδα στην τηλεόραση τη συνέντευξη με έναν από τους καταληψίες μαθητές του 4ου Λυκείου Πετρούπολης. Είπε ότι την απόφαση για κατάληψη δεν την πήραν οι μαθητές, αλλά οι εκπρόσωποι του Δεκαπενταμελούς. Για ποιο λόγο; Δεν ήξερε, έλεγε κάτι αντιφατικά κουκουέδικα. Κατά τα άλλα, αμφισβήτησε τους κινδύνους από την πανδημία, συντονισμένος με μια ρητορική των αρνητών της, και φυσικά αμφισβήτησε το όποιο ενδιαφέρον του κράτους για τη δημόσια υγεία. Τυπική γκρίνια, κράμα συνωμοσιολογίας και αγραμματοσύνης – ό,τι δηλαδή προσφέρουν, με εξαιρέσεις μεν αλλά σε μεγάλο βαθμό, και η οικογένεια, και το σχολείο και τα κόμματα.

Τι θα ήθελε πραγματικά ο μαθητής; Αντί για τα σχολεία, να ανοίξουν τα φροντιστήρια, αυτά θεωρεί χρήσιμα. Διότι, προφανώς, σε αυτά έχει αφήσει την προετοιμασία του για τις εισαγωγικές εξετάσεις στα ΑΕΙ, με αποτέλεσμα να θεωρεί το σχολείο άχρηστο.

Αχρηστο το σχολείο. Αχρηστη η δημοκρατία – αφού δεν απαιτούνται συμμετοχικές διαδικασίες για μια κινητοποίηση.

Αχρηστος και ο νόμος, αφού δεν εφαρμόζεται, με αποτέλεσμα η κατάληψη, πρακτική παράνομη, ατύπως να έχει γίνει αποδεκτή ως κανονικότητα. Αυτή είναι η χώρα.