«Πριν από λίγο καιρό διαβάσαμε σε άρθρο στα “ΝΕΑ” περίπου τη φράση: “…λατρεύουν (οι χριστιανοί) έναν άνθρωπο που (κάποιοι) τον σκότωσαν και πιστεύουν ότι αναστήθηκε…” (!). Δεν ακούγεται ασεβές ή τουλάχιστον άκομψο; Η συντριπτική πλειοψηφία στη χώρα μας είναι – έστω και τυπικά – χριστιανοί ορθόδοξοι», γράφει ο Κ.Μ. «Θα παρακαλούσα λοιπόν», προσθέτει, «και πιστεύω δεν είμαι ο μόνος, τα θέματα πίστης να αντιμετωπίζονται κι αυτά αντικειμενικά και με ιδιαίτερη ευαισθησία και σεβασμό».
Οι αρθρογράφοι έχουν το δικαίωμα της γνώμης τους και φέρουν την ευθύνη της υπογραφής τους. Αν ορισμένοι από αυτούς είναι άθεοι ή έστω αδιάφοροι για θέματα θρησκείας, μπορούν να γράψουν μέσα από ένα τέτοιο πρίσμα την άποψή τους – όπως κι οι αναγνώστες έχουν τη δυνατότητα να στείλουν επιστολή προκειμένου να διαμαρτυρηθούν. «ΤΑ ΝΕΑ», ωστόσο, δεν έχουν προσβάλει ποτέ το θρησκευτικό αίσθημα της κοινής γνώμης σε ρεπορτάζ ή ανυπόγραφο κείμενο – σε κείμενο δηλαδή που απηχεί τις θέσεις της ίδιας της εφημερίδας. Και φιλοξενούν συχνά στις σελίδες τους άρθρα ιεραρχών.
Στην αρθρογραφία τους, βέβαια, όχι μόνο νομιμοποιούνται, αλλά οφείλουν κιόλας να στηλιτεύουν τις ενδεχομένως λανθασμένες παρεμβάσεις της Εκκλησίας στη δημόσια ζωή του τόπου. Γιατί ο ρόλος της δεν είναι να υπαγορεύει πολιτικές αποφάσεις, ούτε να κινητοποιεί το ποίμνιό της εκλογικά. Είναι η πνευματική καθοδήγηση των πιστών, εφόσον φυσικά οι τελευταίοι το επιθυμούν.
Η κριτική σε εκκλησιαστικούς παράγοντες – που πράγματι έχει ασκηθεί από αυτήν εδώ την εφημερίδα – δεν πρέπει να συγχέεται με διάθεση ασέβειας απέναντι στα θρησκευτικά πιστεύω των αναγνωστών της. Αποτελεί, αντιθέτως, υποχρέωση του Τύπου στο πλαίσιο της θεμελιώδους του αποστολής: του ελέγχου κάθε μορφής εξουσίας.
