Για τον αποψιλωμένο Παναθηναϊκό των τελευταίων ετών η κατάκτηση του πρωταθλήματος μοιάζει με ουτοπία. Στο Κύπελλο, όμως, τα όνειρα δεν είναι απαγορευμένα. Αρκεί να προσεγγίζεται η διοργάνωση με τη δέουσα συγκέντρωση. Γιατί το πρόσφατο παρελθόν διδάσκει ότι οι Πράσινοι αδυνατούν να αποκλείσουν ακόμη και θεωρητικά ασθενέστερους αντιπάλους. Και μάλιστα σε διπλές αναμετρήσεις που εξ ορισμού περιορίζουν τις πιθανότητες πρόκρισης ενός αουτσάιντερ.
Παρ’ όλα αυτά ο Παναθηναϊκός θύμισε ανεπίδεκτο μαθήσεως. Μετά τη στέψη του στο Κύπελλο την περίοδο 2013-14 (το τελευταίο τρόπαιο που σήκωσε), η πορεία της ομάδας στον δεύτερο τη τάξει θεσμό έχει σταματήσει τέσσερις χρονιές απέναντι σε αντιπάλους χαμηλότερου κυβισμού. Το 2014-15 φρέναρε το Τριφύλλι η Ξάνθη στη φάση των 16. Την επόμενη περίοδο του έστησε μπλόκο ο Ατρόμητος στα προημιτελικά. Δύο διαδοχικές σεζόν έριξε στο κανναβάτσο τους Πράσινους η Λαμία (2017-18, 2018-19) ξανά στη φάση των 16. Οταν, λοιπόν, είναι κατ’ επανάληψη ανυπέρβλητο εμπόδιο οι μικρομεσαίες ομάδες πώς να λυγίσεις τον ΠΑΟΚ το 2016-17 (αποκλεισμός στα ημιτελικά με ήττα 4-0 στην Τούμπα, παρά τη νίκη 2-0 στη Λεωφόρο στο πρώτο ματς) και το 2019-20 (προημιτελικά);
Το συμπέρασμα, ωστόσο, που συνάγεται είναι πως για τον Παναθηναϊκό των τελευταίων ετών δεν υπάρχει βατή κλήρωση στο Κύπελλο. Υπό αυτή την έννοια το σημερινό πρώτο παιχνίδι με τον ΠΑΣ Γιάννινα στους Ζωσιμάδες είναι πιο κρίσιμο απ’ όσο φαντάζονται οι περισσότεροι. Και ενδεχομένως να μη δικαιολογείται και η απουσία βασικών παικτών για λόγους ροτέισον (όπως Μαουρίσιο και Βιγιαφάνιες). Κι ας έπεται ντέρμπι πρωταθλήματος με τον Ολυμπιακό στη Λεωφόρο. Προφανώς και είναι ζητούμενο το γόητρο και η προσπάθεια ευρωπαϊκής εξόδου μέσω Super League 1, αλλά στην ιεραρχία των προτεραιοτήτων είναι ψηλότερα οι τίτλοι. Ο Παναθηναϊκός, άλλωστε, είχε πανηγυρίσει δεόντως την κατάκτηση του 20ού πρωταθλήματος της ιστορίας του το 2009-10, παρότι εκείνη τη σεζόν ηττήθηκε από τον Ολυμπιακό και στο Γεώργιος Καραϊσκάκης και στο ΟΑΚΑ.
