Νόμος και τάξη

Δεν είναι το δόγμα «νόμος και τάξη» του Κώστα Καραμανλή ή του Αντώνη Σαμαρά - παρά την εικόνα ότι το αστυνομικό σώμα διευρύνεται, προκαλώντας τη δυσφορία ακόμη και του Γιώργου Κύρτσου. Η αλήθεια είναι ότι δίπλα στα νομοθετήματα για την πανεπιστημιακή αστυνομία, τις εξαγγελίες για ειδική αστυνομική ομάδα στις αστικές συγκοινωνίες και το σχέδιο αναδιάρθρωσης της ΕΛ.ΑΣ., μια σύγχυση για τη στόχευση της κυβέρνησης είναι κατανοητή. Αλλά ο σχεδιασμός Μητσοτάκη δεν αποσκοπεί σε ένα πλέγμα δρακόντειων μέτρων, πρωτίστως αποβλέπει σε ένα νέο πλάνο συντονισμού και αξιοποίησης του υφιστάμενου δυναμικού. Ο νόμος και η τάξη θα πρέπει να τηρούνται, αλλά χωρίς τον μανδύα μιας σκληρής Δεξιάς που μπορεί να προκαλεί αντισυσπειρώσεις. Υπό αυτή την έννοια, η παρουσία του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη στην Κατεχάκη αποτελεί μια εγγύηση για την κατεύθυνση. Ενας υπουργός με ρίζες στην Κεντροαριστερά  μπορεί, προφανώς, όχι μόνον να σηματοδοτήσει τους νέους στόχους, αλλά να προωθήσει και μέτρα που ένας παραδοσιακός συντηρητικός, ένας υπουργός από το μεδούλι της ΝΔ, δύσκολα θα μπορούσε ακόμη και να τα εισηγηθεί. Ο Βύρων Πολύδωρας, για παράδειγμα, δεν έχει ξεμπερδέψει ακόμη με τον «στρατηγό άνεμο».

Οχι πως το συντηρητικό κοινό αγνοείται από τον κυβερνητικό σχεδιασμό. Κάθε άλλο - σχεδόν σε όλες τις κινήσεις «ζυγίζεται» η επίπτωσή τους στο κύριο σώμα των ψηφοφόρων που στηρίζουν την κυβέρνηση. Σε άλλη μία κίνηση πολιτικής «πατροκτονίας», ωστόσο, ο Πρωθυπουργός δεν πρόκειται να πει ποτέ στους αστυνομικούς «το κράτος είστε εσείς», όπως ο Κώστας Μητσοτάκης. Δίπλα στην ανάγκη να αναζητηθούν κεϊνσιανικές λύσεις στην οικονομία, προτιμά σύγχρονες προσεγγίσεις και στη διαμόρφωση μιας νομοταγούς κοινωνίας. Η διαφορά μπορεί να κρύβεται ακόμη και στις λέξεις: Δεν είναι τυχαίο ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης αντικαθιστά εσχάτως την «ευθύνη», που του δείχνει αυστηρή και αφήνει μια αίσθηση πειθαρχικής κύρωσης, με την «υπευθυνότητα» - της κοινωνίας και του πολίτη.

Το συντηρητικό ακροατήριο μπορεί να αισθάνεται ασφαλές με μια σειρά από κινήσεις που μπορούν να «τρέχουν» παράλληλα με την πανδημία. Οι εκκλησίες δεν έγιναν πεδίο μάχης στα Θεοφάνια γιατί οι πιστοί είναι και ψηφοφόροι. Οπως ακολουθείται σχολαστικά και η εντολή στο υπουργείο Παιδείας να αποφεύγεται κάθε αναφορά σε ζητήματα που άπτονται των σχέσεων Πολιτείας και Εκκλησίας. Ηταν, άλλωστε, από τα πρώτα διδάγματα στον νέο υφυπουργό Αγγελο Συρίγο, αμέσως μετά την ορκωμοσία του - ο Νίκος Φίλης που σιγοψήθηκε επειδή ακολούθησε άλλο δρόμο στο ίδιο υπουργείο, αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγή.

Ο Πρωθυπουργός δεν έχει ανάγκη να επενδύσει στο δόγμα «νόμος και τάξη» για έναν πρόσθετο λόγο: Δεν αποτελεί άμεση προτεραιότητα για την κυβέρνηση, καθώς όλα τα στοιχήματα θα παιχθούν τους επόμενους μήνες στο πεδίο της οικονομίας, πολύ περισσότερο εάν ο εκλογικός σχεδιασμός τεθεί επί τάπητος. Η πανδημία, έτσι κι αλλιώς, έχει συμβάλλει ώστε να καταγραφεί μια εντονότερη παρουσία της Αστυνομίας στους δρόμους και στις γειτονιές. Στις κάλπες είναι μεν αναγκαίο να αποφευχθούν συντηρητικές διαρροές, αλλά το ζητούμενο είναι το κοινό να μεγαλώσει. Η οικονομία είναι η μόνη που θα μπορούσε να προκαλέσει ανατροπές. Με μηνιαίο κόστος 3 δισ. ευρώ στον κρατικό προϋπολογισμό από το lockdown, ίσως χρειαστούν νέες ευρωπαϊκές αποφάσεις. Για τον λόγο αυτό, άλλωστε, βρέθηκε μαζί με τον Μητσοτάκη στη Λισαβόνα ο πρωθυπουργικός σύμβουλος, Αλεξ Πατέλης, όπως για τον ίδιο λόγο προωθείται από την πορτογαλική προεδρία μια Κοινωνική Σύνοδος Κορυφής για τις αρχές Μαΐου στο Πόρτο.

Κάπου εκεί, στο Μαξίμου όπως σε κάθε ευρωπαϊκό κέντρο εξουσίας, θα έχουν καθαρή εικόνα για το εάν η πανδημία δαμάζεται και το καλοκαίρι θα ανοίξει με άλλες προοπτικές - για τη χώρα και την κοινωνία. Πριν ακόμη φύγει ο Ιούλιος, ο Μητσοτάκης θα έχει καταλήξει και για το ρίσκο των εκλογών. Οπως θα έχει καταλήξει και ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης εάν θα ολοκληρώσει την ενσωμάτωση, συναντώντας συντηρητικούς και λοιπούς αστούς ψηφοφόρους - που στηρίζουν και την υψηλή δημοφιλία του - μέσα από τα γαλάζια ψηφοδέλτια της Α΄ Αθήνας ή του βόρειου τομέα της πρώην Β΄ Αθήνας.