Αν στεκόταν κανείς στην επιφάνεια, θα μπορούσε ακόμα και να πει ότι ο διάλογος μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας είναι πανάκεια. Με τον απλουστευτικό, μανιχαϊστικό τρόπο που παρουσιάζεται το θέμα, το δίπολο είναι σαφές: τι θέλουμε; Διάλογο ή σύγκρουση; Πολλοί είναι εκείνοι που, και λογικά, θα πουν: μα φυσικά διάλογο. Ετσι, ήδη διαμορφώνεται η αντίληψη ότι είναι επιτυχία ότι φύγαμε από το επίπεδο των πλοίων και περάσαμε σε εκείνο των διπλωματών. Οσοι σκέφτονται έτσι αγνοούν ότι, υπό προϋποθέσεις, που υπάρχουν, η διπλωματία μπορεί να επιφέρει πολύ μεγαλύτερη εθνική βλάβη από ό,τι τα πλοία. Αγνοούν επίσης ότι η διπλωματία, υπό κανονικές συνθήκες, θα ήταν δυνατό να συζητά όσα θέλουν οι Τούρκοι μόνο μετά από ήττα σε αναμέτρηση. Οχι πριν. Γιατί οι Τούρκοι θέλουν αλλαγή συνόρων. Γι’ αυτήν έστειλαν το ερευνητικό με τη συνοδεία πολεμικών, γι’ αυτήν το άφησαν τόσες εβδομάδες να κάνει έρευνες εκεί που έκανε, αλλά και γι’ αυτήν το απέσυραν. Για να πετύχουν ακριβώς τον ίδιο αρχικό στόχο: να οδηγηθούμε αναγκαστικά σε συζήτηση κυριαρχίας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή