Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Σύνδεση μέλους
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Είναι πολύ πιο σοβαρό από όσο έχουμε συνηθίσει όταν ο αρχηγός της αντιπολίτευσης διατυπώνει προτάσεις πολιτικής που στηρίζονται σε εντελώς εσφαλμένους υπολογισμούς, συγκεχυμένες και εξωπραγματικές θεωρίες, αλλά και καταφανείς στρεβλώσεις της πραγματικότητας. Ο κ. Τσίπρας υπέπεσε, στη Θεσσαλονίκη, σε όλα τα παραπάνω και, παρόλο που δεν είναι η πρώτη φορά, δεν έχει καμία σοβαρή δικαιολογία.
Το βασικό λάθος, όπως υπολογίζουν κυβερνητικοί παράγοντες, αφορά στο κόστος για τους φορολογουμένους των μέτρων που εισηγείται. Είπε: «3 δισ. μονίμως και 8 δισ. τα έκτακτα. Ομως, μόνον η καταβολή από το κράτος των εισφορών για σύνταξη και υγεία μαζί με τα 40 ευρώ σε κάθε 100 του μισθού ανεβάζει το κόστος στα 11 δισ. για ένα εξάμηνο και πάνω από 22 για ένα έτος. Μαζί με τα άλλα μέτρα ο λογαριασμός ξεπερνά τα 42 δισ. για ένα έτος ή 25 δισ. για ένα εξάμηνο.
Κάνει μάλιστα συνεχώς το ίδιο λάθος: σας άφησα το «μαξιλάρι», λέει. Πλην όμως, αυτά που μπορεί να χρησιμοποιήσει (και ήδη το έχει κάνει!) η κυβέρνηση είναι επίσης χρήματα της υπερφορολόγησης (πέραν όσων μας χρέωσε το 3ο Μνημόνιο) των φορολογουμένων. Τα υπόλοιπα είναι δανεικά (αποτέλεσμα και αυτά αχρείαστου υπερδανεισμού), τα οποία ο κ. Τσίπρας συμφώνησε ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν θα μπορεί να αγγίξει. Σε κάθε περίπτωση, η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει δανειστεί από τις αγορές περί τα 15 δισ. με πολύ χαμηλό κόστος, γεγονός που απέφυγε να σχολιάσει ο κ. Τσίπρας.
Δεύτερο, αν και μικρότερο λάθος, ήταν ότι οι τράπεζες λαμβάνουν χρήματα από την ΕΚΤ που δεν τα δίνουν στις επιχειρήσεις. Η αλήθεια είναι ότι οι τράπεζες έχουν περισσότερα διαθέσιμα από όσα δάνεια μπορούν να δώσουν, διαφορετικά από τα πολύ λιγότερα που μπορούν, επιτέλους, να τραβούν από το QE της ΕΚΤ. Η αλήθεια είναι όμως ότι η ιδιωτική οικονομία δεν «τραβάει» δάνεια επειδή η προηγούμενη διακυβέρνηση κατέστρεψε το επενδυτικό κλίμα, διέλυσε (περαιτέρω) τον κρατικό μηχανισμό και ψήφισε διατάξεις που εμποδίζουν την επιχειρηματικότητα. Ολα αυτά φάνηκαν πόσο καταστροφικά μπορεί να γίνουν, με την κρίση που προκαλεί ο Covid.
Τρίτο και συναφές λάθος, ο κ. Τσίπρας μπερδεύει ηθελημένα το ιδιοκτησιακό καθεστώς των τραπεζών. Παρότι το διαμόρφωσε ο ίδιος, συκοφαντεί τον Μητσοτάκη και λέγει ανακριβή ψέματα για όσα τους ζήτησαν (στα οποία υποκλίθηκε) οι ελεγκτές μας. Ζητεί την κρατικοποίηση μιας τράπεζας (εννοεί την Πειραιώς; γνωρίζει κάτι και δεν μας το λέγει;) όταν η κυβέρνησή του μείωσε το ποσοστό ελέγχου του Δημοσίου σε 26,5% στην Πειραιώς (από 66% που το άφησε η κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ), σε 40% στην Εθνική (από 57%), 11% στην Alpha (από 66%) και μόλις 1,4% στην Eurobank (από 35,5%). Αν πάλι εννοεί τη δημόσια Αναπτυξιακή, που ήδη χρησιμεύει στην πρώτη γραμμή εναντίον της πανδημίας, είχε όλο τον καιρό να τη συγκροτήσει, αλλά το έπραξε η σημερινή πλειοψηφία.
Ακόμη και τον εμπορικό ρόλο της κυρίας Κατσέλη στην προεδρία της Εθνικής Τράπεζας μπερδεύει με τον θεσμικό ρόλο του κ. Στουρνάρα στη διοίκηση της Τράπεζας της Ελλάδος: η μία υπήρξε μη εκτελεστικό μέλος, δεν είχε δηλαδή τραπεζικά καθήκοντα, ο άλλος έχει πλήρη εξουσία στην κεντρική τράπεζα και είναι μέλος του διοικητικού συμβουλίου της ΕΚΤ. Είναι σαν να λέμε τι σχέση έχει ο (κάποτε;) νεαρός πρίγκιπας Φάντης με το ρετσινόλαδο. Θα μου πείτε, όση και ο κ. Τσίπρας με τη σοβαρή διακυβέρνηση!
Ο Μπάμπης Παπαδημητρίου είναι δημοσιογράφος και βουλευτής ΝΔ
