Ηταν αναμενόμενο. Φυσιολογικό. Τα όσα έκανε η ΕΠΟ, τα όσα αποφάσισε και το πώς οδήγησε τον τελικό σε αδιέξοδο, δεν γινόταν να μείνουν ασχολίαστα από τον διεθνή Τύπο. Πολλά ΜΜΕ από διάφορες χώρες έκαναν αναφορά στη διοργάνωση που ακόμη βρίσκεται στον αέρα. Οχι ασφαλώς με σχόλια εγκωμιαστικά. Τα ρεπορτάζ συνεχή. Οι πάντες πληροφορήθηκαν τι ακριβώς συμβαίνει στα μέρη μας. Πώς ένας αγώνας που θα έπρεπε να εξελιχθεί σε γιορτή και να κλείσει έτσι η σεζόν, έγινε παιχνίδια στα χέρια ανθρώπων που δεν μπορούν να διοικήσουν με σωστό τρόπο το ποδόσφαιρο.
Είναι ξεκάθαρο πως ο ορισμός της Ριζούπολης ως το γήπεδο που θα φιλοξενούσε τον τελικό ήταν μια αποτυχημένη επιλογή. Το αντιλαμβάνονται όλοι, όσοι μπορούν να δουν ξεκάθαρα την πραγματικότητα. Αντί να διεξαχθεί το σημαντικό ραντεβού σε γήπεδο που θα πληρούσε τις μίνιμουμ προδιαγραφές, έγινε το ακριβώς αντίθετο. Ο τελικός μετατέθηκε για το τέλος Αυγούστου, ελάχιστα 24ωρα πριν από ματς της εθνικής ομάδας! Λες και είναι Σούπερ Καπ! Με τις ομάδες να έχουν διαφορετικά ρόστερ κι αυτό το λέει η λογική. Μια διοργάνωση που άρχισε με άλλους ποδοσφαιριστές και θα τελειώσει με άλλους. Αυτή ήταν η λογική της ΕΠΟ ή μάλλον οι κινήσεις της ομοσπονδίας που δεν είχαν καμιά λογική.
Το αποτέλεσμα ήταν επόμενο: διεθνής διασυρμός. Το ελληνικό ποδόσφαιρο στο μάτι του κυκλώνα. Με την ΟΥΕΦΑ να έχει διαφορετική άποψη, αλλά οι εδώ φωστήρες λες και δεν ακούνε. Αραγε, τόσο δύσκολο ήταν να κυλήσει και να λήξει η σεζόν φυσιολογικά και να απολαύσουμε ένα ματς για το οποίο όλοι θα καμαρώναμε; Μήπως ζητάμε πολλά; Τα εντελώς αυτονόητα είναι όλα αυτά…
