Η ΑΕΚ μέχρι τώρα δεν μπορεί να υποστηρίξει κάποιος ότι έπαιρνε υψηλό βαθμό στο θέμα των πωλήσεων. Για την ακρίβεια, όχι μόνο δυσκολευόταν να παραχωρήσει έναντι υψηλού τιμήματος κάποιον ποδοσφαιριστή της, αλλά και κάποιες φορές τους έχανε δίχως αξιοσημείωτο όφελος. Είναι μακρινές οι εποχές που έδινε τον Παπασταθόπουλο στην Τζένοα και εισέπραττε περί τα 3,8 εκατ. ευρώ ή παραχωρούσε με 2,5 εκατ. ευρώ τον Κυργιάκο στη Λίβερπουλ. Για τον Βράνιες πριν από λίγα χρόνια πήρε από την Αντερλεχτ κοντά στα 3,5 εκατ. Δυσκολευόταν να δημιουργήσει υπεραξία. Ισως αυτό να συνέβαινε επειδή δεν μπορείς να εκτοξεύσεις την αξία ενός παίκτη αν δεν έχεις επιτυχίες στην Ευρώπη. Ο Μπάρκας μέσω της παρουσίας του στην εθνική ομάδα αλλά και του ταλέντου του, φτάνει σε μια όντως καλή μεταγραφή. Τα περίπου 5 εκατ. (συν τα όποια μπόνους) που θα πάρει η ΑΕΚ, σίγουρα θα βοηθήσουν ώστε να «χτίσει» ένα καλό ρόστερ για την επόμενη σεζόν.
Είχε ανάγκη τα χρήματα αυτά. Δεν κρυβόταν. Είναι μια καλή αρχή. Μέχρι τώρα, προσπαθούσαν τα στελέχη και δη αυτά που ασχολούνται με τις αγορές -πωλήσεις, αλλά δεν γινόταν να υπερβούν κάποια δεδομένα. Ηταν ξεκάθαρο. Στο εξής θα έχουμε την προ και τη μετά Μπάρκα εποχή, με την έννοια ότι μπήκε ένας πήχης απαιτήσεων. Αρκεί να είναι όντως καλός ο ποδοσφαιριστής που βγαίνει στην αγορά. Και επειδή εχθρός του καλού ήταν το καλύτερο και πάντα ζητεί κάποιος περισσότερα, στα Σπάτα αξίζει να επενδύσουν σε αυτόν τον τομέα. Να μάθουν την τέχνη των πωλήσεων. Ωστε να έχουν όχι πρόσκαιρο όφελος, αλλά σταδιακά να μεγαλώνουν τη λίμνη και τον κύκλο των γνωριμιών. Είναι προφανές ότι το κέρδος για την ομάδα θα είναι σημαντικό.
