Οι φόβοι των ποιητών (μια πασχαλινή ιστορία)

Οταν ήμουν τριάντα δύο, διορίστηκα φιλόλογος στο χωριό Καλέντζι της Ηπείρου. Αποδέχτηκα τον διορισμό μου σ’ αυτό το μέρος, μόνο και μόνο – όσο κι αν φαίνεται περίεργο – επειδή ο Νικηφόρος Βρεττάκος είχε γράψει «Τα δεκατέσσερα παιδιά» και «Ολα είναι μοναξιά στο Καλέντζι». Και τα δύο ποιήματα ήταν αφιερωμένα στην αγαπημένη του – υπηρετούσε στο ίδιο σχολείο, μακριά του -, το οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, έχει τώρα πλέον κλείσει λόγω έλλειψης μαθητών. Κολακεύτηκα και το θεώρησα ως κάποιας μορφής εύνοια της μοίρας.