O σεσημασμένος για τον κυνισμό των απόψεών του, Οσκαρ Ουάιλντ, είχε πει κάποτε πως «αυτή η αβεβαιότητα είναι τρομερή και ελπίζω να διαρκέσει», αλλά τέτοια ώρα, τέτοια λόγια, αγαπητέ μου!
Σε αντίθεση με το τσιτάτο του εκκεντρικού ιρλανδού συγγραφέα, κανείς δεν ελπίζει, ούτε και εύχεται να διαρκέσει επί πολύ η αβεβαιότητα που κυριαρχεί αυτή την εποχή σε ολόκληρο τον πλανήτη!
Να φύγει και να ξεκουμπιστεί μια ώρα αρχύτερα, παίρνοντας μαζί της την καραντίνα, τον ζόφο, τον πανικό και όλα τα συμπαρομαρτούντα…
Ως κλασική κοινωνική και δη κοινωνικοποιημένη δραστηριότητα – και μάλιστα πρώτης γραμμής – ο αθλητισμός δεν θα μπορούσε να αποτελέσει την εξαίρεση στον κανόνα της αβεβαιότητας και της αμφιβολίας: με ελαχιστότατες εξαιρέσεις που απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα του lock down (κατά πως το λένε και οι γραμματιζούμενοι), όλη η πιάτσα των σπορ έχει νεκρώσει και τη βγάζει ξεροσφύρι…
Ρετρό, αφιερώματα, κάθε λογής challenge, ίσα ίσα να περνάει η ώρα και κουβέντα να γίνεται!
Πέρα από το στερητικό σύνδρομο που έχει καταπέσει, εδώ πλέον τίθενται και τα σοβαρά ζητήματα της επόμενης μέρας του (αθλητικού) κόσμου…
Χθες το πρωί μέσω άλλης μιας τηλεδιάσκεψης (απ’ αυτές που έχουν μπει για τα καλά στην ατζέντα και στη ζωή μας) ο Πρωθυπουργός ευχαρίστησε στο πρόσωπο επιφανών προσωπικοτήτων, όλο τον κόσμο του ελληνικού αθλητισμού για την αθρόα συμμετοχή του στις δράσεις του υφυπουργείου και την αλληλεγγύη που επέδειξε.
Σπολλάτη τους!
Σημείο αναφοράς σε αυτή την κουβέντα υπήρξε το πρόγραμμα «Ζήσε Αθλητικά». Καλώς καμωμένο, όσο για το πρόγραμμα «Παίξε αθλητικά» αυτό εμπίπτει σε μια άλλη κατηγορία που κι αυτή έγινε εσχάτως της μόδας…
Είναι προς το παρόν άυλο!
Ολούθε οι παίκτες, οι προπονητές, οι ομάδες, οι διαιτητές, οι φίλαθλοι και όλοι όσοι εμπλέκονται στα σπορ περιμένουν ένα πράσινο φως. Τα σενάρια, οι εικασίες και οι ασκήσεις επί χάρτου έχουν την τιμητική τους, αλλά κανείς δεν ξέρει το πότε, το πώς και κυρίως το εάν και κατά πόσον.
