Σημείο των καιρών. Εμμεση υπενθύμιση της ποδοσφαιρικής απραγίας ανά την Ευρώπη που έφερε το καλοκαίρι προ της ώρας του και μαζί ένα σωρό από μεταγραφικά σενάρια σαν μηχανή συντήρησης για το ίδιο το παιχνίδι. Κακά τα ψέματα, άλλωστε: ένας μήνας χωρίς ποδόσφαιρο είναι ένας ατελείωτος μήνας για μια βαριά βιομηχανία δισεκατομμυρίων ευρώ με τεράστια δημοφιλία και ανάγκη για γεγονότα και ειδήσεις. Με έναν τρόπο λοιπόν η μπάλα πρέπει να συνεχίσει να χαϊδεύει το χορτάρι. Εστω στο γήπεδο του μέλλοντος και της προσδοκίας που από μόνη της γεννά μια μεταγραφική συζήτηση.
Επιβεβαίωση
Από την άλλη, επιμένουμε πως είναι πάντα και μια ανεπίσημη πράξη επιβεβαίωσης. Ενας λόγος για να καμαρώνεις. Εκείνοι που τα κατάφεραν καλά έχουν την τιμητική τους σε τέτοιες ιστορίες. Πώς να εξαιρεθεί λοιπόν ο Ολυμπιακός που ως τις 12 του Μάρτη έκανε μία από τις πιο φιλόδοξες σεζόν των τελευταίων χρόνων; Αναμενόμενο πως θα βρεθεί σε θέση περίοπτη. Το Τσάμπιονς Λιγκ, η πρόκριση επί της Αρσεναλ, το δικαίωμα στο όνειρο των προημιτελικών του Γιουρόπα: μπόλικοι λόγοι για να δικαιολογήσουν τον «θόρυβο» των ημερών γύρω από το πειραιώτικο ρόστερ. Το παράξενο είναι το εύρος του. Γιατί τα σενάρια των ημερών δεν αφορούν έναν – δύο παίκτες όπως συνήθως, αλλά σχεδόν ολόκληρη την «ευρωπαϊκή ομάδα» του Ολυμπιακού!
Αγγλοι και άλλοι
Φυσικά οι αριθμοί δεν… βγαίνουν. Ούτε πρόκειται να επιβεβαιωθούν. Μέχρι χθες όμως σε ολόκληρη την Ευρώπη ήταν καταγεγραμμένα 29 διαφορετικά κλαμπ που με βάση τα διεθνή ρεπορτάζ έχουν τα μάτια τους στραμμένα στον αφρό του ερυθρόλευκου ρόστερ. Μόνο η Σέφιλντ Γιουνάιτεντ φέρεται να ενδιαφέρεται για τον Μαντί Καμαρά, τον Γιώργο Μασούρα, τον Παπ Αμπού Σισέ, τον Ομάρ Ελαμπντελαουί και – φυσικά – τον Κώστα Τσιμίκα που πάει με όλα αυτόν τον καιρό. Πάλι καλά που οι Αγγλοι δεν γράφουν και για το λιμάνι του Πειραιά. Προσθέστε τώρα τον Ζοσέ Σα, τον Ουσεϊνού Μπα, τον Ρούμπεν Σεμέδο, τον Ανδρέα Μπουχαλάκη και τον Γκιγέρμε και θα έχετε μπροστά σας ολόκληρο το παζλ. Τους δέκα διαφορετικούς που είναι άθελά τους η «αιτία». Και αφού προκαταβολικά ξεχωρίσουμε τον Ομάρ Ελαμπντελαουί που το καλοκαίρι είναι ο μόνος ελεύθερος; Για τους άλλους εννέα η ιστορία έχει ενδιαφέρον. Και κυρίως έχει πραγματικό ποδόσφαιρο που δελεάζει. Δεν συμβαίνει συχνά με ομάδες που το κάνουν δίχως να παρκάρουν ένα πούλμαν μπροστά από την εστία τους. Και οι Ερυθρόλευκοι του Μαρτίνς κάθε άλλο παρά αυτής της σχολής είναι.
Μόνο ένας…
Από τις 32 ομάδες που μπήκαν στα νοκάουτ (φάση των 16) του Τσάμπιονς Λιγκ και του Γιουρόπα Λιγκ το μπάτζετ του Ολυμπιακού μπορεί να συγκριθεί μόνο με εκείνα των Ρέιντζερς (Σκωτία), της Βασιλείας (Ελβετία), της ΛΑΣΚ (Αυστρία) και της Κοπεγχάγης (Δανία). Καμία από τις άλλες τέσσερις όμως δεν κούνησε το… σεντόνι. Καμία δεν βρέθηκε στο υψηλότερο επίπεδο κερδίζοντας το δικαίωμα της υψηλής παρατήρησης. Οι Πειραιώτες του Τσάμπιονς Λιγκ είχαν μέσο όρο 13 τελικές προσπάθειες ανά ματς (78 σε 6 ματς). Σχεδόν όσες και στο πρωτάθλημα (13,7 μ.ό.). Περισσότερες από την Ιντερ, τη Σαχτάρ, τον Αγιαξ κ.λπ. Αντίστοιχες τελικές (12) είχαν και στο Emirates στην επική πρόκριση επί της Αρσεναλ. Και οι τελικές είναι ίσως ο πιο ασφαλής δείκτης για το επίπεδο ποδοσφαίρου που παράγεις. Συνολικά σε μια ευρωπαϊκή διαδρομή 15 αναμετρήσεων – έχοντας μεγαλύτερο μπάτζετ μόνο από την Πλζεν στις οκτώ διαφορετικές που αντιμετώπισε – ο Ολυμπιακός πέτυχε 24 γκολ, νίκησε στα 7, δεν έχασε στα 10.
Μηχανή
Ολα αυτά ενώ ο… μισός ευρωπαϊκός κορμός του Μαρτίνς (Καμαρά, Τσιμίκας, Μπα, Ποντένσε, Σισέ, Ραντζέλοβιτς) ήταν 22-24 ετών με σημαντική ενδεχόμενη μεταπωλητική αξία. Και ο άλλος μισός (Σα, Σεμέδο, Ομάρ, Γκιγέρμε, Μασούρας, Μπουχαλάκης αλλά και οι Γκερέρο, Μεριά που μετά το Τσάμπιονς Λιγκ δόθηκαν δανεικοί) ήταν 26-29 ετών στην καλύτερη ποδοσφαιρική ηλικία για εκείνους που αναζητούν ποδοσφαιριστές που θα δώσουν λύσεις… χθες. Πίσω από τη λάμψη του πολύπειρου Βαλμπουενά και τον οίστρο του Ελ Αραμπί στήθηκε μια ποδοσφαιρική μηχανή με πολύ περισσότερα κυβικά από ό,τι θα περίμενε κανείς να συναντήσει από έναν εκπρόσωπο του ελληνικού πρωταθλήματος. Με ρόλους διακριτούς, με ταχυδύναμη, με ταλέντο. Τα υπόλοιπα προφανώς τα έφερε η συνολική εικόνα. Οι Ερυθρόλευκοι αποδεδειγμένα δεν κόβουν σε κανέναν τον δρόμο (πιο πρόσφατη η περίπτωση Ποντένσε), αλλά είναι πάντα ένα κλαμπ που αρνείται πολύ περισσότερες προτάσεις από εκείνες που την πείθουν για το αντίστροφο.
