Πόλεμος στον κορωνοϊό;

Η απάντηση είναι ξεκάθαρα, ναι. Για την προστασία πρώτα από όλα της ανθρώπινης ζωής. Ο πόλεμος αυτός διεξάγεται σε δύο «μέτωπα». Το πρώτο μέτωπο είναι το υγειονομικό, το δεύτερο είναι το κοινωνικό. Δυστυχώς και στα δύο μέτωπα είμαστε πολύ πίσω, όχι μόνο από τις ανάγκες που ορίζει η στιγμή, αλλά και από τις αντικειμενικές δυνατότητες που υπάρχουν. Στο υγειονομικό πεδίο η κυβερνητική απροθυμία για ουσιαστική ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας σε προσωπικό, ΜΕΘ και εξοπλισμό αναδεικνύει κυρίαρχα το άγχος της επόμενης μέρας. Δηλαδή το πώς θα υλοποιηθεί ο σχεδιασμός για τις συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Σε αυτόν τον σχεδιασμό η ενίσχυση με μόνιμο προσωπικό και οικονομικούς πόρους του δημόσιου συστήματος αποτελεί τροχοπέδη. Ταυτόχρονα η μη άμεση και ουσιαστική ενίσχυση της φέρουσας ικανότητας του συστήματος αδυνατεί να αξιοποιήσει στο έπακρο τον πολύτιμο χρόνο που έχουμε εξασφαλίσει από την πειθαρχία στα μέτρα προστασίας που η τεράστια πλειονότητα του πληθυσμού ακολουθεί. Μέτρα όμως που έχουν πραγματικό νόημα όταν συμβαδίζουν με την αναβάθμιση του δημόσιου συστήματος υγείας.