Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Σύνδεση μέλους
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Τα τελευταία τριάντα χρόνια τρία γεγονότα σφράγισαν όσο κανένα άλλο την ελληνική κοινωνία.
Ξεκινώντας από το τέλος, είναι το Μνημόνιο (2010), το ευρώ (2001) και η ιδιωτική τηλεόραση (1989).
Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, η σημερινή Ελλάδα είναι το σχεδόν απόλυτο δημιούργημά τους.
Η ιδιωτική τηλεόραση ξεκίνησε με τη λειτουργία του Mega στις 20 Νοεμβρίου 1989. Για σχεδόν 25 χρόνια το πρώτο ιδιωτικό κανάλι έθεσε κυρίαρχα τους κανόνες και τους κώδικες της έγκυρης ενημέρωσης, της πολιτισμικής αισθητικής και της τηλεοπτικής ψυχαγωγίας.
Κυρίως όμως ήταν το μέτρο της χώρας στο σύνολό της. Ακόμη και τα ανταγωνιστικά κανάλια προσδιορίζονταν σε σχέση με το Mega.
Αγαπήθηκε πολύ από τους πολλούς. Και μισήθηκε από άλλους - κυρίως από εκείνους που δεν θέλουν η χώρα να έχει μέτρο ή που αρνούνται να διέπεται από κανόνες και κώδικες όταν δεν είναι οι δικοί τους...
Η ανεξάρτητη ιδιωτική τηλεόραση είναι από τη φύση της μια άσκηση πλουραλισμού. Δεν την αντέχουν όλοι.
Την υπηρέτησα είκοσι έξι χρόνια, από την πρώτη μέρα του Mega το 1989 έως την τελευταία (έως τώρα) το 2016. Ποτέ όμως δεν κατάλαβα την παράνοια ανθρώπων που αντιδικούν με ένα κανάλι - αν δεν τους αρέσει, αρκεί να πατήσουν άλλο κουμπί στο τηλεχειριστήριο...
Με τον καιρό όμως και κυρίως στο τέλος συνειδητοποίησα ότι το Mega ήταν ένα μέγεθος με το οποίο δυσφόρησε ένα μέρος της κοινωνίας και το οποίο δεν άντεχαν ενδεχομένως να διαχειριστούν ούτε οι ιδιοκτήτες του.
Οχι επειδή ήταν κακό - για την ακρίβεια ήταν το ισχυρότερο και ποιοτικότερο μέσο που γνώρισε ποτέ η Ελλάδα... Αλλά επειδή ήταν μεγάλο.
Ηταν πολύ μεγάλο για μια χώρα που μίκρυνε στην κρίση. Ιδίως όταν προσπάθησε τις κρίσιμες στιγμές να παίξει τον ρόλο που όλοι (πλην ελαχίστων...) του αναγνώριζαν: τον ρόλο του μέτρου σε μια κοινωνία που είχε χάσει το μέτρο.
Το τέλος της κρίσης συνδυάζεται με την επιστροφή ενός καναλιού που αγαπήθηκε και πολεμήθηκε όσο λίγα. Αν μαζί του σηματοδοτηθεί και η επιστροφή σε ένα κυρίαρχο μέτρο των πραγμάτων, τότε είμαι βέβαιος ότι η κρίση θα έχει παρέλθει οριστικά.
