Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Σύνδεση μέλους
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Η Συμφωνία των Πρεσπών έλυσε οριστικά το ονοματολογικό στο πλαίσιο της πάγιας εθνικής θέσης, έναντι όλων, υπερβαίνοντας κατά πολύ τον πήχη που είχε θέσει ως κυβέρνηση η Νέα Δημοκρατία στο παρελθόν, διαπραγματευόμενη διπλή ονομασία, άλλη στο εσωτερικό και άλλη στο εξωτερικό. Τις τελευταίες ημέρες όμως, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, ορισμένα στελέχη της αντιπολίτευσης και αρθρογράφοι επισημαίνουν τον κίνδυνο, τάχα, ματαίωσης του erga omnes λόγω της μη λήψης απόφασης για έναρξη διαπραγματεύσεων ένταξης της γειτονικής χώρας στην Ευρωπαϊκή Ενωση.
Οι ισχυρισμοί αυτοί είναι εντελώς αβάσιμοι και ενδεχομένως υποβολιμαίοι, δεδομένου ότι δεν έχουν κανένα έρεισμα στη Συμφωνία. Το άρθρο 1 παρ. 8 της τελευταίας ρητά προβλέπει ότι από τη θέση της σε ισχύ η χώρα μας και η Βόρεια Μακεδονία «θα χρησιμοποιούν το όνομα για όλες τις χρήσεις και για όλους τους σκοπούς erga omnes, ήτοι, εσωτερικά, σε όλες τις διμερείς σχέσεις τους και σε όλους τους περιφερειακούς και διεθνείς Οργανισμούς και θεσμούς». Η υποχρέωση αυτή είναι χωρίς όρους ή αστερίσκους. Η ευρωπαϊκή προοπτική της Βόρειας Μακεδονίας συναρτάται με την υλοποίηση και τον σεβασμό της Συμφωνίας, όχι το αντίθετο.
Οσοι επισείουν κινδύνους για υπονόμευση αναφέρονται στην παράγραφο 10 του ίδιου άρθρου που εισάγει μία μεταβατική ρύθμιση για την αντικατάσταση των διοικητικών εγγράφων που έχουν ήδη εκδοθεί, ώστε να μνημονεύουν το νέο, συμβατικό και συνταγματικό όνομα της χώρας. Προσοχή όμως: η συμφωνία ρητά προβλέπει ότι κάθε νέο έγγραφο που θα εκδίδεται από εδώ και εμπρός θα φέρει τη νέα ονομασία, και μεριμνά για τη σταδιακή αντικατάσταση των υφιστάμενων εκατομμυρίων, ενδεχομένως δισεκατομμυρίων εγγράφων. Ο λόγος είναι απλός: Υποχρέωση να αντικατασταθούν αυτά άμεσα θα ήταν εξωπραγματική και αδύνατον να εφαρμοστεί. Και πάλι, η Συμφωνία ορίζει ότι όλα τα επίσημα έγγραφα για διεθνή χρήση και όσα μπορεί να χρησιμοποιηθούν στο εξωτερικό πρέπει να αντικατασταθούν εντός μιας πενταετίας. Μόνον για τα υπόλοιπα, τα αποκλειστικά εσωτερικής χρήσης, προβλέπει μακρότερη μεταβατική περίοδο, ανάλογα με το άνοιγμα κάθε διαπραγματευτικού κεφαλαίου της ΕΕ στο συναφές πεδίο.
Είναι προφανές ότι δεν κινδυνεύει το erga omnes αν δεν αντικατασταθούν αμέσως, ένα απολυτήριο π.χ., δημοτικού ή μία απόδειξη εξόφλησης του ηλεκτρικού που εκδόθηκαν στη δεκαετία του 1990. Προφάσεις εν αμαρτίαις αποτελούν οι αντίθετες αιτιάσεις των κυβερνητικών στελεχών, για να καλύψουν την μέχρι τώρα ολιγωρία τους να εξασφαλίσουν την προς όφελος της χώρας μας εφαρμογή της Συμφωνίας, ιδίως στον τομέα των εμπορικών σημάτων και της αλλαγής των σχολικών βιβλίων. Τίποτα δεν έγινε την περίοδο αυτή, που ήταν προφανώς η καλύτερη για την εξασφάλιση της ανταπόκρισης της άλλης πλευράς, ενόψει της κρίσης της ευρωπαϊκής προοπτικής της. Η Συμφωνία λοιπόν και ο σταθεροποιητικός της ρόλος στα Βαλκάνια αν κινδυνεύουν από κάτι είναι από την απροθυμία της κυβέρνησης να αξιοποιήσει το πολύτιμο διπλωματικό της κεφάλαιο, στο πλαίσιο, δυστυχώς, της γενικότερης αδράνειας που χαρακτηρίζει την εξωτερική της πολιτική.
