Το δόγμα αυτό επικρατεί στον ελληνικό Τύπο 87 χρόνια: «Απαξ και το έγραψαν “ΤΑ ΝΕΑ” μην ψάχνεις αλλού την είδηση και το γεγονός». Η σοβαρότητα, η υπευθυνότητα και η αξιοπιστία μιας εφημερίδας είναι ένας καθημερινός αγώνας που δεν τελειώνει ποτέ. Και είναι τα πολύτιμα και μοναδικά τρία διαμάντια στο στέμμα της. Ολοι εμείς που περάσαμε από τη μεγάλη δημοσιογραφική σχολή του ΔΟΛ (Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη) κρατήσαμε όρθιο το πιο ιστορικό κάστρο της δημοσιογραφίας, που δεν μπόρεσαν στο πέρασμα του χρόνου να αλώσουν κυβερνήσεις, κόμματα, εξουσίες και συμφέροντα. Γι’ αυτό και πολλά χρόνια υπάρχει ο αστικός μύθος ότι «ΤΑ ΝΕΑ» «ανεβοκατέβαζαν κυβερνήσεις», «άλλαζαν υπουργούς», «επέβαλλαν – και επιβάλλουν – πολιτικές».

Ανοησίες ανταγωνιστών, αρλούμπες κάποιων νάνων της πολιτικής, «χολή» από κάποιους «ξερόλες» που δεν είχαν μπορέσει ποτέ να διαβούν το κατώφλι της Χρήστου Λαδά όπου στεγάζονταν «ΤΑ ΝΕΑ», «Το Βήμα», «Ο Ταχυδρόμος», «Η Ομάδα», «Οι Εποχές», «Ο Οικονομικός Ταχυδρόμος» και άλλα έντυπα του ΔΟΛ ή να περάσουν την πόρτα του κτιρίου της Λεωφόρου Συγγρού όπου στεγάζεται σήμερα η ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ ΜΜΕ και οι συνάδελφοι που καθημερινά ζωντανεύουν «ΤΑ ΝΕΑ».

Εζησα στα «ΝΕΑ» τα πιο ωραία και μεστά χρόνια της δημοσιογραφικής μου ζωής. Και είχα την ευλογία αυτά τα 20 χρόνια «στον Λαμπράκη» να είναι τα «20 χρόνια της φωτιάς» (1980-2000) που άλλαξαν την Ελλάδα και τη σφραγίζουν ακόμα και σήμερα. Ρεπόρτερ εφόδου και «πρώτης γραμμής πυρός» για δύο δεκαετίες στα «ΝΕΑ», με διευθυντές δύο «ιερά τέρατα» της δημοσιογραφίας, τον Γιάννη Καψή και τον Λέοντα Καραπαναγιώτη, έκανα εκατοντάδες συνεντεύξεις με σημαντικούς ανθρώπους, έγραψα εκατοντάδες ρεπορτάζ και έρευνες και κατέγραψα την «αθέατη και σκοτεινή πλευρά» της εξουσίας και των γεγονότων. Ολος αυτός ο δημοσιογραφικός θησαυρός με επιλεγμένα θέματα, που έχουν όμως σχέση με το σήμερα της Ελλάδας, θα παρουσιάζονται κάθε Τετάρτη από «ΤΑ ΝΕΑ». Για να μάθουν οι νεότεροι. Να θυμηθούν οι παλαιότεροι. Και όλοι μας να αναπνεύσουμε το οξυγόνο μιας δημοσιογραφίας άλλης εποχής, «παλαιάς κοπής», σίγουρα όμως χρήσιμης σε πολίτες και κυρίως πολιτικούς.

Φωνές από το παρελθόν, «οδηγοί» για το σήμερα

Κύρκος και Βαφειάδης «φωτογραφίζουν» 30 χρόνια πριν την Ελλάδα του 2019

Μόνο μελαγχολία και πίκρα μού προκαλεί το «σερφάρισμα» που κάνω σήμερα σε συνεντεύξεις που μου είχαν δώσει πριν από περίπου 30 χρόνια μεγάλοι πρωταγωνιστές της πολιτικής ζωής. Πόσο λίγοι και ασήμαντοι φαντάζουν σήμερα οι διάφοροι Πολάκηδες και Καρανίκες μπροστά σε έναν Λεωνίδα Κύρκο και σ’ έναν Μάρκο Βαφειάδη!

Και καλύτερα ας μη γυρίσουμε το βλέμμα μας στα «ιερά τέρατα» της πολιτικής από τη Μεταπολίτευση και μετά, στον Κωνσταντίνο Καραμανλή, στον Ανδρέα Παπανδρέου, στον Χαρίλαο Φλωράκη, στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη ή στον Ηλία Ηλιού. Εκεί μόνο λύπη και παράπονο σε πιάνει για την Ελλάδα του 2019.

Σε εκείνες τις συνεντεύξεις πολιτικοί πρωταγωνιστές της εποχής αποκαλύπτουν οράματα και σχέδια δικά τους για την Ελλάδα του 21ου αιώνα, στέλνουν τα δικά τους μηνύματα στη σημερινή πολιτική ηγεσία και φωτογραφίζουν από τότε την Ελλάδα του σήμερα.

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΥΡΚΟΣ

(«ΤΑ ΝΕΑ» 23/1/1990)

Μιλάει για την αναγκαιότητα πολιτικών συνεργασιών.

«Είναι αναγκαίος ένας διάλογος ανάμεσα σε όλους και προς τις δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ και προς τις δυνάμεις της Νέας Δημοκρατίας. Στον κόσμο που παρακολουθεί και που είναι κομματικά ενταγμένος ή παρακολουθεί σαν οπαδός ή σαν ψηφοφόρος, μέσα σε ένα τέτοιο νέο κλίμα τού δίνεται η δυνατότητα πιο ψύχραιμα και από κάποια απόσταση και χωρίς μεγάλες συναισθηματικές φορτίσεις να κάνει τη σωστή επιλογή προτάσεων και αποφάσεων».

Μιλάει για το οικονομικό πρόβλημα της χώρας.

«Ενα μεγάλο πρόβλημα που πρέπει να είναι στο επίκεντρο της προσοχής όλων είναι το οικονομικό πρόβλημα. Η οικονομική μας προοπτική. Ποιος έχει την ευθύνη που οδηγηθήκαμε εδώ; Το ερώτημα θα έρθει. Και τώρα πια δεν είναι «ναι, ξέρετε, έχουμε οικονομικές δυσκολίες». Tις ξέρουμε, τις ζούμε. Οταν ο Πρωθυπουργός, ο κ. Ζολώτας, συζητάει με τους υπουργούς Οικονομικών και Εθνικής Οικονομίας και τερματίζουν τη συνάντηση λέγοντας «Να, βρέθηκαν χρήματα για τους δύο επόμενους μήνες», αναρωτιέται ο πολίτης τι θα γίνει τον τρίτο, τον τέταρτο και τον πέμπτο μήνα».

Mιλάει για τα χρόνια που έρχονται.

«Νομίζω ότι στα χρόνια που έρχονται το πρόβλημα της ουσίας της Δημοκρατίας, των νέων σχέσεων της εξουσίας με την κοινωνία, η δημιουργία πολλαπλών κέντρων εξουσίας που να μπορούν να αντιρροπούν το ένα το άλλο, οι νέες μορφές οργάνωσης των σχέσεων μεταξύ των διαφόρων αντιπροσωπευτικών θεσμών, οι νέες μορφές σχέσεων ανάμεσα στην εξουσία και στα ποικίλα κοινωνικά κινήματα, αυτά θα είναι τα ζητούμενα. Κι αν ένας κεντρικός σχεδιασμός με την κατάργηση της αγοράς οδήγησε στη κατάρρευση, από την άλλη μεριά και η λατρεία της αγοράς θα οδηγήσει στην αντίστροφη κατάρρευση».

ΜΑΡΚΟΣ ΒΑΦΕΙΑΔΗΣ  

Αρχηγός του Δημοκρατικού Στρατού στον εμφύλιο πόλεμο («ΤΑ ΝΕΑ» 28/8/1989)

Μιλά για την απόφαση της τότε κυβέρνησης να καούν οι φάκελοι πολιτών της Γενικής Ασφάλειας.

«Η Ιστορία και το μέλλον δε θα συγχωρήσουν ποτέ το λάθος που πάει να γίνει με τους φακέλους. Δεν μπορεί κανείς, δεν έχει κανείς το δικαίωμα να κάψει την Ιστορία. Και στους φακέλους που πάνε στην υψικάμινο για να τους κάψουν κρύβονται οι αγώνες και οι θυσίες ενός λαού, που πάλεψε για τη λευτεριά και την εθνική ανεξαρτησία. Δεν θα μας το συγχωρήσουν ούτε νεκροί, ούτε ζωντανοί. Είναι άλλο πράγμα η συμφιλίωση και τελείως διαφορετικό να βάζεις σφουγγάρι στην Ιστορία. Και την Ιστορία δεν μπορείς να τη σβήσεις γιατί θα σε εκδικηθεί».