Το Περιστέρι δεν επέστρεψε απλώς στη Α1 του μπάσκετ, αλλά εμφανίζεται σαν να μην έφυγε ποτέ, με υψηλές επιδόσεις και αποτελέσματα που το κάνουν να φιγουράρει πρώτο και αήττητο παρέα με Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό.

Ο αρχιτέκτονας όμως της ομάδας (ξεκάθαρα και ας μην του αρέσουν αυτοί οι χαρακτηρισμοί), ο Αργύρης Πεδουλάκης, μιλώντας στα «ΝΕΑ» εξηγεί γιατί τα αποτελέσματα και οι διακρίσεις δεν είναι αυτοσκοπός και σε καμία περίπτωση ο βασικός στόχος.

Το «δικό του» πρωτάθλημα

«Τα αποτελέσματα είναι για τον κόσμο, ίσως αν θέλετε και για την τόνωση της ψυχολογίας και την αυτοπεποίθηση των παικτών μας. Οι νίκες δημιουργούν ευδαιμονία, η οποία σε εκπαιδευτικό επίπεδο δεν είναι καλό.

Στο Περιστέρι θέλουμε ουσιαστικά να χτίσουμε ένα αθλητικό κολέγιο, όπου τόσο οι παίκτες μας από τα εφηβικά τμήματα, όσο και αυτοί που θα έρχονται θα βελτιώνονται μέσα από τη διαδικασία. Λείπει η δευτεροβάθμια μπασκετική εκπαίδευση με οργανωμένο πλάνο και πλαίσιο και αυτό θέλουμε να φέρουμε στο Περιστέρι.

Ο στόχος είναι να φτιάξουμε μια ομάδα που θα θέλει ένας παίκτης να έρθει να παίξει για αυτήν, θα τον προσελκύει πρώτα απ’ όλα το πρότζεκτ και δεν θα το βλέπει ψυχρά ως επαγγελματικό προορισμό. Αν καταφέρουμε ο Ελληνας ή ο ξένος που έρχεται να απολαμβάνει το να αγωνιστεί για εμάς και να μας διαλέγει, τότε θα έχουμε πετύχει» οριοθετεί το δικό του… πρωτάθλημα ο έμπειρος τεχνικός, που απλά επέστρεψε στο σπίτι του, αλλά έχοντας ζήσει σχεδόν τα πάντα τόσα χρόνια ως παίκτης και κυρίως ως προπονητής εκεί (3η θέση στο πρωτάθλημα, συμμετοχή στην Ευρωλίγκα) επισημαίνει τη μεγάλη διαφορά:

«Ποτέ στο παρελθόν ο σύλλογος δεν ήταν στελεχωμένος τόσο επαγγελματικά με ανθρώπους που μπορούν να λύσουν το κάθε πρόβλημα εν τη γενέσει του. Είμαστε πιο ώριμοι πλέον για να διαχειριστούμε την κάθε κατάσταση, αλλά και για πρώτη φορά το Περιστέρι είναι επανδρωμένο από ανθρώπους που έχουν παίξει μπάσκετ. Και ο Φίλιππος Κώτσης και ο Ανδρέας Πολέμης και ο Γιώργος Πανταζόπουλος έπαιζαν και μάλιστα καλά.

Απλά μεταξύ μας δεν τολμάμε να παίξουμε κανένα μονό, καθώς χρειάζεται να έχουμε δίπλα μας άμεσα καρδιολόγο και ορθοπεδικό…» λέει.

Χωρίς… ιλίγγους

Ο Αργύρης Πεδουλάκης δεν ανησυχεί από την παρουσία στην κορυφή: «Δεν διατρέχουμε κίνδυνο να ζαλιστούμε από μια επιτυχία, έχουμε ζήσει καταστάσεις και έχουμε ξεπεράσει το σύνδρομο ή την ασθένεια του νεοπλουτισμού. Υπήρχαν επιτυχίες, στο παρελθόν το λέγαμε και το φωνάζαμε τότε που μας αποπροσανατόλιζαν. Τώρα έχουμε βρει την αντιβίωση.  Μια πρόσκαιρη αποτυχία ή επιτυχία δεν θα μας αλλάξει με τίποτε το πλάνο» υποστηρίζει ο «Αρτζι» και εξηγεί γιατί εν γνώσει όλων των εμπλεκομένων αποφασίστηκε η ομάδα να έχει το χαμηλότερο (κοντά στα 500.000 ευρώ) αγωνιστικό μπάτζετ.

«Η οικονομική επένδυση που έκανε ο σύλλογος είναι μεγάλη, αλλά είπαμε να γίνει όχι τόσο σε παίκτες όσο στο γήπεδο όπου ανακατασκευάστηκαν και αναβαθμίστηκαν σχεδόν τα πάντα. Πρώτη φορά έχουμε γραφεία όπου μπορούμε να κάνουμε τα πλάνα μας, οι προπονητές το σκάουτινγκ και πολλά άλλα. Εχουν αλλάξει τα αποδυτήρια, οι ηλεκτρονικοί πίνακες, ακόμα και το κυλικείο στον πρώτο όροφο όπου μπορούν να κάτσουν να κάνουν ένα διάλειμμα τα παιδιά από τις ακαδημίες.

Αν δεν υπήρχε κοινό όραμα με τους ανθρώπους της διοίκησης δεν θα προχωρούσαμε. Ο προγραμματισμός σε συνδυασμό με την τεχνογνωσία είναι το ιδανικό δίδυμο».

Οχι και συνοικία!

Θυμώνει – δικαίως – όταν ακούει να λένε το Περιστέρι συνοικία.

«Είναι μια μεγάλη πόλη, από τις μεγαλύτερες της χώρας. Πολυπληθής πόλη, που έχει φτιαχτεί με εσωτερική μετανάστευση περισσότερο από ανθρώπους που είδαν τους πατεράδες και τους παππούδες τους να αγωνίζονται για να φτιάξουν τη ζωή τους. Ετσι και αυτοί έχουν το κίνητρο, τη δίψα να βελτιώνουν μέσα από καθημερινό αγώνα την καθημερινότητά τους» λέει, γνωρίζοντας ότι έχει να αντιμετωπίσει ένα απαιτητικό κοινό.

«Με τον Χολαργό είχαμε 2.000 κόσμο στο γήπεδο και αυτό λέει πολλά. Επειδή ο Ελληνας είναι συναισθηματικός και ζει πολλές φορές με τις αναμνήσεις από το παρελθόν, ξέρουμε ότι με βάση την ιστορία του συλλόγου πολλοί δικαιολογούν μόνο κάποιες ήττες από τους μεγάλους και περιμένουν κοντά στις 20 νίκες τη χρονιά».