Για πρώτη φορά στα χρονικά μία τόσο σημαντική είδηση για την Ελλάδα και την Κύπρο προήλθε από κάπου που ουδείς έως τώρα μπορούσε να φανταστεί έστω και ως μακρινό ενδεχόμενο να προκύψει.

Και όμως: τα όσα συμβαίνουν πλέον στον ουρανό της Δαμασκού έχουν ήδη αποκτήσει μείζονα σημασία για το πώς θα εξελιχθούν τα πιο κρίσιμα ζητήματα που αφορούν τις δύο χώρες.

Προ ημερών τουρκικά και ισραηλινά μαχητικά έφτασαν κοντά σε εμπλοκή πάνω από την πρωτεύουσα της Συρίας όταν το Ισραήλ βομβάρδιζε την πόλη, ακόμα και κοντά στο προεδρικό μέγαρο, θέλοντας να καταστεί σαφές στη νέα εξουσία ποια πρέπει να θεωρεί ως όριά της στα θέματα ανάφλεξης μεταξύ των δύο κρατών.

Τότε, όπως υποστηρίζουν τουρκικές και συριακές πηγές χωρίς πάντως να έχουν δεχθεί κάποια σοβαρή διάψευση από καμία πλευρά, τουρκικά μαχητικά επενέβησαν με διαδικασίες προειδοποίησης προς τα ισραηλινά και, χωρίς να έχουν γίνει γνωστές ακριβείς λεπτομέρειες, το επεισόδιο έληξε εκεί.

Και, καθώς δεν υπήρξε χτύπημα, λογικά πρέπει μάλλον να θεωρείται ότι πιθανότατα τα ισραηλινά αεροσκάφη αποχώρησαν.

Ομως οι λεπτομέρειες είναι καθοριστικής σημασίας – και χωρίς αυτές είναι αδύνατον να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα, τόσο για το τι ακριβώς συνέβη, ιδίως για το πώς αποκλιμακώθηκε η ένταση, όσο και για το τι θα σημαίνει εν τέλει η γνώση αυτού που συνέβη.

Είναι μάλλον δύσκολο, αν όχι σχεδόν αδύνατον, να φανταστεί κανείς την ισραηλινή αεροπορία, όπως και την κυβέρνηση, να τρομοκρατούνται από τις όποιες προειδοποιήσεις τούρκων πιλότων.

Αντιθέτως, είναι πολύ λογικό αυτό να συμβεί εάν προήλθαν όχι από την Αγκυρα, αλλά από την Ουάσιγκτον.

Γιατί άλλη ερμηνεία που να βγάζει νόημα δεν φαίνεται απλό να υπάρχει.

Τι δουλειά έχουν όμως η Ελλάδα και η Κύπρος με όλα αυτά; Δυστυχώς, μεγάλη.

Προ ημερών ο πρωθυπουργός του Ισραήλ υποδεχόμενος τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας δήλωσε ότι οι εργασίες για το καλώδιο θα ξεκινήσουν εντός του 2025.

Και ότι αναμένει το ταχύτερο και αντίστοιχη τριμερή συνάντηση και με την Ελλάδα.

Ακούγεται ωραίο, όμως δεν είναι όπως ακούγεται: μάλλον ήταν μία καλυμμένη κοινή μομφή προς την Αθήνα για την καθυστέρησή της στο τμήμα που της αναλογεί και για την απουσία.

Είναι λοιπόν κρίσιμο να καταστεί ξεκάθαρο εάν η ένταση πάνω από τη Δαμασκό είναι πρωτίστως ένα πόκερ μεταξύ της Τουρκίας και του Ισραήλ με διαμεσολαβητή τον ίδιο τον αμερικανό πρόεδρο που αγωνιά να εξομαλύνει την κατάσταση, ιδίως και με το νέο επιπρόσθετο χάος που σπέρνουν τώρα Ινδία και Πακιστάν.

Ή, αν πρόκειται για τελεσίδικα συγκρουσιακή κατάσταση.

Ακόμα κρισιμότερο όμως είναι αυτό να ξεκαθαρίσει ως προς το καλώδιο: θα πάει μέχρι τέλους, ή μπορεί και να αποδειχθεί ένα χαρτί στο τραπέζι μιας διαπραγμάτευσης από την οποία η Ελλάδα και η Κύπρος είναι απούσες ενώ, πιθανότατα, εκεί θα κριθούν πάρα πολλά γι’ αυτές;