Θα παρακάμψω εντελώς την απόπειρα της κυβέρνησης, ακόμη και χθες, διά του εκπροσώπου της, να υποβαθμίσει το θέμα των αποκαλύψεων του διευθύνοντος συμβούλου του ΟΣΕ κ. Τερεζάκη αναφορικά με το «μοντάζ» που έγινε στις συνομιλίες του σταθμάρχη Λάρισας το μοιραίο βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου 2023. Δεν έχει την παραμικρή αξία αυτή η παρέμβαση Μαρινάκη. Είναι στοχευμένη και κινείται στο ίδιο μήκος κύματος με την άθλια επίθεση που εξαπολύθηκε μαζικά κατά της εφημερίδας «ΤΟ ΒΗΜΑ», ότι τάχα μου ήταν fake news όσα έγραψε στις 24 Μαρτίου για την περίφημη «μονταζιέρα». Τα παλικάρια που στοιχήθηκαν πίσω από την αθλιότητα για να χτυπήσουν την εφημερίδα, υπουργοί, βουλευτές και γαλάζια τρολ, ας καταπιούν τώρα τη γλώσσα τους κι ας μασήσουν σιγά σιγά και με το μαλακό τη βορειοκορεάτικης έμπνευσης κάρτα που ανάρτησαν στο Διαδίκτυο…

Δεν με ενδιαφέρουν και δεν ασχολούμαι μαζί τους. Κινήθηκαν οργανωμένα, βάσει σχεδίου, και τώρα που επιβεβαιώθηκε με τον πιο πανηγυρικό τόνο και τρόπο η αποκάλυψη εκείνη υποδύονται, ανεπιτυχώς, τις πάπιες Πεκίνου.

Τέλος πάντων, το προανέφερα, δεν ενδιαφέρει η περίπτωσή τους. Εκείνο που ενδιαφέρει είναι αυτό που ο κ. Τερεζάκης είπε έμμεσα αλλά σαφέστατα, ότι αυτοί που πήραν τα μονταρισμένα ηχητικά είναι εκείνοι που πρέπει να εξηγήσουν ποιος το έκανε, αν το έκαναν οι ίδιοι ή τους το έδωσαν έτοιμο, και ποιος τους το έδωσε.

Εχει λοιπόν δίκιο ο διευθύνων σύμβουλος που διερωτάται και, με τη σειρά μας, διερωτόμαστε και εμείς. Ποιος έκανε τι! Το «γιατί» το έκανε είναι προφανές.

Πολιτική εκμετάλλευση της τραγωδίας

Στο μεταξύ, συνεχίζεται με αμείωτη ένταση η προσπάθεια για πολιτική εκμετάλλευση του τραγικού δυστυχήματος στα Τέμπη. Και προσέξτε πώς λειτουργεί το συστηματάκι. Την Κυριακή στο Αγρίνιο έπαιζε η τοπική ομάδα Παναιτωλικός με την ομάδα του Βόλου για τα play out του πρωταθλήματος ποδοσφαίρου της Super League 1. Οι σκληροπυρηνικοί οπαδοί της ομάδας του Αγρινίου (ναι, υπάρχουν και εκεί…) είχαν σηκώσει ένα πανό, στο οποίο υπήρχε ένα σύνθημα για τα Τέμπη και ένα σκίτσο της κυρίας Καρυστιανού. Δύο ημέρες μετά το ματς, ο Παναιτωλικός κλήθηκε σε απολογία από το πειθαρχικό όργανο του πρωταθλήματος. Αυτό ήταν! Πήρε φωτιά το Διαδίκτυο – οι αλήτες, δεν φτάνει που κουκουλώνουν την υπόθεση, ασκούν δίωξη και στον Παναιτωλικό για το πανό της Καρυστιανού. Βούιξε το Χ κι από κοντά το Facebook με το Instagram και πάει λέγοντας.

Μέχρι που βγήκε η ίδια η ομάδα – και μπράβο της – και είπε ένα «μπάστα» στους «αγανακτισμένους». Η δίωξη αφορά υβριστικά συνθήματα που ακούστηκαν από την εξέδρα. Αυτό, μόνο. Το υπόλοιπο είναι ένα ακόμη παραμύθι, στη μακρά σειρά των παραμυθιών που στήνονται για να μαζέψουν ψήφους…

Μόνο κριτική

Ετυχε να παρακολουθήσω το συγκλονιστικό βίντεο για τη σχολική βία που δημιουργήθηκε με πρωτοβουλία του υπουργείου Παιδείας και που ουσιαστικά ήταν ο προάγγελος των σοβαρών μέτρων του υπουργείου για την αναχαίτιση μιας πραγματικότητας, η οποία τείνει να πάρει διαστάσεις φαινομένου εξαιρετικά ανησυχητικού, αλλά και επικίνδυνου, για το μέλλον. Εκείνο όμως που δεν κατάλαβα, όσο κι αν προσπάθησα δεν τα κατάφερα, είναι η αντίδραση των περισσότερων κομμάτων. Αντιλαμβάνομαι ότι η πολιτική ζωή βρίσκεται (παραμονές εκλογών γαρ) σε μια φάση κατά την οποία οτιδήποτε κάνει η κυβέρνηση, ακόμη και το πιο σωστό, η αντιπολίτευση κάτι βρίσκει για να το υπονομεύσει ή και να το ακυρώσει. Αλλά επί του προκειμένου μπορεί να υπάρξει χώρος για αντιπολίτευση; Δεν μπορεί!

Το φαινόμενο είναι εδώ, καθημερινά έχουμε περιστατικά σχολικής βίας, της κατηγορίας του λεγόμενου bullying, και αυτό με κάποιο τρόπο πρέπει να αντιμετωπιστεί για να μην πάρει διαστάσεις ανεξέλεγκτες. «Οχι με τιμωρητικό χαρακτήρα», δηλώνουν τα περισσότερα κόμματα. Μάλιστα. Αλλά πώς; Υπάρχει κάποια πρόταση; Και ποια είναι αυτή; Και ειδικότερα ποια μπορεί να φέρει ουσιαστικό αποτέλεσμα; Να διαπιστώσουμε, ας πούμε, ότι ένα παιδί μπορεί να πηγαίνει άφοβα στο σχολείο του, χωρίς να κινδυνεύει η σωματική και η ψυχική του υγεία; Εδώ, σιωπή. Λέξη. Μόνο κριτική. Δεν πάει καλά το πράγμα, καθόλου καλά.

Οι αποβολές και ο ρόλος της ΕΛ.ΑΣ.

Το δεύτερο σημείο που πρέπει να επισημάνω είναι το εξής: διαμαρτύρονται κόμματα και φορείς όσον αφορά το γεγονός ότι καθιερώνεται και πάλι η τιμωρία της αποβολής έως και πέντε ημέρες από τα μαθήματα για κάποιο παιδί το οποίο είναι υπεύθυνο για bullying εις βάρος συμμαθητή του. Ποιο ακριβώς είναι το πρόβλημα; Μήπως στα χρόνια μας δεν ίσχυε η πενθήμερη αποβολή; Ισχυε. Και δεν νομίζω, επειδή ίσχυε, ότι κάποιοι εξ ημών και υμών νιώσαμε καταπιεσμένοι από την ύπαρξη του μέτρου. Ολοι πήγαμε σχολείο, όλοι κάναμε σκανδαλιές, όλοι (ή σχεδόν όλοι) υποστήκαμε κάποιου είδους τιμωρία, που μας απέτρεψε να τις επαναλάβουμε στο μέλλον. Και όλοι έχουμε να θυμόμαστε τον λόγο για τον οποίο πήραμε την αποβολή από το σχολείο. Αμέτρητες ιστορίες έχει ο καθένας. Αλλά δεν πάθαμε κάτι. Ωφεληθήκαμε στο τέλος της ημέρας. Αλλες εποχές, θα επισημάνει κάποιος, και θα συμφωνήσω. Ομως αν εγώ, ας πούμε, σε μια σχολική εκδρομή στον Σχινιά, που αψήφησα την εντολή των καθηγητών μου να μην κάνω μπάνιο στη θάλασσα, πνιγόμουν επειδή την παράκουσα, εκείνοι θα πλήρωναν τα σπασμένα γιατί δεν με είχαν υπό επιτήρηση. Αλλά μετά την αποβολή δεν διανοήθηκα ξανά να παρακούσω τις απαγορεύσεις των καθηγητών, όσο κι αν το ήθελα. Συμπέρασμα: ας αφήσουμε το υπουργείο Παιδείας να κάνει τη δουλειά του κι ας σταματήσουμε την κριτική για τα μέτρα που έχουν σαφή στόχευση και η αποτελεσματικότητά τους θα κριθεί εκ των πραγμάτων…

Μια πρόταση μόνο: επειδή κρούσματα βίας μεταξύ ανήλικων μαθητών συμβαίνουν και εκτός σχολείων και συνήθως παρεμβαίνει και η Αστυνομία, θα ήταν ίσως σημαντικό η ΕΛ.ΑΣ. να ενημέρωνε το υπουργείο Παιδείας για τη σχολική «ταυτότητα» των μαθητών. Να μην περιοριζόταν αυστηρά στο αστυνομικό σκέλος της υπόθεσης. Να γνωρίζει και το σχολείο του κάθε μαθητή που έχει εμπλακεί σε τέτοια επεισόδια για τις συγκεκριμένες εξωσχολικές του «δραστηριότητες»…

Προσευχή στο Γενί Τζαμί

Εξαιρετική ήταν η απόφαση να ανοίξει ύστερα από 102 χρόνια το υπέροχο Γενί Τζαμί της Θεσσαλονίκης για τους πιστούς μουσουλμάνους, που προσευχήθηκαν για το χθεσινό τέλος της γιορτής του Ραμαζανιού. Αρέσει – δεν αρέσει (και δεν αρέσει…) στους Ελληνάρες το γεγονός, η αλήθεια είναι ότι στη χώρα μας ζουν εκατοντάδες χιλιάδες μουσουλμάνοι πλέον και το να τους στοιβάζει κανείς σε υπόγεια ή σε γκαράζ, προκειμένου να επιτελέσουν το θρησκευτικό τους καθήκον, δεν τιμάει τη χώρα αλλά ούτε και τον πολιτισμό της. Οταν εμείς διαμαρτυρόμαστε, και πολύ καλά κάνουμε, γιατί οι Τούρκοι επιχειρούν είτε να κλείσουν εκκλησίες είτε να αφαιρέσουν το δικαίωμα στους Ελληνες που ζουν στην Τουρκία να προσευχηθούν στους ναούς τους, δεν γίνεται από την άλλη πλευρά να ακολουθείται μια τακτική δύο μέτρων και δύο σταθμών. Επίσης τα τζαμιά, που υπάρχουν διάσπαρτα στην Ελλάδα, εκτός από θρησκευτικοί χώροι είναι και μνημεία πολιτισμού και περιγράφουν με τον τρόπο τους τη διαχρονικότητα των σχέσεών μας με τους «απέναντι».

Να σημειώσω απλώς ότι το Γενί Τζαμί, που τώρα χρησιμοποιείται ως χώρος της Δημοτικής Πινακοθήκης της Θεσσαλονίκης, άνοιξε για το Ραμαζάνι έπειτα από (ολόσωστη) απόφαση της Διεύθυνσης Θρησκευμάτων του υπουργείου Παιδείας.

Τελευταία Νέα