Αναζήτηση
Η Eugenia Garkusha, σύζυγος του Pyotr Shirshov, εξαφανίστηκε στις 28 Ιουλίου 1946, αφότου χαστούκισε δημοσίως τον Lavrenti Beria, Σοβιετικό Υπουργό Εσωτερικών και επικεφαλή της κρατικής ασφάλειας.
Ο Pyotr Shirshov ήταν «big boss»- Κομισάριος του Ναυτικού Στόλου της ΕΣΣΔ, και η Garkusha – διάσημη ηθοποιός.
Ο μεγάλος έρωτας
Συναντήθηκαν στη Μόσχα το 1941, όταν η οικογένεια του Shirshov βρίσκονταν σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης καθώς έπρεπε να απομακρυνθούν από το σπίτι τους και ο σύζυγος της Eugenia, ο ποιητής Yaroslav Rodionov – στο μέτωπο (πέθανε εκεί το 1943).
Ωστόσο, τίποτα δεν εμπόδισε το θυελλώδες ειδύλλιο – ο Shirshov έπαιρνε την Eugenia μαζί του ακόμη και σε επαγγελματικά ταξίδια. Όταν η σύζυγός του με έναν μικρό γιο και μια κόρη επέστρεψε έπειτα από την εκκένωση, ήρθε αντιμέτωπη με την πραγματικότητα – η Garkusha το 1944 είχε ήδη γεννήσει την κόρη του, τη Marina, και ο Pyotr αποφάσισε να μείνει με τη νέα του οικογένεια.
11 Αυγούστου 1948: To τέλος της
Το 1946, σε μια δεξίωση στο Κρεμλίνο, ο Lavrenti Beria, ο τότε πανίσχυρος επικεφαλής της κρατικής ασφάλειας, «έριξε τα μάτια του» στην Yevgenia και της έκανε μια άσεμνη πρόταση, στην οποία η Garkusha απάντησε με ένα δυνατό χαστούκι.
Στις 28 Ιουλίου 1946 η Eugenia Garkusha συνελήφθη – και κανένας από τους συγγενείς της δεν ενημερώθηκε γι’ αυτό. Κατηγορήθηκε για προδοσία και κερδοσκοπία. Στις 29 Νοεμβρίου του 1947 καταδικάστηκε σε οκτώ χρόνια φυλάκισης στα στρατόπεδα και στάλθηκε στην περιοχή του Magadan, όπου πέθανε στις 11 Αυγούστου 1948 – ή αυτοκτόνησε παίρνοντας πολύ μεγάλη δόση υπνωτικών χαπιών.
Ο Pyotr Shirshov δεν ξαναπαντρεύτηκε ποτέ. Το 1948 απομακρύνθηκε από τη θέση του Υπουργού Ναυτικού της ΕΣΣΔ και το 1953 πέθανε από καρκίνο. Η κόρη της Eugenia και του Pyotr, Marina Petrovna Shirshova, αφιέρωσε τη ζωή της στην επιστήμη και ζει στη Μόσχα.
Ποιός ήταν ο Lavrenti Pavlovich Beria
Ο Lavrenti Pavlovich Beria ήταν Γεωργιανός, όπως και ο Στάλιν, ο οποίος τον αποκαλούσε «Ο Χίμλερ μου». Συμμετείχε σε επαναστατικές δράσεις από την εφηβεία του και ήταν επικεφαλής της μυστικής υπηρεσίας της Γεωργίας στα είκοσι του χρόνια, ενώ επέβλεψε τις εκκαθαρίσεις της δεκαετίας του 1930 στην περιοχή και έφτασε στη Μόσχα το 1938 ως αναπληρωτής «του αιμοδιψούς νάνου», ο οποίος τότε ήταν επικεφαλής της μυστικής υπηρεσίας.
Σύντομα διαδέχθηκε τον Γιεζόφ, ο οποίος εκτελέστηκε με εντολή του Στάλιν. Ο Beria, ο οποίος συνέχισε να διευθύνει το σοβιετικό δίκτυο των στρατοπέδων καταναγκαστικής εργασίας, ήταν διαβόητος για το σαδισμό του και την κακοποιητική του συμπεριφορά απέναντι σε γυναίκες και νεαρά κορίτσια.
Μέχρι το θάνατο του Στάλιν το 1953 ήταν ένας από τους πιο μισητούς ανθρώπους στη χώρα.
Με τον θάνατο του Στάλιν, ο Beria ήρθε γρήγορα σε συνεννόηση με τον Georgi Malenkov, έναν παλιό του σύμμαχο, και του δόθηκαν τα δύο υπουργεία Κρατικής Ασφάλειας και Εσωτερικών Υποθέσεων, τα οποία του έδωσαν τον έλεγχο τόσο της μυστικής όσο και της «δημόσιας» αστυνομίας, καθώς και ενός μικρού ιδιωτικού στρατού από μεραρχίες πεζικού.
