Βαδίζοντας προς τα Οσκαρ, η συζήτηση που έχει ξεκινήσει γύρω από το «Poor Things», τη νέα ταινία του Γιώργου Λάνθιμου, μετά την πρεμιέρα της στο Φεστιβάλ της Βενετίας τον περασμένο Σεπτέμβριο, φουντώνει. Οι μεγάλες της νίκες στις απονομές των κινηματογραφικών βραβείων, οι all star πρωταγωνιστές της, η ιδιαίτερη κινηματογράφηση και τα θέματα που βάζει η ιστορία στο τραπέζι δίνουν διαρκώς τροφή για σχόλια στα social media και όχι μόνο. Απαρατήρητες δεν θα μπορούσαν να περάσουν ούτε οι σκηνές σεξουαλικού περιεχομένου με κεντρικό πρόσωπο την Eμα Στόουν, οι οποίες είναι οργανικά τοποθετημένες στην αφήγηση και συχνά κρύβουν τους δικούς τους συμβολισμούς.

Η Στόουν υποδύεται την Μπέλα Μπάξτερ, μια γυναίκα δημιούργημα του Δόκτωρος Γκόλντγουιν Μπάξτερ (Γουίλεμ Νταφόε), με το μυαλό ενός  βρέφους και το σώμα μιας ενήλικης. Με την πάροδο του χρόνου, αυτή ωριμάζει και εξερευνά τις δικές της φιλοδοξίες και επιθυμίες. Κομμάτι αυτού του ταξιδιού της προς την απελευθέρωση αποτελεί το σεξ, το οποίο δοκιμάζει αυτοϊκανοποιούμενη με ένα μήλο κατά τη διάρκεια ενός δείπνου, κόντρα στους κοινωνικούς περιορισμούς, πριν περάσει στην ηδονή με παρτενέρ τον Μαρκ Ράφαλο, για να καταλήξει ιέρειά του, σχεδόν απομυθοποιώντας το, όταν πιάνει δουλειά σε έναν οίκο ανοχής.

Συντονίστρια οικειότητας

Προκειμένου οι σκηνές αυτές να βγουν όσο το δυνατόν πιο ρεαλιστικές και να διατηρηθεί το επαγγελματικό επίπεδο της δουλειάς των πρωταγωνιστών, χωρίς να νιώσουν οι ίδιοι σε δύσκολη θέση, επιστρατεύθηκε η Ελ ΜακΑλπιν, intimacy coordinator. Η συντονίστρια οικειότητας, οποία ανέλαβε να χορογραφήσει ακριβώς κάθε κίνηση των ηθοποιών και να τους καθοδηγήσει ανάλογα με τις ανάγκες κάθε φορά του σκηνοθέτη. «Οι ερωτικές σκηνές ήταν πολύ άνετες. Ηταν ένα πολύ μικρό δωμάτιο κάθε φορά, ήταν πολύ λίγοι άνθρωποι μέσα και είχαμε μια καταπληκτική συντονίστρια. Κατά κάποιον τρόπο αυτές οι σκηνές ήταν κάπως πιο εύκολες από τις άλλες, επειδή ήταν τόσο χορογραφημένες και τόσο απλές» ανέφερε η Εμα Στόουν μιλώντας στο σάιτ GamesRadar+.

Ο συμπρωταγωνιστής της Μαρκ Ράφαλο δήλωσε από την πλευρά του ότι η ύπαρξη μιας συντονίστριας οικειότητας βοήθησε τους ηθοποιούς να είναι «συνειδητοποιημένοι και παρόντες» κατά τη διάρκεια της σκηνής, εμφανιζόμενος στην εκπομπή «USA Today».

H Ελ ΜακΑλμπιν μπήκε στην παραγωγή του «Poor Things» στο τελευταίο στάδιο της προετοιμασίας του, όταν ο Γιώργος Λάνθιμος και η Εμα Στόουν είχαν ήδη καθορίσει τις παραμέτρους των σεξουαλικών σκηνών. Από εκείνη ζητήθηκε να βρει έναν τρόπο να τις στήσει ώστε όλοι οι εμπλεκόμενοι να νιώσουν όσο πιο άνετα γίνεται. Αν και εκ των υστέρων τόσο ο έλληνας σκηνοθέτης όσο και οι πρωταγωνιστές του επαίνεσαν τη δουλειά της ΜακΑλμπιν, η Εμα Στόουν παραδέχθηκε ότι η ίδια ήταν «ηλίθια επιφυλακτική στην αρχή» απέναντί της, αφού είχε περάσει μήνες συνθέτοντας όλες τις λεπτομέρειες της εμφάνισής της.

«Είχαν χτίσει μια γλώσσα μαζί. Ηταν ο τρόπος της να πει «έχω εμένα, ο Γιώργος έχει εμένα, είμαι εντάξει»» σχολίασε η συντονίστρια οικειότητας μιλώντας στην εφημερίδα «The Guardian», για την εμπειρία της από την ταινία. Οπως όμως εξήγησε και στην ηθοποιό στην πρώτη τους επικοινωνία, δεν θα μπορούσε μόνο εκείνη να επωφεληθεί από την παρέμβασή της στις σκηνές από τη συντονίστρια οικειότητας αλλά και όλοι οι συνάδελφοί της που στη διάρκεια του φιλμ εμφανίζονται να συνευρίσκονται μαζί της ερωτικά.

Η σημασία του σεξ στην ταινία

Η Εμα Στόουν αντιμετώπισε τη σεξουαλικότητα της ηρωίδας της ως αναπόσπαστο κομμάτι της ανάπτυξής της, κάτι στο οποίο συμφωνεί και η Ελ ΜακΑλμπιν, αφού είναι η παιδική περιέργεια του χαρακτήρα για το σεξ και η αναζήτηση των παρορμήσεών της «τόσο όμορφες». «Νομίζω ότι υπάρχει μια αποκοπή του κεφαλιού και του σώματος, γενικά στην κοινωνία μας – είμαστε τόσο εγκεφαλικοί» είπε η συντονίστρια. Γι’ αυτήν, «το σενάριο του Τόνι ΜακΝαμάρα έθετε το ερώτημα «Τι θα συνέβαινε αν ακούγαμε περισσότερο το σώμα μας;». Και το σεξ είναι ένα τεράστιο μέρος αυτού… Μπορείς να αισθανθείς, με τον οργασμό, αυτό που επιδιώκουν οι άνθρωποι όταν παίρνουν ναρκωτικά: είναι η λήθη – και την αναζητούμε συνεχώς», όπως υπογραμμίζει. Στο πέρασμα της Μπέλα από τον οίκο ανοχής η ΜακΑλμπιν βλέπει μια σκοτεινή, βίαιη βύθιση της ηρωίδας στην πραγματικότητα, κόντρα στην «ελεύθερη και ρευστή» γυναικεία παρουσία που είχε μέχρι τότε, αφού εκεί «η κουλτούρα και η κοινωνία τής επιβάλλονται». Φυσικά, προσθέτει, η πραγματικότητα της εγκατάλειψης της εργασίας του σεξ είναι «πολύ πιο δύσκολη από ό,τι δείχνει αυτή η ταινία».

Η πρόκληση, ωστόσο, στη δική της δουλειά ήταν η ανάπτυξη της Μπέλα που έκανε αυτές τις σκηνές απαιτητικές. «Πρόκειται για τον εγκέφαλο ενός μωρού, στο σώμα μιας γυναίκας, και κάνουμε «έξαλλο πήδημα». Πώς μου κάθεται αυτό, ως ανθρώπινο ον;» αναρωτιέται η συντονίστρια, αλλά παραδέχεται ότι «Πήγα να κάνω μια δουλειά… Ως συντονίστρια οικειότητας, βρίσκεσαι εκεί για να υπηρετήσεις το όραμα».

Τελευταία Νέα