Αναζήτηση
Η εικαστικός Ντίνα Λιοσάτου, πριν από 18 χρόνια, έδωσε αφιλοκερδώς ζωή και χαρά στους άδειους τοίχους της νεοσύστατης τότε δομής της «Κιβωτού του Κόσμου» στον Κολωνό και, όπως καταγγέλλει, ο πατέρας Αντώνιος δεν επεδίωξε ποτέ να τη συναντήσει για να την ευχαριστήσει για το έργο της.
Η κ. Λιοσάτου ζωγράφισε τις πόρτες και τα παράθυρα, μεταμορφώνοντας τον παιδικό σταθμό, το νηπιαγωγείο, τον χώρο κατήχησης και το γραφείο του πατέρα Αντωνίου.
Γιατί δεν ήθελε να φαίνεται το γραφείο του
Μιλώντας στο MEGA, η κ. Λιοσάτου τόνισε με παράπονο: «Περιμένεις τουλάχιστον ένα χαρτάκι να γράφει δεν μπόρεσα να παραβρεθώ για να σε ευχαριστήσω. Τίποτα».
Για σχεδόν μία εβδομάδα εργάστηκε στα δύο κτίρια της δομής με μοναδικό βοηθό τον σύζυγό της, ο οποίος της μετέφερε τις σκάλες και τα υλικά για την εργασία της.
«Επειδή ήμουν ανεβασμένη σε μια σκάλα με επτά σκαλοπάτια, ανεβοκατέβαινε να μου προσφέρει μπογιές και πινέλα. Δουλέψαμε τρεις ημέρες στον Κολωνό και άλλες δύο στον ξενώνα» είπε η εικαστικός.
Σύμφωνα με την ίδια, στη μία και μοναδική συνάντηση που είχε με τον πατέρα Αντώνιο, ο επικεφαλής της δομής της είχε ζητήσει μέχρι και βιτρό στα τζάμια του γραφείου του για να μην φαίνεται ποιον φιλοξενεί μέσα.
«Δεν θέλω να φαίνονται κάποιοι χώροι»
«Θέλω να επέμβω και για βιτρό. Μου λέει «ναι θα ‘θελα και εγώ σε κάποιους προσωπικούς χώρους που έχω πάνω ο ίδιος και δε θέλω να φαίνονται από έξω προς τα μέσα ποιοι είναι» αποκάλυψε η εικαστικός.
«Μου είπε» θέλω να μου κάνεις το νηπιαγωγείο, θέλω να μου κάνεις τον χώρο κατήχησης μέσα, θέλω να μου κάνεις το γραφείο μου». Μου είπε »θα τα ξαναπούμε κυρία Λιοσάτο». Αυτό το κάποια φορά δεν έγινε ποτέ» σημείωσε.
Η Ντίνα Λιοσάτου είπε πως τους ανθρώπους της δομής τους, όπως και τον π. Αντώνιο, τους έζησε από πρώτο χέρι. Για τον επικεφαλής της δομής τόνισε πως «ήταν δύσκολα προσβάσιμος».
«Τον ρωτάω πότε μπορώ να συναντήσω τον πατέρα Αντώνιο. Μου λέει «πείτε μου εμένα». Του λέω «θέλω κάτι προσωπικό»», πρόσθεσε.
«Τα παιδιά έμεναν νηστικά»
Στη μνήμη της Ντίνας Λιοσάτου ήρθαν μνήμες από τις μέρες που ζωγράφισε τοίχους και παράθυρα στην «Κιβωτό», με δεκάδες ενθουσιασμένα παιδιά να την περιτριγυρίζουν. «Αυτό που με στεναχώρησε περισσότερο είναι ότι τα παιδιά αυτά έμεναν νηστικά» είπε χαρακτηριστικά.
Η εικαστικός, μαζί με τον σύζυγό της, εκτός από το καλλιτεχνικό έργο τους στους χώρους της «Κιβωτού», είχαν δωρίσει πολλές φορές ρούχα, τρόφιμα, ηλεκτρικές συσκευές και χρήματα.
