Το αριστουργηματικό αφήγημα του Έντγκαρ Άλαν Πόε «Wilson & Wilson» παρουσιάζεται για τρίτη συνεχόμενη χρονιά σε σκηνοθεσία και ερμηνεία του Νικόλα Βαγιονάκη στη δεύτερη σκηνή του Θεάτρου Τόπος Αλλού (Κεφαλλήνιας 17) κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21,00.
Ο Νικόλας Βαγιονάκης μιλάει στα «Νέα» για την παράσταση, τον Πόε και την σκοτεινή πλευρά της ύπαρξης.
Πώς προέκυψε η ιδέα για την παράσταση;
Προέκυψε μέσα από το έργο του προφήτη ΠΟΕ που θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς όλων των εποχών. Λατρεύτηκε από τη πνευματική ελίτ προκαλώντας σεβασμό θαυμασμό και έμπνευση. Λατρεύτηκε από όλο τον κόσμο γιατί μπόρεσε μέσα από τα διηγήματά του να ανασύρει κομμάτια του εαυτού τους που βαθειά κρύβονταν μέσα τους.
Νοιώθω περήφανος που πρώτος εγώ μετέφερα στη σκηνή ένα από τα μοναδικά αφήγηματά του.
Στην τρίτη πια χρονιά της η παράσταση πώς έχει εξελιχθεί;
Μια παράσταση ποτέ δεν μπορεί να μένει στάσιμη. Τουλάχιστον όχι από μένα. Όσο είναι ενεργή συνεχίζεται η έρευνα, προκύπτουν καινούργιες ιδέες, προσεγγίσεις, καινούργιοι υποκριτικοί και κινησιολογικοί κώδικες. Πόσω μάλλον όταν έχεις την τύχη η παράσταση να παραμένει ενεργή για τρίτη συνεχόμενη σαιζόν.
Τα έργα του Πόε είναι ιδιαίτερα σκοτεινά. Τι έρευνα έπρεπε να κάνετε για να καταφέρετε να βυθιστείτε στο σύμπαν του;
Το έργο του Πόε είναι τόσο σκοτεινό όσο και η ανθρωπινή ύπαρξη. Παρουσιάζονται όλες οι πτυχές της ανθρώπινης φύσης. Αυτή την πολυεπίπεδη διάσταση θέλησα να δώσω μέσα από την μελέτη και την προσωπική μου ανάγνωση, προσεγγίζοντας σκηνοθετικά το μονόλογο αυτό μέσα από μια ψυχολογική φιλοσοφική ακόμη και πολιτική διάσταση. Πολύ μελέτη λοιπόν, παρατήρηση, διορατικότητα και συνύπαρξη κόσμων.
Η σκοτεινή πλευρά της ύπαρξης πώς ξεδιπλώνεται επί σκηνής;
Η σκοτεινή πλευρά της ύπαρξης ξεδιπλώνεται σταδιακά μπροστά στον θεατή που ανακαλύπτει την υπαρξιακή αγωνία του ήρωα, τις ενοχές, τα πάθη, τις εσωτερικές συγκρούσεις, παράνοια και μανία καταδίωξης κυρίως από τον ίδιο του τον εαυτό.
Ένας τιμωρός σωσίας που τον παρακολουθεί τον κρίνει και τον καταδιώκει ασταμάτητα.
Στο mind game που παίζει το έργο με τους θεατές του, το κοινό πώς πρέπει να ανταποκριθεί κατά τη γνώμη σας;
Το mind game που επικρατεί στο έργο του Πόε είναι ουσιαστικά η χειραγώγηση που όλοι έχουμε νοιώσει στη ζωή μας. Μέσα από φόβο, πανικό, αδιέξοδο. Ο νους αυτό το δαιδαλώδες και πολύπλοκο όργανο, καταγράφει και αποκωδικοποιεί με το δικό του τρόπο και εντελώς διαφορετικά από άτομο σε άτομο την μοναδική και προσωπική του αλήθεια. Έτσι λοιπόν το κοινό έχει την πλήρη ελευθερία να ενταχθεί, να ερμηνεύσει και να ταξιδέψει ανάλογα με τα προσωπικά βιώματα και τις ανάγκες του.
Πώς αντιμετωπίζετε το διπλό σας ρόλο στην παράσταση ως σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής;
Ένας ρόλος πολυδιάστατος που ακροβατεί μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας λογικού και παραλόγου. Ένα παραλήρημα. Μια κραυγή εσωτερική. Μια οντότητα που βασανίζεται και ψάχνει απεγνωσμένα τη λύτρωση. Ένας μονόλογος που με συγκλονίζει. Κάθε φορά προσπαθώ να διεισδύω όλο και βαθύτερα. Κάθε φορά που τον ερμηνεύω να είναι σαν η πρώτη φορά.
Στον ήρωα που υποδύεστε, μπορείτε να δείτε λίγο από τον εαυτό σας;
Μπορώ να δω πολλά πράγματα από τον εαυτό μου. Όχι τόσο ακραία βέβαια . Το θέμα είναι ότι μπορούμε όλοι να βρούμε πράγματα από τον εαυτό μας. Αυτό κάνει το έργο του Ποε τόσο μοναδικό τόσο σημαντικό και αξεπέραστο. Γιατί μας αφορά όλους!
