Μοιάζουν σα να έχουν βγει από το ίδιο καλούπι. Όλα τους τετράγωνα σε διαστάσεις 36Χ36 εκ. Έργα ζωγραφικής που φέρουν την υπογραφή του διακεκριμένου ζωγράφου Αλέκου Λεβίδη. Κι είναι η πρώτη φορά μετά από διάστημα 30 ετών που αποφασίζει να παρουσιάσει στο κοινό μια σειρά όμοιων μικρών διαστάσεων έργα του, στην έκθεση «36 x 36 : Ζωγραφικά Δοκίμια» που φιλοξενείται ως τις 22 Μαϊου στη γκαλερί Σκουφά (Σκουφά 4).
«Πρόκειται για έργα που γίνονται παράλληλα με τα μεγαλύτερων διαστάσεων έργα μου. Τα συγκεκριμένα δουλεύτηκαν από το 2010 έως το 2018 και λειτουργούν σε αντίστιξη με τα πιο μεγάλα ως πειραματισμοί εννοιών. Σε αυτά τα έργα αφήνομαι σε μια πιο ελεύθερη αντιμετώπιση των πραγμάτων», λέει στα «ΝΕΑ» ο 74χρονος ζωγράφος με το ενδιαφέρον συγγραφικό έργο, ο οποίος για πρώτη φορά συνεκθέτει δημιουργίες του με αφηρημένο και παραστατικό περιεχόμενο.
«Εξέπληξε το κοινό η συνύπαρξη των δύο αυτών διαφορετικών ειδών, όμως φάνηκε ότι πίσω από τις διαφορετικές εικόνες υπάρχει μια ενιαία πηγή, μια τεχνοτροπία της οποίας φαίνεται η σφραγίδα», σχολιάζει. Για ποιο λόγο επιλέγει το συγκεκριμένο σχήμα για να ζωγραφίσει όλα τα έργα της εν λόγω σειράς; «Διότι το τετράγωνο λειτουργεί ως tabula rasa. Δεν έχει ύψος και πλάτος. Αποτελεί μια απλή επιφάνεια και μπορεί να ανοιχθεί σε πολλά θέματα. Μπορεί να χωρέσει τα πάντα και τίποτα. Είναι έργα με πολλή δουλειά, πολλές στρώσεις, οι οποίες είναι ορατές, ανάλογα με το πώς διαφοροποιείται η διάθεσή μου κάθε φορά που επιστρέφω σε αυτά.
Γιατί επέλεξε τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή για να δείξει αυτή τη σειρά έργων; «Αισθάνθηκα ότι είναι ολοκληρωμένα και μετά από έναν δύσκολο και κουραστικό χειμώνα για μένα είχα ανάγκη να βρω το δημιουργικό κομμάτι του εαυτού μου. Όπως θα διαπιστώσετε δε, έχουν δύο ημερομηνίες. Εκείνη κατά την οποία ξεκίνησα το κάθε έργο και εκείνη που το τελείωσα.
Πολλά ολοκληρώθηκαν την τελευταία στιγμή. Ορισμένα μάλιστα στον κατάλογο έχουν φωτογραφηθεί ημιτελή», συνεχίζει ο Αλέκος Λεβίδης και εξηγεί ότι μαζί με τα 18 μικρών διαστάσεων έργα έχουν εκτεθεί και ορισμένα μεγαλύτερα που προηγούνται ή έπονται χρονικά αλλά έχουν σχέση με τα τετράγωνα. «Δείχνουν πως τα μικρά έργα λειτουργούν ως χώρος πειραματισμού και διαμόρφωσης της ποιητικής μου. Μου αρέσει να καταλαβαίνει το κοινό πως δουλεύω και για τον λόγο αυτό έχω εκτεθειμένα και σημειωματάρια που σχετίζονται με τα συγκεκριμένα έργα», προσθέτει.
Και καταλήγει ο Αλέκος Λεβίδης: «Μικρή σημασία έχει τι με οδήγησε να κάνω την κάθε εικόνα. Πρόκειται για εικόνες ανοιχτές που δίνουν ερεθίσματα και μιλούν διαφορετικά στον καθένα. Απαιτούν χρόνο για να τις δει ο θεατής και οδηγούν σε πολλαπλή αφήγηση».
