Tώρα που οι προετοιμασίες για το λαμπερό γκραν πρι του Μόντε Κάρλο βρίσκονται στην τελική ευθεία, ίσως είναι κατάλληλη στιγμή να μιλήσουμε για μία, όχι ακριβώς λαμπερή πλευρά του διάσημου σιρκουί. Το γκραν πρι του Μονακό αποτελεί παραδοσιακά το κερασάκι στην τούρτα του πρωταθλήματος της F1 και από πολλές απόψεις αυτό είναι λογικό. Αυτό που δεν έχει καμία λογική –αν βγάλει κανείς έξω από την εξίσωση τον πακτωλό εκατομμυρίων από τα έσοδα –είναι το υψηλό ρίσκο που παίρνουν κάθε χρόνο, τόσο η FIA όσο και οι διοργανωτές, αψηφώντας το υψηλό ενδεχόμενο ενός σοβαρού ατυχήματος με απρόβλεπτες συνέπειες. Σε ανύποπτο χρόνο, οδηγοί όπως ο Ρούμπενς Μπαρικέλο έχουν χτυπήσει καμπανάκι για την παρωχημένη πλέον και συνεπώς επικίνδυνη χάραξη του σιρκουί του Μόντε Κάρλο, την απαράδεκτα στενή διαδρομή, την έλλειψη αμμοπαγίδων και νεκρών χώρων στα δύσκολα σημεία.
Οι διοικητικές κεφαλές της F1 γνωρίζουν ότι στο συγκεκριμένο γκραν πρι το αγωνιστικό κομμάτι δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία, όσο η εξωπραγματική συγκέντρωση πλούτου μέσα σε λίγα τετραγωνικά χιλιόμετρα, το γκλάμουρ, τα γιοτ, τα πάρτι και τα ωραία κορίτσια που συντηρούν έναν μύθο ο οποίος αποτελεί οξυγόνο για τη φήμη του αθλήματος. Αν δεν υπήρχε το οικονομικό δέλεαρ κανείς δεν θα συζητούσε τη διεξαγωγή ενός αγώνα F1 σε δημόσιο δρόμο με πλάτος έξι μέτρα. Και όμως, για αυτόν τον αγώνα, οι διοργανωτές δεν καταβάλλουν ούτε ευρώ από τα 28 έως και 31,2 εκατομμύρια που δίνουν άλλες πόλεις για να συμπεριληφθούν στο ετήσιο καλαντάρι των αγώνων.
Δεν πειράζει. Τα οφέλη είναι πολύ περισσότερα για τη FIA από την προσέλευση 37.000 επισήμων θεατών –ηθοποιών, celebrities, επιχειρηματιών και πάει λέγοντας -, οι περισσότεροι εκ των οποίων εκατομμυριούχοι, τα 160.000 εισιτήρια σε μη VIP θέσεις, τα οποία κοστίζουν από 135 μέχρι 1.600 ευρώ, τα τηλεοπτικά δικαιώματα που ανέρχονται σε 120 εκατ. ευρώ. Και όλα αυτά σε μία πόλη όπου για να ανοίξεις τραπεζικό λογαριασμό χρειάζεσαι μίνιμουμ κατάθεση 400.000 ευρώ, ενώ το τετραγωνικό μέτρο στην κτηματαγορά κοστίζει κατά μέσο όρο 14.000 ευρώ. Ποιος λοιπόν και γιατί να ασχοληθεί με το ενδεχόμενο ατυχήματος που μπορεί να κοστίσει ίσως και δεκάδες ζωές;
