Στα λεγόμενα «εθνικά θέματα», όπως το Κυπριακό ή οι ελληνοτουρκικές σχέσεις, η αντιπολίτευση στην Ελλάδα ήταν πάντα δύσκολη. Αν ήσουν αντίθετος με τη γραμμή, κινδύνευες να κατηγορηθείς για εθνική προδοσία. Αν τολμούσες, ας πούμε, να αρθρώσεις μια άποψη που δεν περιελάμβανε το γνωστό κλισέ για τη «νέα ανθελληνική πρόκληση της Τουρκίας», σε κοίταζαν περίεργα.
Εσχάτως, τα πράγματα έχουν μπερδευτεί ακόμη περισσότερο, καθώς η εξωτερική πολιτική ασκείται από έναν αριστερό πολιτικό που ρέπει (για να το πούμε επιεικώς) προς τον εθνικισμό. Αν λοιπόν είσαι τομεάρχης Εξωτερικών της κεντροδεξιάς αξιωματικής αντιπολίτευσης, είσαι παγιδευμένος. Από τα αριστερά δεν μπορείς να του βγεις. Κατόπιν αυτού αναγκάζεσαι να πλειοδοτήσεις από τα δεξιά. Καταγγέλλει εκείνος τις τουρκικές απειλές για τις γεωτρήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ; Σπεύδεις να πεις ότι δεν φοβάσαι τον «νταή της γειτονιάς». Αποδίδει ευθύνες αποκλειστικά στην Αγκυρα για το ναυάγιο του Κυπριακού; Κάνεις ρελάνς, μιλώντας για άλμα οπισθοδρόμησης από την κατοχική δύναμη.
Σε μια τέτοια αναμέτρηση, όμως, βγαίνεις χαμένος και εσύ και η αλήθεια. Είναι ευτύχημα λοιπόν για τον Γιώργο Κουμουτσάκο που, με αφορμή τα απόρρητα έγγραφα για το σκάνδαλο της πώλησης βλημάτων στη Σαουδική Αραβία, είδε το πεδίο αντιπαράθεσής του με τον Νίκο Κοτζιά να μετατοπίζεται σε πιο ασφαλή εδάφη. Οσο να ‘ναι, είναι πιο ενδιαφέρον, αλλά και πιο παραγωγικό, να δίνεις μάχη για την ελεύθερη πρόσβαση στην πληροφόρηση παρά να προσπαθείς να αποδείξεις ότι ο Ερντογάν είναι ακόμη πιο προκλητικός και ο Αναστασιάδης ακόμη πιο καταπληκτικός απ’ όσο λέει η κυβέρνηση.
Η αλλαγή του κλίματος φαίνεται και από το γεγονός ότι ο υπουργός Εξωτερικών έχει χάσει την παροιμιώδη αταραξία του. Και τι δεν έσουρε του Κουμουτσάκου, προσβεβλημένος από το γεγονός ότι ένας απλός τομεάρχης τόλμησε να τα βάλει με τον πολιτικό που θέτει πάνω από όλα τα συμφέροντα της χώρας. Προβοκάτορα τον είπε, συκοφάντη τον είπε, εκεί όμως που άστραψε και βρόντηξε είναι όταν τον κατηγόρησε ότι ψεύδεται από το βήμα της Βουλής. Καλά, ποιος νομίζει ότι είναι; Ο Καμμένος;
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ήρθε και η αποκάλυψη ότι ο Κουμουτσάκος εθεάθη πρόσφατα να τρώει με τον Γιώργο Πατεράκη, ξέρετε, αυτόν τον έμπορο όπλων που απείλησε, λέει, με ανώνυμο τηλεφώνημά του τον Καμμένο επειδή πουλάει κι εκείνος όπλα και ρίχνει τις τιμές. Ο δαιμόνιος παπαράτσι που έπιασε όμως τον τομεάρχη στα πράσα δεν πρόσεξε ότι μερικά τραπέζια πιο πέρα καθόταν η Μαρέβα με κάτι φίλους της από τις νήσους Καϊμάν και ότι ο φούρνος από τον οποίο έβγαιναν τα αχνιστά φαγητά έγραφε Ζίμενς.
Εχει δίκιο ο Κοτζιάς, τέτοιοι άνθρωποι δεν αξίζουν να διαβάσουν τα απόρρητα έγγραφα του υπουργείου Εξωτερικών. Είναι θέμα εμπιστοσύνης, είναι θέμα αξιοπρέπειας. Και, πάνω απ’ όλα, είναι θέμα εθνικό.
