Υπάρχει μια παλαιοκομματική αντίληψη που θεωρεί ότι η πολιτική επιρροή εξασφαλίζεται με ένα άθροισμα ρουσφετολογικών ρυθμίσεων από την εκάστοτε εξουσία. Αυτό ήταν διαχρονικά ένα παιχνίδι των κυβερνήσεων με διάφορες ισχυρές ή λιγότερο ισχυρές συντεχνίες ή απλώς με ομάδες συμφερόντων που έβρισκαν πάντοτε τους διαδρόμους ή τα υπόγεια εκείνων που λαμβάνουν τις αποφάσεις.

Με επιμέρους «κλαδικές πολιτικές τακτοποιήσεις» έχουν προκύψει τερατουργήματα στην οικονομία, που πλήρωσαν ακριβά η χώρα και οι πολίτες. Ηταν εν πολλοίς ο λαϊκισμός στην πράξη και το κομματικό κράτος κάθε εποχής στα καλύτερά του.

Αυτή την καταστροφική πολιτική επιχειρεί, και συχνά το καταφέρνει, να επαναφέρει στον δημόσιο βίο η ιδιότυπη εθνολαϊκιστική κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Με βασικό αξίωμα την εξουσία για την εξουσία, έχουν κάνει, όπου μπόρεσαν, καταστροφικές επιλογές, συχνά πυκνά με την ανοχή, αν όχι και τη συγκατάθεση, της τρόικας. Από τους ληστρικούς φόρους και τις εξοντωτικές ασφαλιστικές εισφορές έως τη διάλυση της δημόσιας εκπαίδευσης και το Εθνικό Σύστημα Υγείας.

Εσχάτως ανακάλυψαν έναν ακόμη εχθρό, τις ηλεκτρονικές εφαρμογές για τα ταξί, προκειμένου να κάνουν ένα ρουσφέτι στον διαβόητο πρόεδρο του ΣΑΤΑ Θύμιο Λυμπερόπουλο και το συνδικάτο του. Μια αποκάλυψη που έχει προκαλέσει οργισμένες αντιδράσεις ακόμη και στις τάξεις των οδηγών και πολλών ιδιοκτητών ταξί. Πρωτίστως όμως έχει κινητοποιήσει τους χρήστες αυτών των υπηρεσιών, που ξέρουν ότι για να κλείσουν ένα ξενοδοχείο δεν χρειάζεται να πάνε σε ένα ταξιδιωτικό γραφείο, αλλά μπορούν να το κάνουν από το κινητό τους, ή για να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους δεν πάνε στην τράπεζα. Η τεχνοφοβία τους στην υπηρεσία του ρουσφετιού.

Δεν αντέχουν σε κριτική οι ισχυρισμοί του διαβόητου υπουργού Χρήστου Σπίρτζη, ο οποίος προφανώς αναγκάζεται να αλλάξει γραμμή και να διορθώσει το νομοσχέδιό του –που συνέταξε πασίγνωστο νομικό γραφείο με υψηλότατες διασυνδέσεις –ισχυριζόμενος ότι απλώς ψιχαλίζει. Φραγή στην τεχνολογική εξέλιξη δεν μπορεί να μπει, όσο και αν αυτό ενοχλεί ορισμένους που πιστεύουν ότι το κράτος πρέπει να λειτουργεί ως πατερούλης. Η ψευδαίσθηση πως η εξουσία τους μπορεί να ανταλλάσσεται με ψήφους θα καταντήσει απλώς φάρσα.