Ο χρόνος είναι αμείλικτος. Είτε μιλάς για τη ζωή είτε για την οικονομία. Το ξέρει, πρώτος απ’ όλους, ο ίδιος ο Πρωθυπουργός. Το ξέρει με τον πιο οδυνηρό τρόπο η αγορά. Το ξέρουν οι πολίτες. Αξιολόγηση σημαίνει χρόνος. Σημαίνει επιτάχυνση των προαπαιτουμένων και των μεταρρυθμίσεων. Σημαίνει πάνω απ’ όλα πολιτική βούληση. Ειδικά τώρα, η μετέωρη δεύτερη αξιολόγηση είναι κρίσιμη. Από τις 4 Νοεμβρίου που είχαμε τον ανασχηματισμό της κυβέρνησης έχουν περάσει 81 μέρες. Ας θυμίσουμε πως η αιτία της ήταν ακριβώς αυτό που σήμερα μοιάζει να έχει κολλήσει: η επιτάχυνση του κυβερνητικού έργου. Το έργο θυμίζει την πρώτη επτάμηνη διακυβέρνηση του 2015, αν και τώρα η δεύτερη αξιολόγηση θα είναι κρίσιμη για τη συμμετοχή μας στην ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ και στην επανεκκίνηση της αγοράς. Κι αυτό για να μην μπούμε σε περιπέτειες που μπορεί να οδηγήσουν σε επικίνδυνες εκβάσεις.
Σε τι φάση είμαστε; Η κυβέρνηση αναζητεί να βρει πεδίο συνεννόησης με τους εταίρους ενόψει του Eurogroup της 26ης Ιανουαρίου και του κρίσιμου της 20ής Φεβρουαρίου. Ο χρόνος τελειώνει. Η κυρίαρχη αίσθηση όμως είναι πως πάλι η κυβέρνηση παίζει ένα κρυφτούλι με τις λέξεις επιβεβαιώνοντας τον δικό της δυϊσμό. Και δείχνει να αγνοεί πάλι μια βασική αρχή: αν δεν λάβεις τα μέτρα τώρα, θα αναγκαστείς να πάρεις βαρύτερα μετά. Αν υπάρχει μετά.
