

Είναι η ζωντανή ιστορία του Παναθηναϊκού. Μίμης Δομάζος και Αντώνης Αντωνιάδης. Κοντός και ψηλός. Εννέα τίτλους πρωταθλήματος ο πρώτος, τέσσερις ο δεύτερος. Τρία Κύπελλα ο Μίμης, δύο ο Αντώνης. Συνολικά έχουν πανηγυρίσει με το Τριφύλλι 18 τρόπαια. Αν δεν πάρουν θέση αυτοί, αν δεν μιλήσουν, ποιος θα το κάνει;
«Εχουν γίνει λάθη στην πορεία της φετινής σεζόν. Αν και για να είμαστε δίκαιοι, άρχισε πολύ καλά, υπήρχαν θετικά αποτελέσματα και όλοι πιστέψαμε ότι η εικόνα του Παναθηναϊκού θα είναι βελτιωμένη πολύ» τονίζει ο Μίμης Δομάζος.
Δεν μιλά συχνά. Ούτε συνηθίζει να ξεσκονίζει σβέρκους. Αλλά όταν αποφασίζει να τοποθετηθεί, το κάνει χωρίς ενδοιασμούς:
«Διαπίστωσα σφάλματα. Παίζουμε με τον Ηρακλή εντός έδρας και ο προπονητής βάζει τρία κεντρικά μπακ. Για τον Θεό, δηλαδή. Και μετά, πάμε στο Νέο Φάληρο και έχουμε έναν. Πού πάμε να παίξουμε τόσο ανοιχτά; Γιατί δεν παίζουμε το ίδιο σύστημα; Τον Ολυμπιακό αντιμετωπίζεις, μπορεί να ηττηθείς. Εγιναν ανάποδα τα πράγματα. Τόσα χρόνια, ακόμη και σε άσχημες περιόδους, ο Ολυμπιακός μάς νικούσε, αν γινόταν αυτό, δύσκολα. Ας μας εξηγήσει ο Στραματσόνι τι έγινε. Αλλά ποιος θα του μιλήσει; Ο Αλαφούζος που βάζει τα χρήματά του, δεν γνωρίζει όμως από ποδόσφαιρο; Ο διευθυντής παίρνει, όπως διαβάζω και δεν ξέρω αν είναι αλήθεια, 300.000 ευρώ. Επαναλαμβάνω το όπως διαβάζω. Εχει μιλήσει στους ποδοσφαιριστές; Ξέρουν πού αγωνίζονται; Οι περισσότεροι κρύβονται στις ήττες. Ακόμη και καλά ονόματα. Εγώ βγαίνω και μιλάω».
«ΔΕΝ ΚΟΙΜΟΜΟΥΝ». Και συνεχίζει, αληθινός λεκτικός χείμαρρος, ο Δομάζος, το μεγαλύτερο 10άρι του Παναθηναϊκού.
«Οταν ήταν να δώσουμε εμείς ντέρμπι με τον Ολυμπιακό δεν κοιμόμουν μία εβδομάδα. Εφερνα στο μυαλό μου το ματς. Πώς θα ξεφύγω, πώς θα με μαρκάρουν, τα πάντα. Τι συμβαίνει με τους τωρινούς παίκτες; Κοιμούνται ή πάνε στα μπουζούκια; Ποιος θα τους κρατήσει; Χάσαμε και ξανά ειπώθηκε το “συγγνώμη”, να τους συγχωρήσει ο κόσμος. Μα, δεν είμαστε παπάδες! Και πολύ κράτησε η υπομονή των οπαδών. Πέντε χρόνια τα ίδια ακούμε, ότι πάμε για το επόμενο παιχνίδι. Πόσο πια; Εμείς χάναμε και μας κυνηγούσε η τότε Θύρα 13. Είναι διαλυμένη ομάδα και δεν βρέθηκε ένας να δώσει μπουνιές! Στο τραπέζι εννοώ, στα αποδυτήρια! Εκεί χρειάζεται. Να αντιληφθούν όλοι τι γίνεται». Του θέτουμε το ερώτημα για τους πολλούς ξένους και τον ένα (Κουτρουμπής) ή τον κανέναν Ελληνα. Απαντά χωρίς περιστροφές: «Δεν είναι κακοί οι ξένοι, παντού γίνεται στην Ευρώπη αυτό. Δεν ξέρω βέβαια αν μπορεί με κάποιον τρόπο να υπάρξει περιορισμός, όπως συμβαίνει με το μπάσκετ. Ο Παναθηναϊκός έχει ακαδημίες και μάλιστα ακριβές. Κοστίζουν. Πού θα βρουν δρόμο να εξελιχθούν αυτά τα παιδιά με τόσους ξένους αν δεν αγωνίζονται; Να έχουμε τις ακαδημίες μας, να τις βλέπουμε και να λέμε τι ωραίες και όμορφες που είναι;»
«ΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ». «Πηγαίνω στο γήπεδο, βλέπω πάντα τον Παναθηναϊκό. Η υπόθεση του τίτλου δεν έχει τελειώσει. Οταν το ’79 γύρισα από την ΑΕΚ τον χειμώνα, δώσαμε ντέρμπι με τον Ολυμπιακό και νικήσαμε 2-0 με γκολ δικό μου και του Αλβαρέζ. Ηταν και τότε μπροστά ο Ολυμπιακός. Καλύψαμε όμως τη διαφορά και χάσαμε προς το τέλος στο Καραϊσκάκη με γκολ του Νικολούδη. Τίποτα δεν έχει χαθεί. Πρέπει όμως να χτυπήσει κάποιος το χέρι στο τραπέζι. Δυνατά! Και δεν λέω για μένα, προς Θεού. Να ξέρει όμως ποδόσφαιρο. Το υλικό είναι καλό. Δεν πρέπει όμως να ξενυχτούν οι παίκτες, να μπει ωράριο και να τηρείται. Σε εμάς εκείνα τα χρόνια πώς το κατάφερναν; Για να παίξεις στον Παναθηναϊκό απαιτούνται θυσίες. Ας το κατανοήσουν άπαντες. Οσο για τον προπονητή και αν πρέπει να αλλάξει, οι παίκτες κάνουν τον προπονητή. Αρκεί να μη γίνονται λάθη μεγάλα» καταλήγει.
Πάντα μαζί είναι Δομάζος – Αντωνιάδης. Και στις εξέδρες, καθόσον παρέα παρακολουθούν τα παιχνίδια. Σκεφθείτε ότι με ένα τηλεφώνημα, μιλήσαμε και με τον θρυλικό Αντώνη. Ασίστ ο κοντός, γκολ με τα λόγια ο ψηλός! Ιδού:
«Ηταν γνωστό πως επρόκειτο για μεταβατική περίοδο. Ωστόσο, βλέπαμε καλή εικόνα στην ομάδα, ωραία πράγματα, βρίσκαμε τον δρόμο μας. Μέχρι το ματς με τον Αγιαξ. Λες και κάτι συνέβη εκεί! Επεσε στην ομάδα απογοήτευση μεγάλη. Μετά ήταν αγνώριστη, εδώ και περίπου ενάμιση μήνα συγκεκριμένα, σε όλα τα παιχνίδια. Παίκτες χωρίς ψυχολογία, δίχως ηθικό. Το κλίμα φαίνεται, δεν είναι καλό. Πρέπει να συνέλθουν όλοι, να αντιδράσουν. Εάν, φυσικά, μπορούν, γιατί έχουμε ενστάσεις για ορισμένους».
«ΔΕΝ ΤΣΑΤΙΖΕΤΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ;». Τονίζει δε και τα εξής ο άλλοτε σπουδαίος σέντερ φορ: «Χρειάζεται να μάθουν την ιστορία του Παναθηναϊκού. Χάνουμε εύκολα και δεν υπάρχει αντίδραση. Δεν τσατίζεται κανένας; Το βρίσκουν φυσιολογικό; Μα, αυτό έχει γίνει συνήθεια! Στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό έγινε κακή διαχείριση υλικού. Δεν έχουμε τον Μπεργκ και πάμε να παίξουμε με ένα σέντερ μπακ, όταν με τον Ηρακλή αγωνιστήκαμε με τρεις; Πρώτα κοιτάς τα μετόπισθεν στα ντέρμπι και μετά όλα τα υπόλοιπα. Ο Λεντέσμα ήταν περιπατητής, είχε και να προπονηθεί καιρό. Μπορούσε να παίξει ο Γουακάσο χαφ και άλλος μπακ. Ο Ολυμπιακός είχε παίκτες με καρδιά, εμείς όχι. Τα σέντερ μπακ τους δεν είναι τα καλύτερα που υπάρχουν, αλλά δάγκωναν! Επιβλήθηκαν! Εμείς μετά το 70′ στα περισσότερα ματς κλατάρουμε. Αυτό έχει την εξής εξήγηση: Ή κακή προετοιμασία. Ή κακό προπονητικό πρόγραμμα. Ή κακή εξωγηπεδική ζωή. Αυτό. Ξεκάθαρο. Η κατάρρευση έχει αυτές τις συγκεκριμένες αιτίες».
«ΑΣ ΔΩΣΕΙ ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ». Οδοστρωτήρας ο Αντωνιάδης, προχωρά: «Ακόμη και ο Μολέδο που είναι καλός και απέδιδε, τώρα τελευταία κάνει νερά. Δεν είναι ανάγκη να αλλάζουμε συνέχεια προπονητή. Ας δώσει όμως ο Στραματσόνι εξηγήσεις σε κάποιον που γνωρίζει. Ο Λεντέσμα δεν μπορούσε να τρέξει. Τα προηγούμενα χρόνια με χειρότερη ομάδα χάναμε δύσκολα πολύ ή με διαιτητικά εγκλήματα. Τώρα, φάγαμε τρία γκολ από τον χειρότερο Ολυμπιακό των τελευταίων ετών. Τι άλλο να πω; Δεν έχει ξαναγίνει τέτοια κακή εμφάνιση στο Φάληρο, δεν το θυμάμαι εγώ. Βλέπει κάποιος να ματώνουν τη φανέλα, να λερώνουν τα παντελονάκια; Εγώ όχι. Και τα λέω όλα αυτά γιατί πονάω την ομάδα και θέλω να τη δω να ανεβαίνει, να προοδεύει, γιατί μπορεί».