Οι αστικοί μύθοι είναι κάποιες φορές ισχυρότεροι από την πραγματικότητα και όσο ταξιδεύουν στο όχημα του χρόνου με τη μόνη και μια ταχύτητα καρφωμένη στο σασμάν, την όπισθεν, τόσο εμφανίζονται με ιλιγγιώδη ταχύτητα μπροστά μας. Ο Mαγυάρος Φραντς Λιστ, ο εκ των κορυφαίων μουσικοσυνθετών, σε παιδική ηλικία, λέει, κάθησε στο πιάνο, έπαιξε ένα κομμάτι και ο ακροατής του, που ήταν ο τιτάνας Μπετόβεν, δάκρυσε από συγκίνηση. Ο μύθος αυτός ακολούθησε επί μακρόν τον εκπάγλου καλλονής Λιστ και μάλιστα ήταν το θέμα συζήτησης στα σαλόνια του λίκνου μουσικοσυνθετών – θρύλων, της Βιέννης! Λεπτομέρεια: την εποχή που ο Λιστ έκανε τα πρώτα του μαγικά αγγίγματα στα πλήκτρα του πιάνου ο Μπετόβεν ήταν εντελώς κουφός!

Ο αστικός μύθος του ελληνικού ποδοσφαίρου λέει ότι ένα ντέρμπι ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό είναι πάντα μια σπουδαία μονομαχία με αμφίρροπη εξέλιξη, αγωνία και θέαμα. Οι «καλλιτέχνες» που αποτελούν τη συμφωνική ορχήστρα των Ερυθρολεύκων και των Πρασίνων υποτίθεται ότι είναι ό,τι πιο «ακριβό» κι ωραίο διαθέτει η Α’ Εθνική –Σούπερ Λίγκα, κατά την ευρωπαϊκή προσωνυμία. Οι δύο κορυφαίες ποδοσφαιρικές ομάδες της ελληνικής επικράτειας, τυλιγμένες με το πέπλο του μύθου τους, πορεύονται ατάραχες, προσελκύοντας οπαδούς και φίλους των οποίων το πάθος στους αγώνες των δύο συλλόγων πολλές φορές αγγίζει τα όρια της παράνοιας. Δυστυχώς, για τους αφελείς οπαδούς, οι αναμετρήσεις ποδοσφαιρικών ομάδων επιπέδου Τσάμπιονς Λιγκ διαλύουν, όπως ο δυνατός βοριάς τον καπνό, τον μύθο των δήθεν κορυφαίων εν Ελλάδι. Παρακολουθώντας, ας πούμε, μια μονομαχία μεταξύ όχι κατ’ ανάγκην Μπαρτσελόνα – Μάντσεστερ Σίτι, αλλά Λουντογκόρετς – Αρσεναλ, καταλαβαίνεις τη διαφορά επιπέδου, απολαμβάνεις ποδόσφαιρο· τελειώνει, κλείνεις τα φώτα, γέρνεις στο μαξιλάρι και βυθίζεσαι σε σκέψεις.

Μπορεί οι φίλα προσκείμενοι στο ερυθρόλευκο ή το πράσινο χρώμα να μην είναι ούτε τυφλοί, μα ούτε και κουφοί, έχουν όμως μια λανθασμένη αίσθηση της πραγματικότητας: θεωρούν ότι στο πιάνο απέναντί τους, στην πράσινη –λόγω χλοοτάπητα –σκηνή, κάθεται ο Λιστ, ενώ στην πραγματικότητα βρίσκονται αντίκρυ στη Ρένα Βλαχοπούλου, την υποδυόμενη τη δασκάλα πιάνου στην «Κόμησσα της Κέρκυρας». Τέτοιο επίπεδο!

Και το κακό, τελικά, το κάνουν όλοι αυτοί οι «ακροατές» που υπομένουν τα ξεκούρδιστα πιάνα και τους παράταιρους δακτυλισμούς, χειροκροτούν κι εκστασιάζονται δημιουργώντας τους μύθους που μας κυνηγούν σαν φαντάσματα: Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός, οι καλύτερες ομάδες της Ελλάδας, λέει· μπορεί να ‘ναι κι έτσι, όμως για κανένα λόγο παρά μονάχα για την εκτόνωση του οπαδικού πάθους δεν αξίζει το χάσιμο χρόνου στο κρύο και στ’ αγιάζι για να παρακολουθήσεις ένα ντέρμπι σαν το αυριανό. Και να δεις που πολλοί πια το ‘χουν καταλάβει και προτιμούν τις καφετέριες από τις εξέδρες. Και να δεις που κάποτε και οι πιο γοητευτικοί μύθοι γκρεμίζονται στα βάραθρα της απαξίωσης και της χλεύης από την κουβέντα ενός πιτσιρίκου: μαμά, ο βασιλιάς είναι γυμνός!

Τελευταία Νέα