Σε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του στους «Νιου Γιορκ Τάιμς» ο καθηγητής Στίβεν Γκρίνμπλατ σημείωνε πως αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Αμερική με τον Ντόναλντ Τραμπ έχει εξηγηθεί με απόλυτη ακρίβεια στον σαιξπηρικό «Ριχάρδο Γ’» πριν από τέσσερις και πλέον αιώνες. Σύμφωνα με τον αμερικανό καθηγητή, ο Σαίξπηρ θέτει σε αυτό του το έργο ένα θεμελιώδες ερώτημα: πώς γίνεται ένα ισχυρό βασίλειο να πέφτει στα χέρια ενός ψυχοπαθούς;

Η απάντηση βρίσκεται στη στάση όλων των υπολοίπων. Και δεν είναι κοινή. Γιατί υπάρχουν εκείνοι που θεωρούν ότι δεν τρέχει και τίποτε εάν κατακτήσει ένας ημιπαράφρων την εξουσία και άλλοι που απλώς φοβούνται. Εκείνοι που ξεχνούν ότι έχουν απέναντί τους ένα τέρας κι εκείνοι που αδιαφορούν. Εκείνοι που προτιμούν να ελπίζουν και άλλοι που επιλέγουν την ασφαλή οδό της αυταπάτης. Εκείνοι που πιστεύουν ότι θα επωφεληθούν από την κατάσταση κι εκείνοι που θεωρούν ότι όλα αυτά είναι απολύτως φυσιολογικά. Υπάρχουν, τέλος, και εκείνοι που τα παρακολουθούν όλα αυτά με κάτι που ο Γκρίνμπλατ ορίζει ως «ανεύθυνη ευχαρίστηση». Χαβαλές να γίνεται. Ή μπορεί να είναι και κάτι περισσότερο από αυτό. Να είναι η ηδονή της καταστροφής.

Ακόμη και σε μια χώρα που έχει χρεοκοπήσει τέσσερις πέντε φορές στη σύγχρονη ιστορία της, που έχει διχαστεί άλλες τόσες και έχει υποφέρει από έναν τοξικό συνδυασμό μεγαλοϊδεατισμού και συμπλέγματος κατωτερότητας, μόνο εντελώς αυθαίρετα μπορεί να πει κανείς ποιοι ήταν οι κλινικά διαταραγμένοι που την κυβέρνησαν. Πολύ εύκολα όμως μπορεί να εντοπίσει τη στάση όλων των υπολοίπων. Τόσο εύκολα ώστε να είναι σίγουρος πως ο σαιξπηρικός «Ριχάρδος Γ’» του Κέβιν Σπέισι δεν ήταν ο τελευταίος που είδε το ελληνικό κοινό.