Τελικά, γίνεται. Μπορείς να κερδίσεις έναν λαϊκιστή στο προνομιακό του πεδίο: την τηλεόραση. Η Χίλαρι Κλίντον το έκανε στις τηλεοπτικές της αναμετρήσεις με τον Ντόναλντ Τραμπ –και μάλιστα δύο φορές. Ως Δαβίδ μιας επικοινωνιακής μονομαχίας; Οχι ακριβώς. Η Κλίντον έχει προσωπική διαδρομή στο πεδίο της πολιτικής επικοινωνίας. Απέναντί της, πάντως, είχε κάποιον που έχει διαπρέψει ως ριαλιτζής. Και που, ως μιντιακή περσόνα, έχει μετατρέψει την ιδιωτική του ζωή σε θέαμα για το κοινό και έχει πείσει ένα τμήμα του ότι οι αγοραίες του αντιλήψεις είναι μεγάλες αλήθειες της ζωής.

Η σύγκρουση στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι μόνο πολιτική. Είναι σύγκρουση ανάμεσα σε δύο κουλτούρες. Και είναι η ίδια σύγκρουση που παρακολουθούμε σε διάφορες χώρες της Ευρώπης –ασφαλώς και στην Ελλάδα. Οι έλληνες Τραμπ είναι τα είδωλα στον καθρέφτη του αυθεντικού. Εκφράζουν τον ίδιο αντισυστημισμό. Συστήνονται ως φορείς μιας επανάστασης που θα σαρώσει τα παραδοσιακά κόμματα, τους γερασμένους θεσμούς και τα μεγάλα συμφέροντα επιστρατεύοντας τον ίδιο μισαλλόδοξο και αμετροεπή λόγο. Και πάντα στο όνομα του «μέσου ανθρώπου».

Η Χίλαρι Κλίντον απέδειξε ότι το mainstream έχει αντοχές. Απέκρουσε αυτόν τον λόγο ακόμη και στο πρώτο ντιμπέιτ, τότε που ο σεξιστής Τραμπ δεν είχε εκτεθεί με την υπόδειξη του σημείου από το οποίο χουφτώνει τις γυναίκες και την περιγραφή των μηδαμινών αντιστάσεών τους απέναντι σε έναν σταρ όπως είναι ο ίδιος. Αυτή, μια πολιτικός με ελάχιστες συμπάθειες, έδειξε πού βρίσκεται το κλειδί της μάχης, πώς γίνεται η δουλειά απέναντι στο κύμα του λαϊκισμού που απειλεί τη χώρα της. Μένει να φανεί ποιος θα κάνει την ίδια δουλειά στην Ευρώπη. Και ασφαλώς στην Ελλάδα.

Τελευταία Νέα