Ο τρόμος απλώνει τα πλοκάμια του

Πρώτα επιτέθηκαν στην Κωνσταντινούπολη. Την Τρίτη το βράδυ, τρεις τζιχαντιστές ανατινάχθηκαν στο κυριότερο αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης αφού πυροβόλησαν επιβάτες και εργαζομένους. Σκοτώθηκαν τουλάχιστον 45 άνθρωποι. Οι κυβερνήσεις πανικοβλήθηκαν. Το Διεθνές Αεροδρόμιο Ατατούρκ είναι ένα από τα πιο πολυσύχναστα στον κόσμο. Κανένα αεροδρόμιο λοιπόν δεν είναι ασφαλές;

Ακολούθησε η Ντάκα. Ενοπλοι, που όπως αποδείχθηκε ήταν εγχώριοι τζιχαντιστές, επιτέθηκαν το Σάββατο σε εστιατόριο της πρωτεύουσας του Μπανγκλαντές και συνέλαβαν ομήρους. Υστερα από 10 ώρες πολιορκίας, οι ειδικές δυνάμεις εισέβαλαν στο εστιατόριο σκοτώνοντας 6 τρομοκράτες και σώζοντας 13 ομήρους. Αλλοι 20 όμηροι όμως έπεσαν νεκροί: πολλοί μαχαιρώθηκαν ή αποκεφαλίστηκαν με μαχαίρια και σπαθιά. Ανάμεσά τους, 9 Ιταλοί, 7 Ιάπωνες και ένας Αμερικανός. Οι ειδικοί επεσήμαναν αμέσως ότι το Ισλαμικό Κράτος δρα και εκτός Μέσης Ανατολής. Οι ξένοι βρίσκονται σε κίνδυνο σε όλο τον μουσουλμανικό κόσμο. Αλλά οι Αρχές της χώρας επιμένουν ότι η επίθεση δεν είναι έργο ούτε του Ισλαμικού Κράτους ούτε της Αλ Κάιντα –αλλά της οργάνωσης Janaat ul Mujahideen Bangladesh (JMB) που ισχυρίζεται ότι αντιπροσωπεύει το Ισλαμικό Κράτος αλλά δεν το έχει αποδείξει.

Κι ύστερα ήρθε η Βαγδάτη. Το βράδυ του Σαββάτου, ενώ εκατοντάδες Ιρακινοί συγκεντρώνονταν για το Ραμαζάνι, ένα παγιδευμένο αυτοκίνητο εξερράγη στην πολυσύχναστη εμπορική συνοικία Καράντα. Σκοτώθηκαν πάνω από 120 άτομα, μεταξύ των οποίων πολλά παιδιά. Οι τραυματίες ξεπερνούν τους 140. Η περιοχή κυριαρχείται από σιίτες, με αποτέλεσμα να αποτελεί στόχο για τη σουνιτική εξτρεμιστική οργάνωση. Στα καφέ της Καράντα, όμως, συχνάζουν Ιρακινοί όλων των ταυτοτήτων.

Ηταν η πρώτη μεγάλη επίθεση στην ιρακινή πρωτεύουσα από τότε που οι ιρακινές δυνάμεις ανακατέλαβαν τη Φαλούτζα από τους τζιχαντιστές, τον περασμένο μήνα. Παρά την τρομερή αυτή αιματοχυσία όμως, γράφει ο Ισάν Ταρούρ στην «Ουάσιγκτον Ποστ», η επίθεση στη Βαγδάτη μάλλον δεν θα προκαλέσει στη Δύση τον ίδιο πανικό με τις άλλες δύο επιθέσεις. Εδώ και χρόνια έχουμε πάθει ανοσία με τη βία στο Ιράκ. Οι πολύνεκρες βομβιστικές επιθέσεις στη χώρα αυτή δεν προκαλούν κύματα συμπαράστασης, οι δυτικές εφημερίδες δεν δημοσιεύουν στις πρώτες τους σελίδες τα ονόματα και τις ιστορίες των θυμάτων, στα social media κανείς δεν λέει ότι «είμαστε όλοι Ιρακινοί».

Οι Ιρακινοί, πάλι, πενθούν και εξοργίζονται. Ο πρωθυπουργός Χαϊντέρ αλ Αμπάντι, που επισκέφθηκε χθες το πρωί τον τόπο του μακελειού, έγινε δεκτός από τους κατοίκους με πέτρες και παπούτσια. «Κλέφτη!» του φώναζαν, θεωρώντας τον υπεύθυνο για το χάος και τη διαφθορά που κυριαρχούν στη χώρα.