[Αγιογραφίες] Υβρίδια

Η πολιτική θέλει θυσίες. Το έχει ζήσει αυτό ο Θανάσης Χειμωνάς, πολιτευτής του ΠΑΣΟΚ που ανήκει στους συνδιοργανωτές της συγκέντρωσης «Παραιτηθείτε». Και όσο πετυχαίνεις στην πολιτική τόσο περισσότερες θυσίες πρέπει να κάνεις. «Με τόσες τηλεοπτικές εμφανίσεις», εξομολογήθηκε στο facebook ο Χειμωνάς, «δεν προλαβαίνω ούτε να κλάσω. Α ρε Φίλη, τι μας έκανες καλοκαιριάτικα…».

Εντάξει, είναι άδικο να μεταγράφεις στο χαρτί κάτι που έχει γραφτεί στα κοινωνικά δίκτυα. Είναι αδύνατη η «μετάφραση». Η γλώσσα των δικτύων έχει ρευστοποιήσει τα όρια. Το σοβαρό δεν ξεχωρίζει από το ελαφρό. Το δημόσιο δεν ξεχωρίζει από το ιδιωτικό.

Σε αυτήν τη σφαίρα που έχουν διανοίξει για την πολιτική τα νέα Μέσα κυοφορείται και η συγκέντρωση που τόσο έχει ερεθίσει τα αντανακλαστικά της κυβέρνησης. Από τότε που ο Φίλης τούς έβαλε στην ατζέντα, οι «Παραιτηθείτε» προσπαθούν να μεταφράσουν το πολιτικό υβρίδιο που εκπροσωπούν με παραδοσιακούς όρους. Είναι, λένε, ακομμάτιστο, αλλά όχι απολιτικό. Είναι συγκέντρωση, αλλά δεν είναι κίνημα.

Η αλήθεια είναι ότι είναι δύσκολο να ορίσεις ένα πολιτικό υποκείμενο που δεν έχει ακόμη υπάρξει –που συγκροτήθηκε εικονικά και διεκδικεί σιγά σιγά μερίδιο από την πραγματικότητα.

Οσο δύσκολο είναι να το εξηγήσεις, τόσο εύκολο είναι να το αποδομήσεις. Και σε αυτό η κυβέρνηση κινήθηκε συστηματικά. Το ανάθεμα Φίλη ήταν μια χοντράδα σε μια κατά τα λοιπά δοκιμασμένη συριζαϊκή τακτική προληπτικής ενοχοποίησης. Η κυβέρνηση –βοηθούμενη και από τις αντιδράσεις της ΝΔ –έχει ώς έναν βαθμό καταφέρει να χρωματίσει τους «Παραιτηθείτε», πριν προλάβουν εκείνοι να συστηθούν. Ταυτόχρονα όμως έχει αποκαλύψει ότι οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ διαισθάνονται εδώ μια απειλή.

Η κυβερνητική αντίδραση δηλώνει πολιτική ανασφάλεια. Διαισθάνονται τον κίνδυνο να χάσουν το μονοπώλιο των μέσων της αγανάκτησης –του θυμικού κεφαλαίου στις ψηφιακές και πραγματικές πλατείες που, για να χρησιμοποιήσει κανείς τη δική τους αργκό, κατάφεραν κάποτε οι ίδιοι να καναλιζάρουν.

Στην πραγματικότητα όμως το μονοπώλιο είχε ήδη χαθεί. Το είχε ήδη χάσει ο ΣΥΡΙΖΑ με τη διχαστική επιλογή του δημοψηφίσματος, που δημιούργησε το φιλευρωπαϊκό μέτωπο και το έβγαλε στον δρόμο.

Μπορούν οι «Παραιτηθείτε» να κληρονομήσουν αυτό το μέτωπο; Μπορούν οι μεταμοντέρνες εκδοχές του ΠΑΣΟΚ και οι ολίγον αρχαϊκές εκδοχές της ΝΔ, αυτονομημένες όπως είναι από τα κόμματά τους, να δώσουν αντιπολιτευτική υπόσταση στον διαδικτυακό ακτιβισμό τους;

Το μόνο βέβαιο είναι ότι θα μπορέσουν να κρατήσουν την πρωτοβουλία τους μέσα στις προδιαγραφές που έχουν θέσει –όχι μούντζες, όχι κρεμάλες –μόνον αν αυτή αποτύχει. Αν πετύχει, δεν θα είναι πια σε θέση να την ορίζουν.

Η πλατεία είναι σαν ανοιχτό γκρουπ στο facebook. Προβάλλει κανείς πάνω της ό,τι θέλει. Και, όπως και στο facebook, συνήθως δεν επιστρατεύει τον καλύτερό εαυτό του.