Eυτυχώς ο αρχηγός των ΑΝΕΛ είναι στην κυβέρνηση. Γιατί εάν ήταν στην αντιπολίτευση δεν θα έλεγε μόνο ότι η ψήφιση του νομοσχεδίου ήταν εγκληματική και αντισυνταγματική. Δεν θα τον συγκρατούσε ο άλλος του εαυτός, ο κυβερνητικός με τη στολή παραλλαγής και την εικόνα της Παναγίας Σουμελά στο υπουργείο Αμυνας. Θα έδειχνε με το δάχτυλο τους δωσίλογους και τους γερμανοτσολιάδες, θα πέταγε πέτρες στους προδότες, θα υποσχόταν εξεταστικές και ειδικά δικαστήρια, θα κουνούσε χαρτιά από το βήμα της Βουλής, τα οποία υποτίθεται ότι θα αποδείκνυαν πως το υπερταμείο έγινε για να «τα κονομήσει» –κατά την καμμενική αργκό –η μία ή η άλλη πολιτική οικογένεια.

Το λογοκριτικό ψαλίδι που επέβαλε ο Καμμένος στον εαυτό του δείχνει ότι η επιλογή των δανειστών να ποντάρουν στην αντιμνημονιακή αντιπολίτευση για την εφαρμογή του προγράμματος ήταν σοφή. Η λύση δεν βρισκόταν στις απρόθυμες κυβερνήσεις του Παπανδρέου πρώτα και των Σαμαρά – Βενιζέλου μετά, αλλά στον ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα και στη λάιτ εκδοχή της ελληνικής Ακρας Δεξιάς που ενσαρκώνει ο σημερινός υπουργός Αμυνας. Γιατί δεν ήταν τόσο η απροθυμία των προηγούμενων κυβερνήσεων που υπονόμευε την εφαρμογή του προγράμματος. Ηταν η ακραία ρητορική, ο ασυγκράτητος λαϊκισμός και η πολιτική αστάθεια που προκαλούσαν. Ηταν η φράση «αυτοί που μας κυβερνούν δεν είναι και τόσο Ελληνες». Κι αυτή δεν την είχε πει ο Καμμένος αλλά ο σημερινός Πρωθυπουργός.

Η πολιτική εκδικείται καμιά φορά πιο πολύ και από τη ζωή – τόσο ώστε είναι αδύνατον να διαχειριστεί κανείς τα σύμβολά της: η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ είναι το «καλό στρατιωτάκι», έγραψε η γαλλική «Μοντ» πριν αποσύρει τη φράση από την ηλεκτρονική της έκδοση. Δεν πειράζει. Ο συμβολισμός ταιριάζει απόλυτα σε έναν πολιτικό που συνηθίζει να ποζάρει στο γραφείο του υπουργείου του σαν στρατηγός.