Μεταγραφική περίοδος, καιρός των παραμυθοδραμάτων. Ιστορίες για πρίγκιπες και βασιλιάδες που βοηθούν τους φίλους της στρογγυλής θεάς να καλπάσουν με τη φαντασία τους σε ονειρικούς ποδοσφαιρικούς κόσμους.

Ηταν καλοκαίρι στα μέσα της δεκαετίας του 1990 όταν ο Τύπος έχυνε τόνους μελάνι για μία περουβιανή «σαρανταποδαρούσα», τον «περίφημο» Ντάριο Μουτσοντρίγκο τον οποίον ήθελε ο Ολυμπιακός. Από μέρα σε μέρα ερχόταν ο παίκτης που έμοιαζε με πολύποδο για τον τρόπο που αγωνιζόταν. Και να οι αναλύσεις, και να οι λόγοι για τους οποίους καθυστερεί, και να πώς θα αλλάξει τον τρόπο παιχνιδιού του Ολυμπιακού. Τελικά ο Μουτσοντρίγκο ήρθε με τρία – τέσσερα χρόνια καθυστέρηση όχι για τον Ολυμπιακό αλλά για τον Ιωνικό.

Το μεταγραφικό στόρι του Περουβιανού είναι μία από τις δεκάδες αν όχι εκατοντάδες ιστορίες που διαβάζουν κάθε καλοκαίρι οι φίλαθλοι. Είναι κάτι σαν Αρλεκιν, για να ξεχνιούνται.

Η μεταγραφολογία πουλά και το αποδεικνύουν οι κυκλοφορίες των αθλητικών εφημερίδων το καλοκαίρι –παρουσιάζουν πάντοτε άνοδο.

Ο φίλαθλος ξέρει πως παίκτες μεγάλου βεληνεκούς, όπως ήταν ο Ροναλντίνιο, ο Ανελκά, ο Ζαρντέλ, ο Ρομπίνιο θα έρχονταν στην Ελλάδα μόνο για μπάνια και διασκέδαση στη Μύκονο και όχι για να δέχονται τάκλιν στα κατσάβραχα των ελληνικών γηπέδων.

Η περίπτωση του Ριβάλντο αποτελεί το στακοβούτυρο στο γαμοπίλαφο που σερβίρεται κάθε χρόνο τέτοια εποχή.

Τελευταία Νέα