Γενικά η φολκ μουσική (και τα παρακλάδια της, φυσικά της φολκ ροκ συμπεριλαμβανομένης) έχουν κάτι το ταξιδιάρικο. Έπειτα από περισσότερα από 1.500 χιλιόμετρα μέσα σε 3 μέρες, με την καλύτερη παρέα που θα μπορούσε να έχει μαζί του κάποιος και υπέροχους προορισμούς με εξίσου υπέροχες διαδρομές, το μόνο τραγούδι που μου ήρθε στο μυαλό και κόλλησε μετά το ταξίδι, είναι το «Hopeless wanderer» από τους Mumford & Sons. Καθαρά λόγω τίτλου, βέβαια· στιχουργικά το νόημα τοποθετείται κάπως πιο βαθιά κι απ’ όσο έχω ψάξει, έχει πολλές πτυχές και διαφορετικές ερμηνείες για τον καθένα…

Οχι, οι Mumford & Sons δεν είναι μια οικογένεια με την περιοριστική ερμηνεία της λέξης. Είναι ένα σφιχτοδεμένο τετραμελές συγκρότημα με μπροστάρη τον Μάρκους Μάμφορντ και συμπορευόμενους τους Ουίνστον Μάρσαλ, Μπεν Λόβετ και Τεντ Ντουέιν – όλοι τους πολυοργανίστες. Κι επειδή πάντα ο Μάμφορντ ήταν αυτός που έβγαινε μπροστά και ήταν το πιο «ορατό» μέλος και οργανωτής των υπολοίπων, κατέληξαν στο όνομά αυτό με σκοπό να θυμίζει μια οικογενειακή επιχείρηση με μακρά ιστορία.

Το «Hopeless wanderer» είναι το πέμπτο (και τελευταίο βέβαια, δεν θα έβγαζαν όλο το άλμπουμ έτσι) σινγκλ του «Babel» που κυκλοφόρησε το 2012, ακολουθώντας και κεφαλαιοποιώντας την επιτυχία του πρώτου τους άλμπουμ «Sigh no more» (2009), καταφέρνοντας μάλιστα να κερδίσουν και Βραβείο Grammy για Άλμπουμ της Χρονιάς το 2013.

Μην μπερδευτεί κανείς, αυτοί που φαίνονται στο βίντεο ΔΕΝ είναι οι Mumford & Sons, αλλά οι ηθοποιοί Τζέισον Σουντέικις, Τζέισον Μπέιτμαν (πολύ Τζέισον έπεσε στο κάστινγκ), Εντ Χελμς και Ουΐλ Φόρτε, στους ρόλους των Μάμφορντ, Μάρσαλ, Λόβετ και Ντουέιν αντίστοιχα – τίγκα στην παλαβομάρα και φαίνεται να καλοπερνάνε. Σε καμία περίπτωση βέβαια όσο εγώ τις τελευταίες μέρες…