Αυτό το πήγαινε –έλα μάς κάνει να είμαστε πιο αγχωμένοι για το χρόνο, αφήνουμε οικογένειες, παιδιά για να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε ώστε να είμαστε εκεί έτοιμοι, δυναμικοί. Από κει και πέρα το διασκεδάζουμε κιόλας γιατί έχουμε και τις ωραίες μας στιγμές, είναι πολύ παρεϊστικό το θέμα αυτό. Γιατί ξαφνικά εκεί που δεν μαζευόμασταν τόσο συχνά στη Θεσσαλονίκη τόσες ώρες, εδώ είμαστε όλοι μια παρέα, μια ομάδα. Έχουμε το άγχος αλλά είναι δημιουργικό γιατί θέλουμε να αποδώσουμε πολύ καλά εκεί που πάμε κι αυτό που κάνουμε», τονίζει η τραγουδίστρια του συγκροτήματος Χριστίνα Λαχανά.
Αν και στην επίσημη παρουσίαση του «Utopian land» στο Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ πριν από μερικές εβδομάδες, τα μέλη του συγκροτήματος που συστήθηκαν στο κοινό ήταν έξι, τελικά αποφασίστηκε τη σκηνή του «Ericsson Globen Arena» να πατήσουν μόνο οι πέντε. Έτσι, ο Ηλίας Κεσίδης που είχε τα φωνητικά και τα κρουστά των Argo, θα δώσει τη θέση του στον χορευτή Βασίλη Ρόξενο ώστε να στηθεί καλύτερα η χορογραφία που έχει ετοιμάσει η χορογράφος της ελληνικής αποστολής Μαρία Λυραράκη. Αιτία της αλλαγής, είναι οι κανονισμοί της EBU που περιορίζουν την παρουσία έξι μόνο προσώπων ταυτόχρονα στην σκηνή της Γιουροβίζον.
«Θα έχει ένα αστείο ύφος αλλά ταυτόχρονα και τη θηλυκότητα των κοριτσιών και την αρρενωπότητα και την αυστηρότητα των αγοριών. Αλλά θα έχει και σόου. Με τα φώτα, τα εφέ, θα γίνει και κάτι εντυπωσιακό γιατί αυτό πρέπει, είναι Γιουροβίζιον», συμπληρώνει η Χριστίνα Λαχανά.
Περισσότερες αποκαλύψεις, ωστόσο, για την παρουσίαση του ταξιδιού στην γη της ουτοπίας, έδωσε ο Αλέκος Παπαδόπουλος που παίζει νταούλι. «Τα στοιχεία που θα υπάρχουν μέσα είναι τα στοιχεία που εμπεριέχονται και στο κομμάτι.Έχει 3 μέρη. Έχει το πρώτο και το τελευταίο μέρος που είναι το μέρος το παραδοσιακό, το δυναμικό, το πιο αρρενωπό. Έχει το δεύτερο μέρος που είναι πιο δυναμικό, πιο χιπ και υπάρχει και το μέρος το αγγλόφωνο που έχει τη δική του προσέγγιση. Όλα αυτά μαζί αλλά το καθένα έχει τη δική του σκηνοθεσία, τη δική του χορογραφία, τη δική του εκφραστικότητα», υπογραμμίζει.
Η πρώτη προγραμματισμένη πρόβα των Argo είναι για το πρωί της Δευτέρας 2 Μαϊου μιας και θα εμφανιστούν δεύτεροι στον πρώτο ημιτελικό. Στη συνέχεια, θ’ ακολουθήσει άλλη μία επίσημη πρόβα ενώ τα παιδιά φιλοδοξούν να έχουν το χρόνο για άλλες δύο ακόμα φορές να στηθούν στην σκηνή ανεπίσημα για να δοκιμάσουν όλα τα στοιχεία του κομματιού.
Και μπορεί τώρα όλες οι λεπτομέρειες του «Utopian Land» να στηρίζονται στη γιουροβιζιονική πρακτική, ωστόσο το περασμένο καλοκαίρι οπότε και γράφτηκε το έργο, τίποτα δεν προμήνυε ότι θα κατέληγε να παιχτεί μπροστά σε 200 εκατομμύρια θεατές, όσο δηλαδή είναι το τηλεοπτικό κοινό του θεσμού.
«Το τραγούδι δεν γράφτηκε για τη Γιουροβίζιον. Γι’ αυτό και βγήκε τόσο άνετα, τόσο αυθόρμητα αυτό που είμαστε. Όταν ήμασταν στο στούντιο και μάθαμε ότι πάει για Γιουροβίζιον, μας έλειπε ένα μικρό στιχάκι, δυο λόγια στην ουσία. Καθόμασταν 5 ώρες και δεν μπορούσαμε να σκεφτούμε τίποτα. Μου είπε ο παραγωγός «ρε παιδί μου εσύ τόσα τραγούδια έχεις γράψει, τι έγινε και σκάλωσες τώρα; Γι’ αυτό δεν σου έλεγα τόσο καιρό πού θα πάει το τραγούδι». Κι εκεί κατάλαβα την αξία του Νίκου Στεφανίδη, που έχει ζήσει τόσα πράγματα», θυμάται ο Βλαδίμηρος.
Τα μουσικά χαρακτηριστικά της «Ουτοπικής Γης» όπως μεταφράζεται στα ελληνικά ο τίτλος του κομματιού, είναι χιπ χοπ στην ποντιακή διάλεκτο, παραδοσιακά μοτίβα και πιο σύγχρονες ποπ μελωδίες. Αυτά δηλαδή τα στοιχεία που αποτελούν την καλλιτεχνική ταυτότητα των Argo. «Όταν ξεκινήσαμε να κάνουμε αυτό το πράγμα είμασταν 17 χρονών οπότε απευθυνόμασταν σε κοινό ίδιας ηλικίας, νεολαία. Εξ ου και οι αγγλικοί στίχοι και το χιπ χοπ. Μεγαλώνοντας, με άλλο είδος μουσικής πιάσαμε κι άλλες ηλικίες. Με αποτέλεσμα να καταλάβουμε ότι το μέλλον μας και το θέμα είναι να πιάσεις τη νεολαία. Έτσι κι αλλιώς σε πέντε χρόνια αυτοί θα μεγαλώσουν και πάλι θα σε γουστάρουν. Οπότε πιάνοντας την μικρή ηλικία στην ουσία φτιάχνεις το μέλλον σου κι έχεις κάτι να τους δώσεις, κάνεις μια πρόταση», λέει ο Βλαδίμηρος για τη φιλοσοφία του συγκροτήματος.
Εξαιτίας της καταγωγής τους από τον Πόντο, οι Argo φέρνουν στη Γιουροβίζιον για πρώτη την ποντιακή λίρα και την ποντιακή διάλεκτο. Αλήθεια, δεν τους ανησυχεί που το ευρωπαϊκό κοινό ίσως να μην είναι εξοικειωμένο με τη γλώσσα αυτή; «Η ελληνική γλώσσα επίσης που δεν έχει ακουστεί, αυτοί που δεν την ξέρουν, δεν θα την καταλάβουν. Δεν έχει μεγάλη διαφορά για κάποιον που θ’ ακούσει είτε τα ελληνικά είτε τα ποντιακά. Θ’ ακούσει στην ουσία τον ίδιο ήχο, με λίγο διαφορετικό ηχόχρωμα κι έχει να κάνει με την προφορά της ποντιακής διαλέκτου. Για κάποιον που ξέρει τα ελληνικά, θα είναι το ίδιο όπως κάτι στην Ελλάδα, οπότε είναι οικείο σ’ αυτιά μας. Δεν νομίζω πως καθορίζει κάτι. Είναι νομίζω περισσότερο συναισθηματικό το θέμα πως αυτή η διάλεκτος για πρώτη φορά ακούγεται στη Γιουροβίζιον», δηλώνει ο Κώστας.
Μια άλλη παράμετρο στην παρουσία της ποντιακής διαλέκτου στο ρεπερτόριο των Argo δίνει ο Βλαδίμηρος που τη συνδέει με τη διατήρηση της κουλτούρας αυτής. «Ξεκινήσαμε στα 16-17 και φτάνοντας στα 21 έχοντας κάνει κάποιες δουλειές, έρχονταν γονείς πόντιοι με παιδιά που δεν μιλούσαν τα ποντιακά και μας έλεγαν «σας ευχαριστούμε πάρα πολύ γιατί τα παιδιά μας δεν μιλούσαν αλλά πλέον ακούγοντας τα τραγούδια πιο εύκολα περνούν στο παιδάκι». Ακούνε «χοπ χοπ τ’ εμέτερον χιπ χοπ», τη διάλεκτο και μπαίνουν στο κλίμα. Και νιώθεις αυτή την ευχαρίστηση ότι κάνεις κάτι για την παράδοσή σου, για τη διάλεκτό σου, γι’ αυτό που μιλάς στους άλλους για να τους βοηθήσεις να μην τελειώσει ποτέ», είπε χαρακτηριστικά.
Στον ενάμιση μήνα που το συγκρότημα έχει χριστεί εκπρόσωπος της Ελλάδας στον ευρωπαϊκό διαγωνισμό, τα μέλη του έχουν ακούσει πολλές φορές σχόλια για την επαγγελματική ή μη ενασχόλησή τους με τη μουσική, και τώρα θέλησαν την ανάγκη να βάλουν τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση.
«Το πρότζεκτ του Argo αποτελείται από ένα βασικό πυρήνα τεσσάρων ατόμων που προϋπήρχε για 10 χρόνια με τους Europond και λειτουργούσε μουσικά με μίξη παραδοσιακής μουσικής και σύγχρονο ήχο. Τα υπόλοιπα μέλη, ήρθαν να πλαισιώσουν την ομάδα μας, η Μαρία και ο Αλέκος. Ο καθένας έχει τη δική του πορεία στην μουσική. Ναι, δεν χαρακτηριζόμασταν επαγγελματίες όμως είμαστε εραστές της τέχνης. Δουλεύαμε κι εκφραζόμασταν από τη μουσική, από αυτό που αγαπούσαμε, δεν είχαμε κάποιον να μας περιορίζει ούτε να μας καλουπώνει σ’ ένα είδος. Ως Europond είχαμε κάνει 3 δίσκους με δική μας παραγωγή» υποστηρίζει ο Κώστας Τοπούζης που παίζει ποντιακή λύρα και είναι εκ των παλιών μελών της ομάδας.
Μαζί του συμφωνεί και η Μαρία Έλμπρους που είναι στα φωνητικά. «Είναι λίγο υποκειμενικές έννοιες του επαγγελματία και του ερασιτέχνη. Γιατί πολλές φορές το συγχαίουμε με τη δημοσιότητα και την αναγνωρισιμότητα». «Κι αυτό είναι μεγάλο λάθος», προσθέτει ο Αλέκος.
Τη συλλογική σκέψη επί του ζητήματος συμπληρώνει ο Βλαδίμηρος. «Δεν είναι κάτι που τελειώνει ποτέ. Δεν μπορείς να πεις ότι είσαι επαγγελματίας. Γιατί θα βρεθείς μπροστά σ’ έναν άνθρωπο που θα ξέρει τα διπλάσια από σένα και θα είναι τόσο ταπεινός που θα σε κάνεις να πεις «είμαι ερασιτέχνης».
Την τελευταία κουβέντα, ωστόσο, είπε ο Κώστας, επισημαίνοντας την προσπάθεια του συγκροτήματος να φτιάξει τη δική του μουσική. «Εμείς δεν επιδιώκαμε τη δημοσιότητα γιατί εκφραζόμασταν τόσο ελεύθερα και κάναμε μεροκάματα, πληρώναμε για να βγάλουμε τα τραγούδια μας και να τα μπορούμε να τα κάνουμε παραγωγή και να τα εκδώσουμε. Και είμαστε τόσο χαρούμενοι απ’ αυτό το πράγμα, ίσα ίσα μας βοήθησε με τη Γιουροβίζιον. Και το τραγούδι αυτό, είναι κάτι που εκφραστήκαμε τόσο αυθόρμητα και τόσο αισθανθήκαμε ότι είναι κάτι που κάναμε καιρό και δεν καταπιεστήκαμε. Ήταν κάτι που κάναμε χρόνια, μιξάραμε ήχους όπως μπαλάντες, ρέγγε και τα παντρεύαμε με το χαρακτηριστικό ήχο που είχαμε, την ποντιακή λίρα. Κι έτσι λειτουργούσαμε».
Επιστρέφοντας στα της Γιουροβίζιον, τα πέντε παιδιά δηλώνουν φαν του διαγωνισμού, πολύ πριν μπουν αυτοί στο προσκήνιο. «Μπύρες και πατατάκια είναι καθιερωμένα με τη Γιουροβίζιον. Και στοιχήματα μεταξύ μας και πάρα πολλή συζήτηση. Ο καθένας είχε τ’ αγαπημένα του κομμάτια, μεγάλες παρέες. Ήδη από τώρα ξέρω πολύ κόσμο στη Θεσσαλονίκη που έχουν κλείσει ραντεβού σε σπίτια για να χαρούν το event. Πάντα είναι ένα πολύ χαρούμενο γεγονός, «πανηγύρι»» λέει ο Αλέκος και συνεχίζει «Έχει αποδειχτεί στη Eurovision ότι όλοι μας κάποια χρονιά ένα τραγούδι πετύχαμε διάνα κι όλοι μας έχουμε πέσει έξω πολλές φορές. Δηλαδή κάποιο αγαπημένο μας έμεινε έξω. Οπότε τώρα στη Γιουροβίζιον όλα τα προγνωστικά είναι δύσκολα. Εκείνη τη στιγμή θα μάθουμε τι συμβαίνει».
Εδώ σπεύδει να υπενθυμίσει η Χριστίνα τις διαφορετικές προτιμήσεις του καθενός μέλους των Argo. «Είμαστε 6 άτομα κι ο καθένας έχει διαφορετικά γούστα. Αλλά έχουμε και από κάποια κοινά τραγούδια που μας αρέσουν, στα τοπ 3. Σίγουρα έχουμε ένα κοινό, το «Utopian Land»».
Αυτό το κοινό τραγούδι θα προσπαθήσουν να το ερμηνεύσουν όσο καλύτερα μπορούν, έχοντας πάντα επίγνωση των δυσκολιών της προσπάθειάς τους. «Νιώθουμε το βάρος που κουβαλάμε, ολόκληρη εθνική ελλάδος είμαστε» λέει ο Βλαδιμηρος. Παρ’ όλα αυτά, έχουν όρεξη να ευχαριστηθούν την συμμετοχή τους. «Εμείς θα το απολαύσουμε και θα περάσουμε ωραία και ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει. Όχι ας γίνει, θα γίνει», υποστηρίζουν.
Με ποια θέση άραγε θα είναι ικανοποιημένοι στην τελική κατάταξη; «Με την πρώτη» λέει γελώντας η Χριστίνα αλλά καταλήγει με πιο σοβαρό ύφος «Θα είμαστε ικανοποιημένοι να περάσουμε κατ’ αρχήν από τον πρώτο ημιτελικό στον τελικό. Αυτός είναι ο πρώτος στόχος μας και πιο σημαντικός. Και φυσικά εκεί αν τα καταφέρουμε, θα πάρουμε ακόμα περισσότερο τα πάνω μας και θα δώσουμε κι άλλο τον καλύτερό μας εαυτό κι εκεί πραγματικά θέλουμε να είμαστε στην πρώτη δεκάδα και όσο πιο ψηλά γίνεται».
