Αυτή δεν είναι η εποχή των μύθων. Και δεν είναι ακόμη και για τη μακρινή Βραζιλία. Εκεί ο Λούλα, ο πρώην πρόεδρος που οδήγησε τη χώρα του από την Γ’ Εθνική της παγκόσμιας οικονομίας στα σαλόνια του G20, ελέγχεται σήμερα για διαφθορά. Και μπροστά στον κίνδυνο να οδηγηθεί στη φυλακή, η σημερινή πρόεδρος Ντίλμα Ρουσέφ τού προσέφερε μια σανίδα σωτηρίας. Ποια ήταν αυτή; Ο διορισμός του ως προσωπάρχη της προεδρίας, θέση που του εξασφαλίζει ασυλία.

Στην Ελλάδα είναι πιο εύκολο να αποδράσει κανείς από το Αλκατράζ μιας πιθανής καταδίκης. Ο,τι είναι στη Βραζιλία μια εξαίρεση που προκαλεί την οργή της κοινής γνώμης, στην Ελλάδα είναι ένας κανόνας ο οποίος δεν ενοχλεί πλέον κανέναν. Την ίδια ώρα που εκεί έβλεπε το φως της δημοσιότητας η συνομιλία της Ρουσέφ με τον Λούλα και ο κόσμος κατέβαινε στους δρόμους ανατρέποντας τελικά την απόφαση, η Βουλή εδώ ψήφιζε κατά της άρσης της ασυλίας δύο υπουργών. Ο Γιώργος Σταθάκης και ο Παύλος Πολάκης δεν είναι οι πρώτοι που παραβιάζουν την αρχή της ισονομίας και για λόγους που δεν έχουν σχέση με τα καθήκοντά τους. Ο Σταθάκης ελέγχεται για μη ορθή διαχείριση ενός πανεπιστημιακού ειδικού λογαριασμού την εποχή που ήταν καθηγητής. Και ο Πολάκης επειδή ως δήμαρχος Σφακίων έδωσε άδεια σε ένα πλοιάριο που δεν ήταν εγκεκριμένο από το νηολόγιο να παραλαμβάνει τουρίστες.

Εντάξει, είναι άλλο να αγοράζεις κουζίνες με μίζες που παίρνεις από την Petrobras και άλλο να δίνεις άδεια σε έναν φίλο σου για να κάνει βόλτες τους τουρίστες με τη βάρκα του. Αλλά επί της ουσίας δεν είναι μεγάλη η διαφορά. Και στις δυο περιπτώσεις είναι μια απόδραση από μια δικαστική αίθουσα. Από εκεί όπου αποφασίζεται εάν κάποιος είναι ένοχος ή αθώος.

Τελευταία Νέα